...Hozir aniq tushunib oldi. Yolgʻizlik – qoniqtirilmagan orzu ishtiyoqi ekan.

Zotan, bu yurakning urib turishidek hayotdagi muqarrar bir narsa boʻlsa-da, hayotning oʻzi yurakning urishidangina iborat emas-da!

Dunyo shunday narsaki, unda hayot kechirish – vaziyatlar zanjiri bilan barobardir... Boshqa soʻz bilan aytganda, uning butun latofati oʻlimga mansubdir.

Axir dunyo ham, baribir, qumga oʻxshamaydimi?.. Xuddi shu qum, osoyishta vaziyatda ekanligida oʻzining mohiyatini sira ham sezdirmaydi. Aslida boʻlsa, qum sirayam harakat qilmaydi, harakatning oʻzi qumdan iboratdir... Bundan boshqacha qilib tushuntirib berolmayman...

Ha, qum hayot uchun uncha qulay emas. Ammo turgʻunlik yashash uchun mutlaqo bir zarur narsami? Axir bu rasvo raqobatlarning hammasi turgʻunlikni qaror toptirishga intilish tufayli yuzaga kelmaydimi?

Axir aslida, sahroda ham gullar oʻsib, hasharotlar bilan maxluqlar yashaydi-ku. Bular hammasi oʻzlarining moslasha bilish salohiyatlari tufayli raqobat doirasidan chiqib keta olgan tirik jon egalaridir.