Рашк — бу инсоннинг табиий ҳисси, ундаги севги, ҳурмат ва қизғанчининг ёрқин ифодаси. Эркак ёки аёл учун рашк қилиш — унинг жуфтига бўлган беқиёс қадр, муҳаббат ва эътибор белгиси. Аммо у адолатли, меъёрида бўлсагина гўзалдир.

Исломда рашк қилиш инсонийликнинг ва имоннинг аломати сифатида қаралади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар:
“Аллоҳ ҳам рашк қилади ва мўмин ҳам рашк қилади” (Бухорий ва Муслим ривояти).
Яъни Аллоҳнинг рашки ҳаром ишлар ва гуноҳлардан сақланишга ишора қилади, инсоннинг рашки эса ўз яқинларини ножоиз ишлардан асрашдан иборат.

Рашкнинг ижобий томони шундаки:
• У инсонни ўз жуфтига нисбатан эътиборли ва масъулиятли қилади.
• Оилавий муносабатларни мустаҳкамлайди, жуфтлар ўртасидаги муҳаббатни кучайтиради.
• Жуфтингизнинг гўзаллиги, феъли ёки қадри учун уни қадрлайдиган инсон эканингизни кўрсатади.

Лекин рашкнинг меъёридан ошиши хавфлидир. Бу норозиликка, ишончсизликка ва ҳатто муносабатларда бузилишларга олиб келиши мумкин. Шунинг учун ҳар биримиз рашкни ҳаддан оширмай, уни муҳаббат ва ҳурмат билан мувозанатда сақлашимиз лозим.

Рашк қилсангиз, муҳаббат билан қилинг. У сизнинг жуфтингиз учун қалбингиздаги энг ёрқин ҳислардан бири эканлигини унутманг. Лекин шу билан бирга, унга эркинлик ва ишонч ҳадя қилишни ҳам унутманг, чунки ишончсиз муҳаббат кучсиздир.