Yaxshi yozuvchilar hayot bilan yaqin aloqada bo‘ladilar. O‘rtamiyonalari uni yuzaki yoritsa, iste’dodsizlari uni zo‘rlab tilka-pora qilib ko‘rsatib, qurt-qumursqalarga yemish qilib qoldiradilar. Kitoblardan nega buncha nafratlanishlarini, nega ulardan bu qadar qo‘rqishlarini endi tushungandirsiz?

Bilasizmi, maktabda hech qachon savollar bermaymiz. Ko‘pchilik shunday. Og‘zimizga qum solib o‘tiraveramiz, taraqlatib javoblarni yog‘dirishadi, yana to‘rt soatcha o‘tirib, o‘quv filmini ko‘ramiz. Odamlarning o‘zaro aloqasi shu bo‘ldimi?

Biz faqat kitoblarni yemirilib ketishi va changdan himoya qilib turuvchi muqovasimiz, xolos.

Hozir esa yo‘lga tushamiz; to‘xtovsiz yurib dunyo bilan tanishamiz, u qanday yashayotganini, qanday gapirayotganini; bilib olamiz, Endi hamma narsani ko‘rgim kelyapti! Ko‘rganlarim hali meniki bo‘lmasa-da...

Nima uchun menga sizni go‘yo anchadan beri biladigandek
tuyuldi? — so‘radi u metroga kirishga yaqinlashganlarida. — Chunki siz menga yoqasiz, — javob berdi qiz, — va sizdan menga hech narsa kerak emas. Yana shuning uchunki, biz, bir-birimizni tushunamiz.