Бошланғич мактабни келажак учун ўқидим. Кейин менга: “Келажак учун ўрта мактабни ўқи”, деб айтишди. Кейин: “Келажак учун лицейни ўқи”, дейишди. Кейин: “Келажак учун бакалавр ўқи”, дейишди. Кейин: “Келажак учун иш топ”, дейишди. Кейин: “Келажак учун оила қур”, дейишди. Кейин эса: “Келажак учун фарзандни кўпайтир”, деб айтишди..

Мана ниҳоят, бугун ёшим 77га етганида ушбу мақолани ёзмоқдаман. Ҳануз ўша келажакни кутиб яшаяпман. Кейин билсам, ўша келажак буқа қувлаб етиши учун унинг шоҳига илиб қўйилган бир парча қизил мато экан. Аммо унга етиб бўлмас экан. Чунки, келажакка етиб борилганида, у ҳозирга, ҳозир эса ўтмишга айланаркан. Сўнг янги келажак билан тўқнаш келинар экан. Ҳақиқий келажак эса Аллоҳ сендан рози бўлиб, дўзахидан омонда қолиб, жаннатига равона бўлишинг экан..

Али Тантовий роҳимаҳуллоҳ