Мазкур китобда археологик ва ёзма манбалар тахлилининг натижалари асосида Фарғона водийсининг энг йирик ва кўҳна шахар марказларидан бирининг юзага келиши ва шаклланиши тарихи ўз ифодасини топган, унинг ривожланиш боскичлари белгилан- ган ҳамда уларнинг хар бирига турли манбаларни жалб қилган ҳолда таъриф берилган. Андижон худудида энг кадимги археологик комплекснинг кашф этилиши (эрамиздан аввалги VI-III асрлар) шахарнинг юзага келиш тарихи, топографияси, сув таъминоти масалаларига янгича ёндашиш имконини беради. Мазкур илмий изланишда археологик материаллар асосида ўрта аср манбаларидаги маълумотлар ҳам илк бор янгича талкин этилади.