Ота-она ва фарзанд – бир-бирининг аксидир.

Ҳар бир ота-она ўз фарзандида ўз аксини кўради. Шунингдек, бола ҳам ўзининг ички дунёси ва эътиқодларини ота-онасида намоён этади. Бу – акс эттириш қонунининг ишлаш механизми бўлиб, унинг асосий моҳияти қабул қилиш зарурлигини таъкидлайди.

Кўп ҳолларда ота-оналар фарзандларини эшитмайдилар, фарзанд эса ота-онасини тушунишни истамайди. Бу ўзаро узилиш ва тушунмовчиликка олиб келади. Аммо ҳақиқий ривожланиш ва озодликка йўл – бир-бирини эшитиш ва қабул қилишда.

Қачонки фарзанд ота-онасини чин юракдан қабул қилиб, уларни тушунишга ҳаракат қилса, у ўз ҳаётини мустақил равишда қуриш учун, дадил қадам ташлай бошлайди.

Қабул қилиш – озодликка олиб борувчи йўлдир!