IX.
Orol koʻli yaqinida oʻzani Sirdaryodan boshlanadigan kanal oʻtgan boʻlib, uning tarmoqlari ariqlar orqali shahar va qoʻshni qishloqlarni suv bilan ta'minlaydi. Tabiiy ravishda soat oʻn toʻqqizlarda qosh qorayib, quyosh botgandan soʻng Lutfullani kutib turmaydigan shilliq koʻldan chiqib kanal tomon odimladi. Suvga moslashgan shilliq instinktlari yordamida oqim boʻylab oʻz hirsini qondirishga munosib oʻljani qidirishga kirishdi. Butun shahar boʻylab odamlarning isini oldi. Yoqimli, qaynoq taftli qon egasini izladi.
Shahar kutubxonasida bir qiz ma’yus holda asardan taʼsirlanib sukunat ila kitob mutolaa qilardi. Kutubxona, odatda, soat oʻn sakkizda yopilar, qizning talabi bilan kutubxonachi kalitlarni unga ishonib uyiga ketgan edi. Bu holat tez-tez takrorlanar, sababi qiz doimiy kitobxonlardan boʻlib kutubxonachi unga oʻziga ishonganday ishonardi.
Buni qarangki, shu kun kutubxona bogʻini yashnatib, unga chiroy berib turgan gullarga suv quyilayotgan boʻlib shilliq yoʻnalishini aynan shu yerga qarab burdi. Suvning oxirgi tarmogʻi shilliq bilan birga deraza ostidagi klematis gullarining tagida toʻxtadi. Qizdan kelayotgan ifor uning issiqligi oʻzgacha yoʻsinda edi. Bunga sabab kitobidan olayotgan hissiyot va kechinmalar edi. Shilliq ochiq derazadan sirg‘alib oʻtib kutubxona oʻquv zaliga kirdi. Bu joyda o‘quvchilar tinch sharoitda kitob yoki boshqa materiallarni o‘qishlari, yozishlari va tadqiqotlar olib borishlari mumkin. U boʻlsa bu sukunatga choʻmgan xonani oshxonasiga aylantirish payida. Shilliq linoleum yotqizilgan polda gavdasini tikladi. Xuddi odamdek koʻrinish olib qiz tomon yaqinlashdi. Sirli shovqin qizning diqqatini tortdi. "Kimdir keldimi?" - deya o‘ylab, zoʻriqqan ko‘zlarini eshik tomon qaratdi. To‘satdan eshikni to‘sib turgan siluetni koʻrdi. Qiz qo‘rqib, oʻtirgan joyida orqaga tisarildi, stulda oʻtirganligini unutdi, shekilli, biqini stol qirrasiga urib oldi. Ogʻrib va qoʻrquv birla qiz qattiq qichqirdi. Shilliq pinagini ham buzmay gavdasini tik ushlagan holda vajohat bilan qizga qarab yaqinlashdi. Qiz oʻrnidan turib oʻtirgan stulini shilliqqa qarab otdi. Shilliq uni qoʻli bilan qaytargan holda chetga uloqtirdi. Tobora shilliq ochkoʻzlik bilan qizga yaqinlashar, qiz boʻlsa endi devor oqiga belanib toʻrtburchak xona boʻylab harakatlanardi.
Qiz endi barmoqlari bilan mahkam qisib olgan kitobni otishga urinib ko'rdi, qoʻlini yuqoriga koʻtargandi hamki shilliq bir hatlab qizning oʻng qoʻlini chap qo‘li bilan ushlab to‘xtatdi. Shilliq qancha koʻp ayollarning qonini so‘rgani sari ongi ham osib boradi. Bunday salohiyat va bilimga ega bo‘lgan qiz shilliq uchun ayni muddao edi. U qizni oʻziga tortib, uning tanasini chab qoʻli bilan belidan siqib ushladi. Soʻng qiz tipirchilashga tushdi, shilliqni itargan koʻyi boʻldi, qichqirdi, ovozi butun xonani to‘ldirdi. Qarshiliklarga qarata shilliq tanasidan paypaslagichlar chiqazib tipirchilayotgan qizning qo‘llari va oyoqlarini qattiq oʻradi.
Qizning yuragi tez-tez urar, siquvdan ogʻriq ortgani sari, uning harakatlari ham kuchayardi. Qiz oʻzini tetik saqlash uchun koʻproq nafas olishga harakat qildi, lekin shilliq qornini qattiq siqib olgani bois tanada kislorod aylanishi qiyin kechardi. Shilliq xuddi Nasilchilar* kabi qizga tajovuz qilardi. U oʻljasining lablarini tutishga harakat qildi, qiz qancha boshini uyoq-buyoqqa olib qochmasin o‘zidan baland va kuchli maxluq oldida ojiz edi. Shilliq qizning labidan qattiq bo‘sa oldi. Aynan labdan olingan boʻsa sabab qiz qonining katta qismi soʻrib olindi. Shilliqning jirkanch labi qizning lablarga yopishgan edi. U chivinniki kabi nay chiqargan boʻlib qizning yumshoq lablariga kirgazgandi, nay quvuridan qon maxluqning ichiga kirib borardi. Uning lablari koʻkarib, ishib ketdi. Qiz ichgi jangga kirishdi, lekin har bir urinishida toliqib, kuchi tugadi va tipirchilay-tipirchilay hayotdan ko‘z yumdi. Afsus, uning so‘nggi nafasi shu qadar jirkanch bo‘lib boʻgʻzida qolib ketdi. Shilliq o‘z ishini tugatgandan soʻng kelgan joyi suvga oʻzini tashlab jimjitlik qa'riga singib ketadi. U ertalabgacha yanada yangi taomlardan lazzatlanmoqchi.
Orol koʻli yaqinida oʻzani Sirdaryodan boshlanadigan kanal oʻtgan boʻlib, uning tarmoqlari ariqlar orqali shahar va qoʻshni qishloqlarni suv bilan ta'minlaydi. Tabiiy ravishda soat oʻn toʻqqizlarda qosh qorayib, quyosh botgandan soʻng Lutfullani kutib turmaydigan shilliq koʻldan chiqib kanal tomon odimladi. Suvga moslashgan shilliq instinktlari yordamida oqim boʻylab oʻz hirsini qondirishga munosib oʻljani qidirishga kirishdi. Butun shahar boʻylab odamlarning isini oldi. Yoqimli, qaynoq taftli qon egasini izladi.
Shahar kutubxonasida bir qiz ma’yus holda asardan taʼsirlanib sukunat ila kitob mutolaa qilardi. Kutubxona, odatda, soat oʻn sakkizda yopilar, qizning talabi bilan kutubxonachi kalitlarni unga ishonib uyiga ketgan edi. Bu holat tez-tez takrorlanar, sababi qiz doimiy kitobxonlardan boʻlib kutubxonachi unga oʻziga ishonganday ishonardi.
Buni qarangki, shu kun kutubxona bogʻini yashnatib, unga chiroy berib turgan gullarga suv quyilayotgan boʻlib shilliq yoʻnalishini aynan shu yerga qarab burdi. Suvning oxirgi tarmogʻi shilliq bilan birga deraza ostidagi klematis gullarining tagida toʻxtadi. Qizdan kelayotgan ifor uning issiqligi oʻzgacha yoʻsinda edi. Bunga sabab kitobidan olayotgan hissiyot va kechinmalar edi. Shilliq ochiq derazadan sirg‘alib oʻtib kutubxona oʻquv zaliga kirdi. Bu joyda o‘quvchilar tinch sharoitda kitob yoki boshqa materiallarni o‘qishlari, yozishlari va tadqiqotlar olib borishlari mumkin. U boʻlsa bu sukunatga choʻmgan xonani oshxonasiga aylantirish payida. Shilliq linoleum yotqizilgan polda gavdasini tikladi. Xuddi odamdek koʻrinish olib qiz tomon yaqinlashdi. Sirli shovqin qizning diqqatini tortdi. "Kimdir keldimi?" - deya o‘ylab, zoʻriqqan ko‘zlarini eshik tomon qaratdi. To‘satdan eshikni to‘sib turgan siluetni koʻrdi. Qiz qo‘rqib, oʻtirgan joyida orqaga tisarildi, stulda oʻtirganligini unutdi, shekilli, biqini stol qirrasiga urib oldi. Ogʻrib va qoʻrquv birla qiz qattiq qichqirdi. Shilliq pinagini ham buzmay gavdasini tik ushlagan holda vajohat bilan qizga qarab yaqinlashdi. Qiz oʻrnidan turib oʻtirgan stulini shilliqqa qarab otdi. Shilliq uni qoʻli bilan qaytargan holda chetga uloqtirdi. Tobora shilliq ochkoʻzlik bilan qizga yaqinlashar, qiz boʻlsa endi devor oqiga belanib toʻrtburchak xona boʻylab harakatlanardi.
Qiz endi barmoqlari bilan mahkam qisib olgan kitobni otishga urinib ko'rdi, qoʻlini yuqoriga koʻtargandi hamki shilliq bir hatlab qizning oʻng qoʻlini chap qo‘li bilan ushlab to‘xtatdi. Shilliq qancha koʻp ayollarning qonini so‘rgani sari ongi ham osib boradi. Bunday salohiyat va bilimga ega bo‘lgan qiz shilliq uchun ayni muddao edi. U qizni oʻziga tortib, uning tanasini chab qoʻli bilan belidan siqib ushladi. Soʻng qiz tipirchilashga tushdi, shilliqni itargan koʻyi boʻldi, qichqirdi, ovozi butun xonani to‘ldirdi. Qarshiliklarga qarata shilliq tanasidan paypaslagichlar chiqazib tipirchilayotgan qizning qo‘llari va oyoqlarini qattiq oʻradi.
Qizning yuragi tez-tez urar, siquvdan ogʻriq ortgani sari, uning harakatlari ham kuchayardi. Qiz oʻzini tetik saqlash uchun koʻproq nafas olishga harakat qildi, lekin shilliq qornini qattiq siqib olgani bois tanada kislorod aylanishi qiyin kechardi. Shilliq xuddi Nasilchilar* kabi qizga tajovuz qilardi. U oʻljasining lablarini tutishga harakat qildi, qiz qancha boshini uyoq-buyoqqa olib qochmasin o‘zidan baland va kuchli maxluq oldida ojiz edi. Shilliq qizning labidan qattiq bo‘sa oldi. Aynan labdan olingan boʻsa sabab qiz qonining katta qismi soʻrib olindi. Shilliqning jirkanch labi qizning lablarga yopishgan edi. U chivinniki kabi nay chiqargan boʻlib qizning yumshoq lablariga kirgazgandi, nay quvuridan qon maxluqning ichiga kirib borardi. Uning lablari koʻkarib, ishib ketdi. Qiz ichgi jangga kirishdi, lekin har bir urinishida toliqib, kuchi tugadi va tipirchilay-tipirchilay hayotdan ko‘z yumdi. Afsus, uning so‘nggi nafasi shu qadar jirkanch bo‘lib boʻgʻzida qolib ketdi. Shilliq o‘z ishini tugatgandan soʻng kelgan joyi suvga oʻzini tashlab jimjitlik qa'riga singib ketadi. U ertalabgacha yanada yangi taomlardan lazzatlanmoqchi.