@Yozyovon tuman Axborot-Kutubxona Markazi

#mutoola
Qadim zamonda katta bir kutubxonaga o‘t ketibdi, birgina kitob yonmasdan qolibdi. Yillar o‘tib bir chetta chang bosib yotgan o‘sha kitob keraksiz buyumdek ko‘chaga uloqtirilibdi.

Kitob ko‘chada yurgan bir darveshning qo‘liga tushib qolibdi. Darvesh kitobni ochib o‘qib ko‘rsa, unda: “Kimki daryo sohilida cho‘g‘dek qizib turgan tosh topsa, hayotdagi barcha orzulari ijobat bo‘ladi”, deb yozilgan ekan.

Toshni qidirish uchun daryo sohiliga borgan darvesh ko‘p toshlarni topibdi, lekin hammasi sovuq toshlar ekan, ularni daryoga uloqtiraveribdi. Kun, oy, yillar o‘tibdi va bir kun darvesh o‘sha cho‘g‘dek qizib turgan toshni topibdi, lekin ko‘ngil o‘rganib qolgan ekanmi, darhol uni ham daryoga uloqtiribdi.

Biz ham daryo sohilidagi darveshga o‘xshaymiz, hayotda bir insonni qidiramiz, qidiramiz, topganda esa uloqtiramiz. Chunki topishga emas qidirishga o‘rganib qolganmiz. Topganlarimizni qadrlaylik, toki ular boshqalarni qidirib ketishmasin.

#tavsiya
Aleksandr Grinning «Alvon yelkanlar» qissasi Assol ismli qizchaning og'ir va iztirobli hayoti haqida so'zlaydi. Assol go'daklik chog'ida onasidan ajrab qoladi. Otasi esa o'zini qizalog'ining tarbiyasiga bag'ishlaydi. Uni mo'jizalarga ishonch ruhida o'stiradi.
Bir kuni qizaloq Egil ismli keksa ertakchini uchratib qoladi. Ertakchi qizaloqqa qachonlardir uni so'roqlab alvon yelkanli kemada shahzoda kelishini aytadi. Qizcha ana shu gapga ishonadi va sadoqat bilan o'sha saodatli damlarni kutib yashaydi. Bu yo'lda qanchadan-qancha aziyatlar chekadi. Boshiga malomat toshlari yog'iladi. Yo'qchilik, dasti qisqalik hamisha ortidan ergashib yuradi. Ammo u hech qachon taslim bo'lmaydi. O'z saodati uchun mehnat qilishdan chekinmaydi.
U mo'jiza o'z-o'zidan kelmasligini, uni inson o'z qo'li bilan yaratishi lozimligini anglagan daqiqalardan, boshqalarni ham ana shu haqiqatga ishontiradi. Oradan yillar o'tib, ertakchi cholning bashorati ro'yobga chiqadi: ufq tomondan suzib kelayotgan alvon yelkanlar ko'zga tashlanadi...
Bir so'z bilan aytganda, mazkur asar o'quvchiga ishonch va sadoqat, sabrning tagi oltin ekanini Assol hayoti misolida isbotlaydi

YASHASH UCHUN O‘ZGARIB TURISH KERAK...

40 yoshdagi burgutlarning changallari uzun va egiluvchan bo‘ladi va ular bilan o‘ljani ushlay olmaydi. Burgutning tumshug‘i ham uzun va bukilgan bo‘lib, u ovqatlanishga halaqit beradi. Qanot va patlari juda qalinlashib ketadi va uchishga halaqit beradi, chunki bu qalin patlar og‘irliq qiladi. Bunday vaziyatda burgutning oldida ikki tanlov turadi: o‘lim yoki uzoq 150 kunlik o‘zgarish jarayonidan o‘tishdir.

Burgut tog‘da joylashgan o‘z uyasiga uchadi va u yerda tumshug‘ini toshga uradi, tumshug‘i sinib tushishi kerak... Keyin yangi tumshuq chiqishini kutadi, yangi tumshug‘i bilan changallarini olib tashlaydi... Yangi changallar chiqqanda, burgut ular bilan qalin bo‘lib ketgan patlarini olib tashlaydi... Shunday qilib, 5 oy og‘riq va azobdan so‘ng, yangi tumshuq, changal va patlari bilan qaytadan yangilanadi va yana 30 yil yashashi mumkin.

Ko‘pincha, biz ham yashashda davom etishimiz uchun o‘zgarishimiz kerak bo‘ladi. Ba’zida ushbu jarayonda og‘riq, qo‘rquv va shubhalar bo‘ladi. Biz ham ba’zida o‘tmishdagi odatlar va an’analardan voz kechishga to‘g‘ri keladi. O‘tmish yuklaridan qutila olsakgina, undan so‘ng o‘zgarishga va yangi hayotda yashashga imkoniyat yaratiladi.

Esda tuting, o‘zgarish bu kunlik harakat qilishdir, chunki hech kim bir kunda o‘zgarib qolmaydi.