Ғазабини ёки шунчаки ёмон муносабатини изҳор қилиб қўйиш учун “лаънат” сўзларини ижтимоий тармоқларда ёзиб юбориш ҳолатлари учратяпмиз. Ҳаётда оғзаки ҳам лаънатлар чиқиб кетаётганини эшитиб қолганмиз. Лаънат нима эканлиги турсин, билмай айтиб юбориш узрли бўлавермаслигини тушунтирадиган одам йўқ!
Лаънат нима эканлиги билан бўлишишдан олдин унинг нима эмаслигини билиб қўйинглар, дўстлар:
Лаънат айтиш сўкиш эмас, у сўкишдан ёмон. Нафсониятга тегиб кетадиган сўз айтиб бировни норози қилиш мумкин. Норозиликнинг ечими рози қилиб, узрни олиш ёки жазоланиш. Лаънат бунчалик осон ҳал бўладиган нарсамас.
Лаънатлаш бу ўлим тилаб қарғаш эмас, ундан анча ёмон нарса. Ўлим – ҳар бир нафс билан бўладиган муқаррар ҳодиса. Лаънат эса – бу дунё ва охиратга таалуқли оғир юк.
Лаънат бу офат балосимас. Бало – синов, бўлиб ўтадиган ишлар. Қанчалик оғриқли бўлмасин, уларнинг охири бор. Лаънат эса узоқ туради.
Лаънат бу оддий жазо эмас. Жазо гуноҳга монанд бериладиган ва гуноҳ ювилиши билан ариладиган нарса. Лаънат эса мангу қолиши мумкин.
Лаънат бу Аллоҳнинг Марҳаматидан узоқлашишдир. “Падарлаънат” деганда – отанг ҳаётлигида малъун бўлсин, ўлиб ҳам раҳматли бўлмасин дегани. “Лаънатилар” деб тилнинг учида бир тўда одамларга айтиб юборишади. “Фалончи иш қилган кунимга лаънат бўлсин!”, деб ҳаётининг кунини, Аллоҳнинг неъматига лаънат айтиб юборади!
Лаънат шундай нарсаки, у осмонга чиқиб кетмайди, ерга кириб кетмайди, ё лаънатланган кишига ёки нарсага, ё лаънатловчининг ўзига тушади.
Лаънатни ҳазилда ёки мажозан қўллаш қилга ўткир ҳанжарни илиб қўйиш каби ўта хавфли. Лаънат бу шундай қуролки, ножўя чиқарилганда эгасини ҳалок қилиши мумкин.
Лаънатнинг ўрни бор: Аллоҳнинг Каломида, пайғамбари (соллаллоҳу алайҳи вассалам) қавлида кимлар ва нималар лаънатга лойиқлиги ҳақида аниқ кўрсатилган. Уларни билиш бир илм. Лаънат бу – мазлумнинг (у хатто кофир бўлса ҳам!) оловли ўқдек қуроли, ҳақ йўлда курашувчининг дуоси, адолатли маҳкаманинг охирги чорасидир.
Беҳуда лаънатловчи ва лаънатланган бўлишдан Аллоҳ асрасин. Гуноҳ ва хатоларимизни Ўзи кечирсин.
Жамшид Муслимов
@usanboyeva
Лаънат нима эканлиги билан бўлишишдан олдин унинг нима эмаслигини билиб қўйинглар, дўстлар:
Лаънат айтиш сўкиш эмас, у сўкишдан ёмон. Нафсониятга тегиб кетадиган сўз айтиб бировни норози қилиш мумкин. Норозиликнинг ечими рози қилиб, узрни олиш ёки жазоланиш. Лаънат бунчалик осон ҳал бўладиган нарсамас.
Лаънатлаш бу ўлим тилаб қарғаш эмас, ундан анча ёмон нарса. Ўлим – ҳар бир нафс билан бўладиган муқаррар ҳодиса. Лаънат эса – бу дунё ва охиратга таалуқли оғир юк.
Лаънат бу офат балосимас. Бало – синов, бўлиб ўтадиган ишлар. Қанчалик оғриқли бўлмасин, уларнинг охири бор. Лаънат эса узоқ туради.
Лаънат бу оддий жазо эмас. Жазо гуноҳга монанд бериладиган ва гуноҳ ювилиши билан ариладиган нарса. Лаънат эса мангу қолиши мумкин.
Лаънат бу Аллоҳнинг Марҳаматидан узоқлашишдир. “Падарлаънат” деганда – отанг ҳаётлигида малъун бўлсин, ўлиб ҳам раҳматли бўлмасин дегани. “Лаънатилар” деб тилнинг учида бир тўда одамларга айтиб юборишади. “Фалончи иш қилган кунимга лаънат бўлсин!”, деб ҳаётининг кунини, Аллоҳнинг неъматига лаънат айтиб юборади!
Лаънат шундай нарсаки, у осмонга чиқиб кетмайди, ерга кириб кетмайди, ё лаънатланган кишига ёки нарсага, ё лаънатловчининг ўзига тушади.
Лаънатни ҳазилда ёки мажозан қўллаш қилга ўткир ҳанжарни илиб қўйиш каби ўта хавфли. Лаънат бу шундай қуролки, ножўя чиқарилганда эгасини ҳалок қилиши мумкин.
Лаънатнинг ўрни бор: Аллоҳнинг Каломида, пайғамбари (соллаллоҳу алайҳи вассалам) қавлида кимлар ва нималар лаънатга лойиқлиги ҳақида аниқ кўрсатилган. Уларни билиш бир илм. Лаънат бу – мазлумнинг (у хатто кофир бўлса ҳам!) оловли ўқдек қуроли, ҳақ йўлда курашувчининг дуоси, адолатли маҳкаманинг охирги чорасидир.
Беҳуда лаънатловчи ва лаънатланган бўлишдан Аллоҳ асрасин. Гуноҳ ва хатоларимизни Ўзи кечирсин.
Жамшид Муслимов
@usanboyeva