Репост из: 𝐅𝐚𝐫𝐨𝐡𝐮𝐧
Islom Utsumiev tilidan:
Hech qachon qizlik boʻlishni xohlamaganman.
“Ikkita oʻgʻling bor, endi uchinchisiga qiz kerak” degan gaplarga har doim qisqa qilib, “yoʻq, keyingilari ham oʻgʻil boʻlaversin” derdim.
Odatda, bu gapimdan keyin menga qiz farzand tugʻilishi qanday baxt ekani, u otasini oʻzgacha sevishi, meni kutib olish uchun chopishi, uni hammadan koʻproq yaxshi koʻrishim, sogʻinsam aynan uni sogʻinishim va umuman bunday oʻylaganim uchun hali juda qattiq afsuslanishimni ta’kidlashardi.
Men esa, hattoki bahslashib ham oʻtirmasdim. Shunchaki, hissiz ohangda, oʻgʻil bolalarga oʻrganib qolganim va ular bilan til topishishim osonroq ekani shuning uchun, keyingilariga ham oʻgʻil boʻlsa yaxshi deb javob berardim.
Lekin bahslashmasligimning sababi faqat bu emasdi.
Ular haq edi. Shuning uchun ham bahslashmasdim.
Gap, qizimni yaxshi koʻrmasligimda emas, gap aynan uni nihoyatda kuchli yaxshi koʻrib qolishimda edi.
Shu darajada kuchli-ki, bu ikkimiz uchun ham yetarlicha muammolar yaratishi mumkin.
Shu darajadaki, qizim hali rejada yoʻq, men esa allaqachon qizimga loyiq boʻlmagan, qizim uchun yetarlicha harakat qilmayotgan boʻlajak eridan jaxlim chiqardi. Umuman olganda esa, uni yaxshigina doʻpposlash kerek)
Va albatta, bizning oʻrtamizda oʻzgacha aloqa boʻladi, albatta men aynan uni koʻproq sogʻinaman, albatta u meni yaxshi koʻrganchalik, oʻgʻillarim yaxshi koʻrolmaydi.
Bularni barchasini tushunish bilan birga insonlarning qiz otasi boʻlish qanday baxt, men esa naqadar adashayotganimni isbotlashga urinayotganlarini sovuqqon holatda eshitish juda qiyin edi.
Qizim atigi bir kunlik, qalbimdagi his esa, bu dunyo unga loyiq emasligini ta’kidlayapti.
Ehtimol, oshirib yuborayotgandirman, ehtimol buning ustida ishlashim kerakdir va balki ongimni tozlasam hammasi oʻtib ketar.
Lekin, qiziga bundan boshqacha munosabatda boʻladigan otalar ham, ongini davolashi kerakdir balki..
Hech qachon qizlik boʻlishni xohlamaganman.
“Ikkita oʻgʻling bor, endi uchinchisiga qiz kerak” degan gaplarga har doim qisqa qilib, “yoʻq, keyingilari ham oʻgʻil boʻlaversin” derdim.
Odatda, bu gapimdan keyin menga qiz farzand tugʻilishi qanday baxt ekani, u otasini oʻzgacha sevishi, meni kutib olish uchun chopishi, uni hammadan koʻproq yaxshi koʻrishim, sogʻinsam aynan uni sogʻinishim va umuman bunday oʻylaganim uchun hali juda qattiq afsuslanishimni ta’kidlashardi.
Men esa, hattoki bahslashib ham oʻtirmasdim. Shunchaki, hissiz ohangda, oʻgʻil bolalarga oʻrganib qolganim va ular bilan til topishishim osonroq ekani shuning uchun, keyingilariga ham oʻgʻil boʻlsa yaxshi deb javob berardim.
Lekin bahslashmasligimning sababi faqat bu emasdi.
Ular haq edi. Shuning uchun ham bahslashmasdim.
Gap, qizimni yaxshi koʻrmasligimda emas, gap aynan uni nihoyatda kuchli yaxshi koʻrib qolishimda edi.
Shu darajada kuchli-ki, bu ikkimiz uchun ham yetarlicha muammolar yaratishi mumkin.
Shu darajadaki, qizim hali rejada yoʻq, men esa allaqachon qizimga loyiq boʻlmagan, qizim uchun yetarlicha harakat qilmayotgan boʻlajak eridan jaxlim chiqardi. Umuman olganda esa, uni yaxshigina doʻpposlash kerek)
Va albatta, bizning oʻrtamizda oʻzgacha aloqa boʻladi, albatta men aynan uni koʻproq sogʻinaman, albatta u meni yaxshi koʻrganchalik, oʻgʻillarim yaxshi koʻrolmaydi.
Bularni barchasini tushunish bilan birga insonlarning qiz otasi boʻlish qanday baxt, men esa naqadar adashayotganimni isbotlashga urinayotganlarini sovuqqon holatda eshitish juda qiyin edi.
Qizim atigi bir kunlik, qalbimdagi his esa, bu dunyo unga loyiq emasligini ta’kidlayapti.
Ehtimol, oshirib yuborayotgandirman, ehtimol buning ustida ishlashim kerakdir va balki ongimni tozlasam hammasi oʻtib ketar.
Lekin, qiziga bundan boshqacha munosabatda boʻladigan otalar ham, ongini davolashi kerakdir balki..