#MenBilganYaponiya
Men va Yapon tili
Yaponiyaga ilk borganimda, sodda boʻlganman. Oʻzimcha Diplomatiyada 2 yil oʻrgangan yaponcham bilan koʻchadagi odamlar bilan gaplashib keta olaman, deb oʻylaganman. Yoshlarcha maksimalizm, nimayam deysiz. Qoʻlimni uzatsam, oyni olaman, deydigan davrlar.
Yaponiyaga borguncha, Angliyada, Manchesterda bir yil oʻqidim. Oʻzimcha buni gʻurur deb bildim, chunki bu bir yil umrimning undan oldingi yigirma uch yiliga tatigulikdek edi. Ammo Yaponiyaga borganimda, uzoqdan oʻrgangan, uzoqdan intilgan bu davlatimni umuman tushunmasiligimni tushundim. Buni ayniqsa yaponcha kitoblarga liq toʻla kitob doʻkoniga kirganimda his qilardim.
Qayerga borsam, kitob doʻkoniga kiradigan odam sifatida, u yerdagi minglab kitoblarni ochib oʻqiy olmasamda, yapon kitob doʻkonlariga tezda oshiq boʻldim. Oshiq boʻlishga arziydigan, vaqt va tashqi dunyoni unutadigan darajadagi joylar ular. Katta shaharlardagi kitobchilarda albatta inglizcha kitoblar boʻlimi boʻlardi.
Bu boʻlim kitob doʻkonining nari borsa 10 foizini egallab turar, unda inglizchadagi klassika va asosan biznes va siyosat sohasidagi yangi kitoblar sotilardi. Tokioning mashhur Maruzen kitob doʻkonida, yoki Kinokuniya doʻkonlarida birtalay inglizcha kitoblar sotuvda boʻlar, bular uncha-muncha odamga yetadigan kitoblar edi. Har borganimda kamida 2-3 kitobni qoʻltiqlab chiqardim. Ammo bu ajoyib kitoblar doʻkondagi yapon tilidagi kitoblarning oʻndan biri ham emasdi! Shuncha kitob ichida turib, birontasini ochib oʻqiy olmasligimni ich-ichimdan his qilardim!
Ikki yil Yaponiyada magistraturada oʻqidim. Angliyada olgan tajribamga tayanib, yapon universitetining kreditlarini bir yilda yopdim. Qolgan bir yilni dissertatsiya yozishga va yapon tilini oʻrganishga sarfladim. Har kuni ertalab velosipedda yapon tili darsiga borar, darsdan chiqib, tushlik qilish uchun yotoqxonaga kelar, tushlikdan keyin universitet kutubxonasining individual dars qilish uchun belgilangan kichik xonachalaridan biriga qulflanib olib, yaponcha oʻrganardim. Yaponchadan charchaganimda, roman oʻqirdim.
Til oʻrganishni hamisha yoqtirganman, ammo motivatsiyam tugab qolmasligi uchun, Yapon tili qobiliyat imtihoni (日本語能力試験) N2 darajasiga yozildim. Bu imtihonni yapon tilidagi IELTS deb osongina tushuntirsa boʻlar. IELTSda maksimum 9 olish mumkin; yaponcha imtihonda esa 5 daraja boʻlib, eng baland daraja N1, eng pasti esa N5 hisoblanadi. Imtihon yilda ikki marta, iyul va dekabrda boʻladi, unga bir necha oy oldindan yozilish kerak. Imtihonga yozilish paytida N2 darajasini ola olishimga umuman ishonmasdim. Shunga qaramay, tayyorlanishga sabab boʻlsin deb, ¥5500 (oʻsha paytdagi kurs bilan $59) toʻlab, imtixonga yozildim.
Imtihonning men uchun eng foydali jihati yaponchaga nisbatan qoʻrquvimni kamaytirdi. Bir bet yaponcha tekstni koʻrib, sarosimaga tushish oʻrniga, oʻqishga urinadigan boʻldim. Imtihondan bir necha oy soʻng, yapon kitob doʻkonidan kitoblar sotib ola boshlaganim esimda. Katta qismini oʻqib tushuna olmasdim, ammo lugʻat yordamida magʻzini chaqsa boʻlardi.
Odam biron bir tilni oʻrganishni qancha kech boshlasa, oʻzlashtirish shuncha qiyin boʻladi. Qanchalik harakat qilmay, yaponchani inglizcha yo ruschani bilganimdek bila olmayman. Bilgan taqdirimda ham, bilimimga ishonchim boʻlmaydi. Shunga qaramasdan, til oʻrganishning kechi boʻlmaydi.
#MenBilganYaponiya turkumi yozuvlarini juma kunlari chop qilaman.
Manba: @profsherzod
Yanada ko’proq ma’lumotlar👇
https://t.me/+UBghPNiV-lnLqDF9
Men va Yapon tili
Yaponiyaga ilk borganimda, sodda boʻlganman. Oʻzimcha Diplomatiyada 2 yil oʻrgangan yaponcham bilan koʻchadagi odamlar bilan gaplashib keta olaman, deb oʻylaganman. Yoshlarcha maksimalizm, nimayam deysiz. Qoʻlimni uzatsam, oyni olaman, deydigan davrlar.
Yaponiyaga borguncha, Angliyada, Manchesterda bir yil oʻqidim. Oʻzimcha buni gʻurur deb bildim, chunki bu bir yil umrimning undan oldingi yigirma uch yiliga tatigulikdek edi. Ammo Yaponiyaga borganimda, uzoqdan oʻrgangan, uzoqdan intilgan bu davlatimni umuman tushunmasiligimni tushundim. Buni ayniqsa yaponcha kitoblarga liq toʻla kitob doʻkoniga kirganimda his qilardim.
Qayerga borsam, kitob doʻkoniga kiradigan odam sifatida, u yerdagi minglab kitoblarni ochib oʻqiy olmasamda, yapon kitob doʻkonlariga tezda oshiq boʻldim. Oshiq boʻlishga arziydigan, vaqt va tashqi dunyoni unutadigan darajadagi joylar ular. Katta shaharlardagi kitobchilarda albatta inglizcha kitoblar boʻlimi boʻlardi.
Bu boʻlim kitob doʻkonining nari borsa 10 foizini egallab turar, unda inglizchadagi klassika va asosan biznes va siyosat sohasidagi yangi kitoblar sotilardi. Tokioning mashhur Maruzen kitob doʻkonida, yoki Kinokuniya doʻkonlarida birtalay inglizcha kitoblar sotuvda boʻlar, bular uncha-muncha odamga yetadigan kitoblar edi. Har borganimda kamida 2-3 kitobni qoʻltiqlab chiqardim. Ammo bu ajoyib kitoblar doʻkondagi yapon tilidagi kitoblarning oʻndan biri ham emasdi! Shuncha kitob ichida turib, birontasini ochib oʻqiy olmasligimni ich-ichimdan his qilardim!
Ikki yil Yaponiyada magistraturada oʻqidim. Angliyada olgan tajribamga tayanib, yapon universitetining kreditlarini bir yilda yopdim. Qolgan bir yilni dissertatsiya yozishga va yapon tilini oʻrganishga sarfladim. Har kuni ertalab velosipedda yapon tili darsiga borar, darsdan chiqib, tushlik qilish uchun yotoqxonaga kelar, tushlikdan keyin universitet kutubxonasining individual dars qilish uchun belgilangan kichik xonachalaridan biriga qulflanib olib, yaponcha oʻrganardim. Yaponchadan charchaganimda, roman oʻqirdim.
Til oʻrganishni hamisha yoqtirganman, ammo motivatsiyam tugab qolmasligi uchun, Yapon tili qobiliyat imtihoni (日本語能力試験) N2 darajasiga yozildim. Bu imtihonni yapon tilidagi IELTS deb osongina tushuntirsa boʻlar. IELTSda maksimum 9 olish mumkin; yaponcha imtihonda esa 5 daraja boʻlib, eng baland daraja N1, eng pasti esa N5 hisoblanadi. Imtihon yilda ikki marta, iyul va dekabrda boʻladi, unga bir necha oy oldindan yozilish kerak. Imtihonga yozilish paytida N2 darajasini ola olishimga umuman ishonmasdim. Shunga qaramay, tayyorlanishga sabab boʻlsin deb, ¥5500 (oʻsha paytdagi kurs bilan $59) toʻlab, imtixonga yozildim.
Imtihonning men uchun eng foydali jihati yaponchaga nisbatan qoʻrquvimni kamaytirdi. Bir bet yaponcha tekstni koʻrib, sarosimaga tushish oʻrniga, oʻqishga urinadigan boʻldim. Imtihondan bir necha oy soʻng, yapon kitob doʻkonidan kitoblar sotib ola boshlaganim esimda. Katta qismini oʻqib tushuna olmasdim, ammo lugʻat yordamida magʻzini chaqsa boʻlardi.
Odam biron bir tilni oʻrganishni qancha kech boshlasa, oʻzlashtirish shuncha qiyin boʻladi. Qanchalik harakat qilmay, yaponchani inglizcha yo ruschani bilganimdek bila olmayman. Bilgan taqdirimda ham, bilimimga ishonchim boʻlmaydi. Shunga qaramasdan, til oʻrganishning kechi boʻlmaydi.
#MenBilganYaponiya turkumi yozuvlarini juma kunlari chop qilaman.
Manba: @profsherzod
Yanada ko’proq ma’lumotlar👇
https://t.me/+UBghPNiV-lnLqDF9