Psevdointellektuallik va biz haqida.
Oxirgi paytlarda afsuski bizda Jorj Orvelning 2 ta kitobini yana faloncha fishmanchaning odamlarni monupulatsiya qilish bir balo san'atlari degan kitoblarini o'qib olib, inglizcha youtube kanallardan podcastlardan, vikipediadan bir ikki qiziqarli ma'lumot topvolib keyin mikrafon oldiga o'tirib intellektual kesiladigan tiplar ko'paydi.
Insonlar bu psevdointellektuallarga avliyo ko'zi bilan qarashni boshladi. Buning yagona yaxshi tarafi yoshlar hech bo'lmaganda tiktok miktoktan uzoqlashib kitob o'qishga ilmga sal bo'lsayam qiziqtirishi. Bu tarafdan haqqini berish kerak albatta.
Lekin yomon tarafi biz haqiqiy intellektuallikni unutib qo'ydik. Platonning g'or aligoriyasiday soyalarni haqiqat deb o'ylab qoldik.
Haqiqiy ilm qanday qilinishi, Jorj Orwel o'qib uning kitobini ham noto'g'ri tushunib intellektuallik bo'lmasligini bilmaydigan bir omma paydo bo'ldi.
Platonning Sokratesning himoyasi, Davlat asarlarini, Aristotelning Politikasini, Ğazzolining Kimyo-i Saodatini, Ibn Rushtni, Ibn Sinoni, Ibn Haldunni, Farabobiyni kim o'qiyapti.
Shu psevdolarni nechtasi shu odamlarning asarini o'qib tushuna oladi?
Hobbesni, Jan Jakrussouni, Marksni, Komtni, Sipinozani, Sant Simonni, Makevelli, Dekart, David Hume, Locke, Shopenhauer, Hegel Nietzsche, Montesquieu kitoblarini o'qish, falsafasini bilish uyoqda tursin ismini necha kishi biladi?
Hech nimani bilmaymiz, bilmasligimizni ham bilmaymiz. Bilmasligimizni bilib gapirgan odamni toshlaymiz. Biz aqllimiz, bizning avliyolar deb vasat odamlarga siğinamiz.
"Ko'rlarni mamlakatida ğilay podshoh bo'ladi" degan gap bor. Ko'rmiz, ko'rligimizni tan olmaymiz. Qiyshiq ko'radiganlarni ko'zi bor deb eng tõğrisini shular ko'radi deymiz.
Biz soyani haqiqat, yuzakilikni ilm, nutqi yaxshiroq bo'lgan odamlarni intellektual deydigan vaziyatga keldik.
Buni tanqid qiladiganlarni mo'tabar zotlarga haqarot deb qabul qilib toshlaydigan bo'ldik.
Xullas hech nima bo'lolmadik, bo'lolmayapmiz.
Oxirgi paytlarda afsuski bizda Jorj Orvelning 2 ta kitobini yana faloncha fishmanchaning odamlarni monupulatsiya qilish bir balo san'atlari degan kitoblarini o'qib olib, inglizcha youtube kanallardan podcastlardan, vikipediadan bir ikki qiziqarli ma'lumot topvolib keyin mikrafon oldiga o'tirib intellektual kesiladigan tiplar ko'paydi.
Insonlar bu psevdointellektuallarga avliyo ko'zi bilan qarashni boshladi. Buning yagona yaxshi tarafi yoshlar hech bo'lmaganda tiktok miktoktan uzoqlashib kitob o'qishga ilmga sal bo'lsayam qiziqtirishi. Bu tarafdan haqqini berish kerak albatta.
Lekin yomon tarafi biz haqiqiy intellektuallikni unutib qo'ydik. Platonning g'or aligoriyasiday soyalarni haqiqat deb o'ylab qoldik.
Haqiqiy ilm qanday qilinishi, Jorj Orwel o'qib uning kitobini ham noto'g'ri tushunib intellektuallik bo'lmasligini bilmaydigan bir omma paydo bo'ldi.
Platonning Sokratesning himoyasi, Davlat asarlarini, Aristotelning Politikasini, Ğazzolining Kimyo-i Saodatini, Ibn Rushtni, Ibn Sinoni, Ibn Haldunni, Farabobiyni kim o'qiyapti.
Shu psevdolarni nechtasi shu odamlarning asarini o'qib tushuna oladi?
Hobbesni, Jan Jakrussouni, Marksni, Komtni, Sipinozani, Sant Simonni, Makevelli, Dekart, David Hume, Locke, Shopenhauer, Hegel Nietzsche, Montesquieu kitoblarini o'qish, falsafasini bilish uyoqda tursin ismini necha kishi biladi?
Hech nimani bilmaymiz, bilmasligimizni ham bilmaymiz. Bilmasligimizni bilib gapirgan odamni toshlaymiz. Biz aqllimiz, bizning avliyolar deb vasat odamlarga siğinamiz.
"Ko'rlarni mamlakatida ğilay podshoh bo'ladi" degan gap bor. Ko'rmiz, ko'rligimizni tan olmaymiz. Qiyshiq ko'radiganlarni ko'zi bor deb eng tõğrisini shular ko'radi deymiz.
Biz soyani haqiqat, yuzakilikni ilm, nutqi yaxshiroq bo'lgan odamlarni intellektual deydigan vaziyatga keldik.
Buni tanqid qiladiganlarni mo'tabar zotlarga haqarot deb qabul qilib toshlaydigan bo'ldik.
Xullas hech nima bo'lolmadik, bo'lolmayapmiz.