Ношуд эмасман, дўст, мен ҳам ҳар қалай –
Юракда самимий туйғуларим бор.
Худога шукрки, менинг ҳам талай
Ўзимга яраша орзуларим бор.

Гоҳида бировнинг ғамин емасман,
Лекин “мендан бошқа – ҳеч ким” демасман.
Ҳар ҳолда жудаям худбин эмасман –
Ўзимдан бошқаям қайғуларим бор.

Шукрки, меҳрни ўчирмаганман,
Кўнгилни қуш қилиб учирмаганман.
Умримни бировдан кўчирмаганман,
Ўзимга тегишли мавзуларим бор.

Кўнглимга ёқса ҳам бировнинг байти,
Тақлид қилмаганман – юрак қўймайди!
Худога шукрки, шеър битар пайти
Ўзимнинг бедахл ёзувларим бор.

Умрим сўнггигача билмайман тиним,
Тўхтаб олишга-да топурман қўним.
Сизнинг заҳрингизга қолмайди куним,
ЎЗИМга аталган ОҒУларим бор!