📖 Бир қиз ҳар кеча Қуръонни баланд овозда ўқир, онаси эса ҳар доим эшик ортида туриб қизининг ўқишини тинглаб рохат олар эди. Бир куни қизи хасталикдан вафот этди. Шундан кейин ҳам онаси ҳар оқшом қизи Қуръон ўқийдиган хона эшиги олдига бориб, қулоғини қўяр эди. Ҳар сафар онанинг қўлоғига эшик ортидан йиғлаётган овоз эшитиларди. Аёл бу овозни қизининг ўлимига қайғураётган умр йўлдоши деб ўйларди. Лекин бу овоз қизнинг отасига тегишли эмас эди. Аёл хавотирланиб бир имомни чақирди. Имом кечқурун келиб, эшик олдида йиғлаётган овозларни эшитди ва "Аллоҳу Акбар" деб юборди. Сўнг имомнинг ўзи ҳам йиғлай бошлади.
Аёл ундан нима учун йиғлаётганини сўраганда имом шундай жавоб бeрди:
🥲 батафсил ўқинг... 👈
Аёл ундан нима учун йиғлаётганини сўраганда имом шундай жавоб бeрди:
🥲 батафсил ўқинг... 👈