Махмури ҷоми ишқам, соқӣ, бидеҳ шаробе,
Пур кун қадаҳ, ки бе май маҷлис надорад обе,

Васфи рухи ҷамолаш дар парда рост н-ояд,
Мутриб, бизан навое, соқӣ, бидеҳ шаробе!

Шуд ҳалқа қомати ман, то баъд аз ин рақибат
З-ин дар дигар наронад моро ба ҳеҷ бобе.

Дар интизори рӯят мову умедворӣ,
Дар ишваи висолат мову хаёлу хобе!

Махмури он ду чашмам, оё куҷост ҷоме?
Бемори он ду лаълам, охир, к-ам аз ҷавобе!

Ҳофиз, чӣ мениҳӣ дил, ту дар хаёли хубон?
Кай ташна сер гардад аз ламъаи саробе"

Ҳофизи Шерозӣ