Kelinlik yoqmadi... Ammo rafiqa sifatida sevimli yor edim!
Kelinlik kunlarim boshlandi... Endi men qizlik davrimdagidek erkin emas edim. Menda ma'suliyat bor edi. Kelinlik ma'suliyati, rafiqalik ma'suliyati.
Men Sevimli rafiqa edim. Judayam baxtli edik! Yorim bilan bir birimizni osmonlarcha yaxshi ko'rganmiz. Rafiqalik menga judayam yoqgan! Dil izhorlari, hadyalar, cheksiz mehr muhabbat... G'amxorlik... E'tibor... Sayrlar...
Rostini aytaman, kelin bo'lish esa umuman yoqmadi! Har kuni barvaqt turib hovli va ko'chalarni supur... Milliy kelincha liboslarda yur... Hamma narsani ruhsat so'rab qil... Xullas qiynaldim. Tartibga tushvogunimcha, yangi oilaga ko'nikunimcha o'z qizlik uyim, ota onam qadrilariga 1000 bora yetdim!
Barvaqt turishni ham qoyillatganman uhlab qolaverardim. 😅 Kiyinishimni ham o'z uslubimga moslashtirganman. Yaltir yultur kiyinmasdim, yangi kelinchakdek emas edim. O'zimga qulay bo'lib kiyinib, zeb bermasdan oddiylikda yurganman. Bunday holatimdan kelinlik uyimdagilar hayron qolishgan...
O'zim xohlamagan kiyimlarni, do'ppilar kiyib yurishni yoqtirmaganman. 2-3 kun kiyganman xolos, shu bilan kelincha kiyimlarim bilan xayrlashganmiz.
Yaxshiyamki qaynonam yaxshi ayol edilar. Ko'nglimga qarardilar. Nima qilsam ham hech dakki bermasdilar. Yoshda hali iziga tushib ketadi derdilar.
Yap-yangi kelinman kiyinishlarim esa shim futbolka edi 😅. Hech kim indamagan. Qaynonam ham vaqti kelsa o'zi xohlasa kiyinishini o'zgartiradi deganlar.
Kunlar o'tdi... Oylar o'tdi... Xattoki yillar o'ta boshladi. Qiz bolani ko'nmasdan sharoitga moslashmasdan ilojisi yo'q ekan. Kelinlik oilamga moslashib, shu yerda ham o'zim xohlagandek yashay boshladim.
Har ishda yorjonimni ko'ndirsam bo'ldi edi, hamma eshiklar men uchun ochiq. Qaynonam ham qaynotam ham yaxshi insonlar hech ham biror ishlarimga e'tiroz bildirishmagan.
Kelinlik kunlarim boshlandi... Endi men qizlik davrimdagidek erkin emas edim. Menda ma'suliyat bor edi. Kelinlik ma'suliyati, rafiqalik ma'suliyati.
Men Sevimli rafiqa edim. Judayam baxtli edik! Yorim bilan bir birimizni osmonlarcha yaxshi ko'rganmiz. Rafiqalik menga judayam yoqgan! Dil izhorlari, hadyalar, cheksiz mehr muhabbat... G'amxorlik... E'tibor... Sayrlar...
Rostini aytaman, kelin bo'lish esa umuman yoqmadi! Har kuni barvaqt turib hovli va ko'chalarni supur... Milliy kelincha liboslarda yur... Hamma narsani ruhsat so'rab qil... Xullas qiynaldim. Tartibga tushvogunimcha, yangi oilaga ko'nikunimcha o'z qizlik uyim, ota onam qadrilariga 1000 bora yetdim!
Barvaqt turishni ham qoyillatganman uhlab qolaverardim. 😅 Kiyinishimni ham o'z uslubimga moslashtirganman. Yaltir yultur kiyinmasdim, yangi kelinchakdek emas edim. O'zimga qulay bo'lib kiyinib, zeb bermasdan oddiylikda yurganman. Bunday holatimdan kelinlik uyimdagilar hayron qolishgan...
O'zim xohlamagan kiyimlarni, do'ppilar kiyib yurishni yoqtirmaganman. 2-3 kun kiyganman xolos, shu bilan kelincha kiyimlarim bilan xayrlashganmiz.
Yaxshiyamki qaynonam yaxshi ayol edilar. Ko'nglimga qarardilar. Nima qilsam ham hech dakki bermasdilar. Yoshda hali iziga tushib ketadi derdilar.
Yap-yangi kelinman kiyinishlarim esa shim futbolka edi 😅. Hech kim indamagan. Qaynonam ham vaqti kelsa o'zi xohlasa kiyinishini o'zgartiradi deganlar.
Kunlar o'tdi... Oylar o'tdi... Xattoki yillar o'ta boshladi. Qiz bolani ko'nmasdan sharoitga moslashmasdan ilojisi yo'q ekan. Kelinlik oilamga moslashib, shu yerda ham o'zim xohlagandek yashay boshladim.
Har ishda yorjonimni ko'ndirsam bo'ldi edi, hamma eshiklar men uchun ochiq. Qaynonam ham qaynotam ham yaxshi insonlar hech ham biror ishlarimga e'tiroz bildirishmagan.