#taqriz
Agar g’am-tashvishsiz hayot kechirmoqchi bo’lsangiz, Dostoyevskiyni o’qimang!
Yoshligimda kitobjavonimda hozirgichalik ko’p kitoblar bo’lmasdi. Faqatgina klassik adabiyoti durdonalari bo’lardi. Tolstoy, Aleksandr Dyuma, Tomas Mayn Rid, Stendal, Tsitseron, Dostoyevskiy va boshqalar. Klassik adabiyotga va umuman, kitoblarga bo’lgan qiziqishim “If qal’asining maxbusi” asaridan boshlangan. Shu asarni o’qiganimdan keyin ko’plab kitoblarni o’qidim, tushundim, kitobdagi qahramonlarning hayotida yashadim.
Bir kuni kitob javonimda Dostoyevskiyning “Jinoyat va jazo” kitobini oldim, ochib qaradim, eng ko’pi 10 bet o’qidim va kitobni yopib qo’ydim. Dostoyevskiyning kitoblarini endi ochib ham qaramayman dedim. Chunki hech nimaga tushunmagandim (adashmasam bu voqea 7-8-sinflarimda ro’y bergan). 2024-yilning yoz oylarida yana Dostoyevskiy asarini qo’limga oldim. Varaq ketidan varaq o’qildi va o’zimga o’zim “Kitob shuncha payt kitob javonimda turgan. Men shuncha payt nima qilib yurdim?”, deya savollar bera boshladim. Haqiqatdan “Jinoyat va jazo” buyuk asar. Har holda mening sevimli asarim. Ko’pchilikning sevimli asari. Shunda nima uchun Dostoyevskiy buyuk yozuvchi ekanligini teran tushunib yetdim.
Bugun Dostoyevskiyning “Oydin tunlar” nomli kichik hajmdagi romanini o’qidim. Roman juda ham kichik hajmda. Bor-yo’g’i 57 bet. Lekin xuddi 570 betli kitob o’qigandek bo’ldim. Oxiridagi misralar yuragimni junbushga keltirdi.
Eh Nastenka, Nastenka… Bir yigitni juvonmarg qilding-a?! So’z berdingmi, rejalar tuzdingmi, oxirigacha so’zingda tur edi. Kim nima desa desin, lekin men bosh qahramonga achindim. Aslida bu voqeada uchchala qahramonni ham ayblab bo’lmaydi. Lekin men uchun Nastenka baribir xatolikka yo’l qo’ydi.
Asarni o’qing! Chindan ham o’qishga arziydigan roman!
@rukhshona_blog
Agar g’am-tashvishsiz hayot kechirmoqchi bo’lsangiz, Dostoyevskiyni o’qimang!
Yoshligimda kitobjavonimda hozirgichalik ko’p kitoblar bo’lmasdi. Faqatgina klassik adabiyoti durdonalari bo’lardi. Tolstoy, Aleksandr Dyuma, Tomas Mayn Rid, Stendal, Tsitseron, Dostoyevskiy va boshqalar. Klassik adabiyotga va umuman, kitoblarga bo’lgan qiziqishim “If qal’asining maxbusi” asaridan boshlangan. Shu asarni o’qiganimdan keyin ko’plab kitoblarni o’qidim, tushundim, kitobdagi qahramonlarning hayotida yashadim.
Bir kuni kitob javonimda Dostoyevskiyning “Jinoyat va jazo” kitobini oldim, ochib qaradim, eng ko’pi 10 bet o’qidim va kitobni yopib qo’ydim. Dostoyevskiyning kitoblarini endi ochib ham qaramayman dedim. Chunki hech nimaga tushunmagandim (adashmasam bu voqea 7-8-sinflarimda ro’y bergan). 2024-yilning yoz oylarida yana Dostoyevskiy asarini qo’limga oldim. Varaq ketidan varaq o’qildi va o’zimga o’zim “Kitob shuncha payt kitob javonimda turgan. Men shuncha payt nima qilib yurdim?”, deya savollar bera boshladim. Haqiqatdan “Jinoyat va jazo” buyuk asar. Har holda mening sevimli asarim. Ko’pchilikning sevimli asari. Shunda nima uchun Dostoyevskiy buyuk yozuvchi ekanligini teran tushunib yetdim.
Bugun Dostoyevskiyning “Oydin tunlar” nomli kichik hajmdagi romanini o’qidim. Roman juda ham kichik hajmda. Bor-yo’g’i 57 bet. Lekin xuddi 570 betli kitob o’qigandek bo’ldim. Oxiridagi misralar yuragimni junbushga keltirdi.
Eh Nastenka, Nastenka… Bir yigitni juvonmarg qilding-a?! So’z berdingmi, rejalar tuzdingmi, oxirigacha so’zingda tur edi. Kim nima desa desin, lekin men bosh qahramonga achindim. Aslida bu voqeada uchchala qahramonni ham ayblab bo’lmaydi. Lekin men uchun Nastenka baribir xatolikka yo’l qo’ydi.
Asarni o’qing! Chindan ham o’qishga arziydigan roman!
@rukhshona_blog