Соқовни қамашди,
Соқов «душман»ни,
Сиёсий саводсиз,
Анқов душманни…
Қамашди,
Бир кунда,
Пайсалга солмай.
Айби аниқ эди,
Айби маълум эди,
У доҳий отини
Тўғри айтолмай,
Ҳамманинг олдида
«Ишталин» деди!
Соқчига мўлтирар Соқов,
Қалтирар,
Ўлдиришар энди,
Уни ўлдирар.
Қолди уй,
Қолди — ғурбатхонаси.
Ғурбатхонасида — Қари онаси.
Яна бир зот кетди,
Шундай қилиб —
Соқовнинг бошига
Етди ўз тили…
Ўрмонда отишди,
Қор эди қалин.
Йиқилди.
Ҳайқириб:
Яшаш-шин Ишта-лин!
Соқовни отишди,
Анқовлиги учун.
Тўғрироғи —
Туғма Соқовлиги учун.

©️Муҳаммад ЮСУФ