Derazalar qalin pardalar bilan to'silgan. Bu ajib xonada bir-birlariga yuzlanib ikki kishi o‘tirardi. Ular tiq etgan tovush chiqarishdan ham cho'chib, eshikka olazarak boqishardi. Allanimalar haqida suhbatlashishyaptilar-u, ovozlari chunonam pastligidan eshitish imkonsiz.

Bu ikki inson soqollariga qor ko‘ngan mo'ysafid va uning 9-10 yoshlar atrofidagi nabirasi; lampaning harakat nuridan o'qishga intilayotgan kitoblari esa butun olamning ajralmas parchasi edi. Nimadandir qo‘rqa-pisa harakatlarnishardi. Chunki shu mitti bolakayning ota-onasi farzandlarining Qur'on o‘qishini qat‘iyan man etgandilar. Ularning e‘tiqodiga ko'ra, boshlang'ich maktabdanoq bolaning miyasini Qur'on harflari bilan to'ldirish zolimlik edi.


Ushbu parcha qaysi kitobdan olingan?
Izohlarda yozib qoldiring