2. Nomsiz qasida
Injularga toʻla siyohrang bulutdan,
Marjon qator yomgʻir durlari,
Yonib yoqutdayin, qalqib qalbidan -
Yerga talpinar oy yogʻdulari!
Nur aksidan yiltillaydi kechadan,
Yerga yuqqan yoqimli qorlar.
Bugun boʻlsa, koʻkimtir bulut -
Qorni yomgʻir bilan qiynoqlar.
Shamol ham shabbodaga oʻzgarib,
Qishni haydab, bahorni chorlar,
Qutdek yomgʻir yerdagi beayb -
Jilvakor, momiq qorni quchoqlar.
Derazadan bir qiz boqadi oʻychan,
Qiziq, oy bilan qurarmi suhbat?!
Qogʻozga allanimalar amallab yozib,
Goh sassiz oʻqirdi, gohida baland.
Xafami xabarsiz kelgan mehmondan,
Yo dardkash aylab, bahorni chindan,
Qishni quvib, shikoyat qilgan -
Shu jayron koʻz parivashmikan?
Karashma deymi, yo tannoz ishva,
Kulgusi boshqacha, yarashgan.
Lablaridan bol tomayotgandek,
Totsiz nigohlar behad talashgan.
Qish yoʻqotgan halovatmi bu?
Yo nochor shoir sevgan qofiya?
Kim boʻlsa ham, porlar zuhrodek,
Oʻzga yulduzlar yotar poyida!
Naqadar goʻzal oʻqidi she’rni,
Qaro bulut ham yigʻladi yum-yum.
Tindi ohista esgan shabboda,
Yerlarda hazon-u hoʻlqor bir uyum.
Toliqdi nolalar qilib u goʻzal,
Bir xoʻrsinib, nozik kerishdi,
Oyqizdek, uyqusirab uzun -
Hotirjam uyqusiga erishdi.
Gʻira-shira qirmiz tusli samodan,
Rangi soʻnib qochar oy - uyiga,
Gardishida yaqqol nur sochib
Quyosh joʻr boʻlar sahar kuyiga.
Izsiz Qadam | Toshkent-2025, 6 yanvar