“AYBDOR ONA” HISSINI QANDAY YENGISH MUMKIN?
☹️Ko’pincha, ona sifatida oʻzimizni xuddi hamma jabhada yutqizayotgandek, eplolmayotgandek his qilamiz. O’smir yoshdagi farzandingiz bilan sifatli vaqt o’tqazmaganingiz uchun o’zingizni aybdor his qilasiz. Agarda, o’tqazsangiz, endi esa kichkintoylaringizni “e’tiborsiz qoldirganingiz” uchun o’zingizni aybdor his qilasiz. Bolalaringizga ekran vaqti uchun biroz koʻproq ruxsat bersangiz o’zingizni aybdor his qilasiz. Agar ekran vaqtini to’xtatib qo’ysangiz, endi farzandlaringiz tashqi dunyodan uzilib qolayotgani uchun o’zingizni yana aybdor his qilasiz. Ular go’yoki oʻz qobiqlari ichida qolib ketayotganday va qachonki bu qobiq yorilib ketsa, ularga nima bo’lishini o’ylab xavotirlanasiz.
❤️Onalik - hayotimizda biz bajaradigan eng qiyin roldir. Shuning uchun “aybdor ona” hissi yaʼni onalik rolini bajarayotganda o’zimizni yaxshi his qilmasligimiz - bizni sarosimaga solib, karaxt qiladi va ko’pincha ruhan charchatib qo’yadi. Bu hissiyot ona sifatida to’laqonli faoliyat olib borishimizga to’sqinlik qiladi.
🎉Aybdorlik hissinig aksariyati bolalarimizga nisbatan emas, balki o’zimizning o’zimizga bo’lgan munosabatimizni aks ettiradi. Hech bir narsa o’z yo’lida ketmayotgandek tuyulsa, biz o’zimizni "onalik" sohasi bo’yicha noloyiq degan xulosaga kelamiz.
❌Biz o’zimizni "aybdor" deb hisoblagan vaziyatimiz oxirigacha shunday ketadi deb o’ylaymiz. Biz farzandlarimizga zarar yetkazib qo’ydik va bu vaziyat hech qachon ijobiy tarafga o’zgarmaydi deb taxmin qilamiz. Bolalar ko’pincha bu holatimizni sezishadi va go’yoki taxminlarimizni roʻyobga chiqarayotgandek aynan oʻsha farazlarga mos tarzda yetishib chiqishadi.
✅Shuning uchun, siz o’zingizga bo’lgan munosabatingizni o’zgartirishingiz kerak. O’zingizga nisbatan rahm-shafqatli bo’lishga o’rganing. O’zini aybdor his qilayotgan dugonangiz bilan qanday gaplashgan bo’lardingiz? Unga nisbatan juda mehribon bo’lardingiz. Siz unga hammasini a’lo darajada bajarayotganini, u imkonidagi borini qilayotganini aytgan bo’lardingiz. Siz unga hali hammasi yanada yaxshiroq bo’lishini aytgan bo’lardingiz. O’zingiz uchun ham xuddi shunday qiling. Bunda o’zingiz bilan ijobiy suhbatlar qurish va o’zingizga dalda beruvchi so’zlarni aytib yurish yordam beradi.
🌹Ichki kurashlarimizni hal qilib olganimizdan so’ng, aybdor ona tuyg’ularimizga qarshi eng yaxshi davo - bu chora ko’rish. Bunda siz o’zingizga haqqoniy yuzlanasiz, o’zingizni tasdiqlaysiz. So’ng, ongli ravishda salbiy, notinch va xavotirli fikrlaringizni o’zgartirishga harakat qilasiz. Mabodo, bulardan so’ng siz hali ham o’zingizni aybdor his qilayotgan bo’lsangiz - ehtimolki, bu ba’zi bir narsalarning rostdan ham o’zgartirish lozimligini ko’rsatuvchi yaxshi bir belgi demakdir.
➡️Siz nimani boshqacha qilishingiz mumkin? Balki, qichqirish yoki baqirishni to’xtatishingiz kerakdir? Oshirib yuborishni to’xtatasizmi yoki? Balki, rishtalarni qayta bog’larsiz? Farzandlaringizning qaysi hatti-harakatlari sizni eng ko’p bezovta qiladi? Bunday vaziyatlarni odatda qanday hal qilasiz? O’zingizdan ko’nglingiz qoladimi?
➡️Endi, boshqacha natijani tasavvur qilib ko’ring - ham sizni va ham bolangizni xursand qiladigan natijani. Buni qanday uddaladingiz? Farzandingizga nima dedingiz? Qay tarzda gapirdingiz? Turli qiyin vaziyatlarga eng mukammal javobni berishni miyangizda mashq qiling. Bu aqlga bir o’rnashib olgandan so’ng, real vaziyatlarda ham shu tarzda amal qilish aslida borgan sari osonlashib boraveradi. Har bir asabiy vaziyatga javoblaringizni tanlayotganingizda o’zingizni sokin va xotirjam holda tasavvur qilingki, toki haqiqiy hayotda ham shunga o’xshash vaziyatlarga duch kelganda ulardan ham xuddi xayollaringizdagidek yaxshi va pozitiv tarzda o’tib oling.
Vanihoyat, qat’iyatli bo’ling va oldindan qaror qilib olgan yo’lingizga amal qiling. Biz bolalarimizni rozi qilish uchun yashamaymiz.
Davomi bor...
☹️Ko’pincha, ona sifatida oʻzimizni xuddi hamma jabhada yutqizayotgandek, eplolmayotgandek his qilamiz. O’smir yoshdagi farzandingiz bilan sifatli vaqt o’tqazmaganingiz uchun o’zingizni aybdor his qilasiz. Agarda, o’tqazsangiz, endi esa kichkintoylaringizni “e’tiborsiz qoldirganingiz” uchun o’zingizni aybdor his qilasiz. Bolalaringizga ekran vaqti uchun biroz koʻproq ruxsat bersangiz o’zingizni aybdor his qilasiz. Agar ekran vaqtini to’xtatib qo’ysangiz, endi farzandlaringiz tashqi dunyodan uzilib qolayotgani uchun o’zingizni yana aybdor his qilasiz. Ular go’yoki oʻz qobiqlari ichida qolib ketayotganday va qachonki bu qobiq yorilib ketsa, ularga nima bo’lishini o’ylab xavotirlanasiz.
❤️Onalik - hayotimizda biz bajaradigan eng qiyin roldir. Shuning uchun “aybdor ona” hissi yaʼni onalik rolini bajarayotganda o’zimizni yaxshi his qilmasligimiz - bizni sarosimaga solib, karaxt qiladi va ko’pincha ruhan charchatib qo’yadi. Bu hissiyot ona sifatida to’laqonli faoliyat olib borishimizga to’sqinlik qiladi.
🎉Aybdorlik hissinig aksariyati bolalarimizga nisbatan emas, balki o’zimizning o’zimizga bo’lgan munosabatimizni aks ettiradi. Hech bir narsa o’z yo’lida ketmayotgandek tuyulsa, biz o’zimizni "onalik" sohasi bo’yicha noloyiq degan xulosaga kelamiz.
❌Biz o’zimizni "aybdor" deb hisoblagan vaziyatimiz oxirigacha shunday ketadi deb o’ylaymiz. Biz farzandlarimizga zarar yetkazib qo’ydik va bu vaziyat hech qachon ijobiy tarafga o’zgarmaydi deb taxmin qilamiz. Bolalar ko’pincha bu holatimizni sezishadi va go’yoki taxminlarimizni roʻyobga chiqarayotgandek aynan oʻsha farazlarga mos tarzda yetishib chiqishadi.
✅Shuning uchun, siz o’zingizga bo’lgan munosabatingizni o’zgartirishingiz kerak. O’zingizga nisbatan rahm-shafqatli bo’lishga o’rganing. O’zini aybdor his qilayotgan dugonangiz bilan qanday gaplashgan bo’lardingiz? Unga nisbatan juda mehribon bo’lardingiz. Siz unga hammasini a’lo darajada bajarayotganini, u imkonidagi borini qilayotganini aytgan bo’lardingiz. Siz unga hali hammasi yanada yaxshiroq bo’lishini aytgan bo’lardingiz. O’zingiz uchun ham xuddi shunday qiling. Bunda o’zingiz bilan ijobiy suhbatlar qurish va o’zingizga dalda beruvchi so’zlarni aytib yurish yordam beradi.
🌹Ichki kurashlarimizni hal qilib olganimizdan so’ng, aybdor ona tuyg’ularimizga qarshi eng yaxshi davo - bu chora ko’rish. Bunda siz o’zingizga haqqoniy yuzlanasiz, o’zingizni tasdiqlaysiz. So’ng, ongli ravishda salbiy, notinch va xavotirli fikrlaringizni o’zgartirishga harakat qilasiz. Mabodo, bulardan so’ng siz hali ham o’zingizni aybdor his qilayotgan bo’lsangiz - ehtimolki, bu ba’zi bir narsalarning rostdan ham o’zgartirish lozimligini ko’rsatuvchi yaxshi bir belgi demakdir.
➡️Siz nimani boshqacha qilishingiz mumkin? Balki, qichqirish yoki baqirishni to’xtatishingiz kerakdir? Oshirib yuborishni to’xtatasizmi yoki? Balki, rishtalarni qayta bog’larsiz? Farzandlaringizning qaysi hatti-harakatlari sizni eng ko’p bezovta qiladi? Bunday vaziyatlarni odatda qanday hal qilasiz? O’zingizdan ko’nglingiz qoladimi?
➡️Endi, boshqacha natijani tasavvur qilib ko’ring - ham sizni va ham bolangizni xursand qiladigan natijani. Buni qanday uddaladingiz? Farzandingizga nima dedingiz? Qay tarzda gapirdingiz? Turli qiyin vaziyatlarga eng mukammal javobni berishni miyangizda mashq qiling. Bu aqlga bir o’rnashib olgandan so’ng, real vaziyatlarda ham shu tarzda amal qilish aslida borgan sari osonlashib boraveradi. Har bir asabiy vaziyatga javoblaringizni tanlayotganingizda o’zingizni sokin va xotirjam holda tasavvur qilingki, toki haqiqiy hayotda ham shunga o’xshash vaziyatlarga duch kelganda ulardan ham xuddi xayollaringizdagidek yaxshi va pozitiv tarzda o’tib oling.
Vanihoyat, qat’iyatli bo’ling va oldindan qaror qilib olgan yo’lingizga amal qiling. Biz bolalarimizni rozi qilish uchun yashamaymiz.
Davomi bor...