Репост из: Anvarov’s blog
Ertaga nima bo’lishini tasavvur ham qilolmaymiz.
Ishdan uyga qaytishga taxi chaqirdim, qarasam yoshroq qiz keldi, inomarka mashinada.
Yo’l ancha uzoq edi, gap ochildi-da o’z hikoyasini aytib qoldi, uni o’ylab, hali o’zimga kelolmadim.
Uning hikoyasi:
“Bundan 2 hafta avval turmush o’rtog’im vafot etdi, janozadan ko’p o’tmasdan uni uyidagilari meni javobimni berib yuborishdi. 2ta farzandim, 4 oylik chaqalog’im bilan onamni yonlariga qaytdim, dadam va aka-ukalarim yo’q. Nima bo’lganini tushunmay qoldim, bolamni kashasiga pul topish uchun kira qilgani chiqdim, aza tutaman desam, bolam och qolgandi” dedi.
Gapirib turib, yig’lab yubordi, keyin gapini davom etdi:
“Bundan 2 hafta avval turmush o’rtog’im bilan yaxshi yashayotgan edik, yeb-ichishimiz yaxshi edi. Har kuni erimni ishga kuzatib, bu mashinada bolalarni bog’chaga olib borib, uyda ishlarimni qilib, ularni kutardim. Hamma havas qiladigan hayotda yashardim. Oradan 2 hafta o’tib, non va kashaga pul topish uchun o’zimga yarashmasada birovlarni u manzildan bu manzilga borishiga xizmat qilib yuribman” dedi.
“Ma’lumotim oliy emas, diplomim yo’q, yordam qo’lini cho’zadigan aka-ukam ham yo’q. Yagona yo’lim kira qilish ekan, shuni tanladim. Lekin, yaratganni O’ziga tavakkal qildim, O’zi farzandlarimni rizqini yetkazadi” dedi.
Ko’p gaplar bo’ldi, lekin shu gaplarni o’zi xulosa qilishimizga yetarli:
Ertaga nima bo’lishini bilmaslik uyoqda tursin, tasavvur ham qilolmaymiz. Shunday ekan, har bir lahzadan zavqlaning, ne’matlarga shukur qiling, yaqinlaringizni borida seving, ardoqlang.
O’zimda bor ne’matlarga qayta-qayta hamd aytishimga sababchi bo’ldilar.
Ularga O’zi yengillik bersin.
@anvarovsblog
Ishdan uyga qaytishga taxi chaqirdim, qarasam yoshroq qiz keldi, inomarka mashinada.
Yo’l ancha uzoq edi, gap ochildi-da o’z hikoyasini aytib qoldi, uni o’ylab, hali o’zimga kelolmadim.
Uning hikoyasi:
“Bundan 2 hafta avval turmush o’rtog’im vafot etdi, janozadan ko’p o’tmasdan uni uyidagilari meni javobimni berib yuborishdi. 2ta farzandim, 4 oylik chaqalog’im bilan onamni yonlariga qaytdim, dadam va aka-ukalarim yo’q. Nima bo’lganini tushunmay qoldim, bolamni kashasiga pul topish uchun kira qilgani chiqdim, aza tutaman desam, bolam och qolgandi” dedi.
Gapirib turib, yig’lab yubordi, keyin gapini davom etdi:
“Bundan 2 hafta avval turmush o’rtog’im bilan yaxshi yashayotgan edik, yeb-ichishimiz yaxshi edi. Har kuni erimni ishga kuzatib, bu mashinada bolalarni bog’chaga olib borib, uyda ishlarimni qilib, ularni kutardim. Hamma havas qiladigan hayotda yashardim. Oradan 2 hafta o’tib, non va kashaga pul topish uchun o’zimga yarashmasada birovlarni u manzildan bu manzilga borishiga xizmat qilib yuribman” dedi.
“Ma’lumotim oliy emas, diplomim yo’q, yordam qo’lini cho’zadigan aka-ukam ham yo’q. Yagona yo’lim kira qilish ekan, shuni tanladim. Lekin, yaratganni O’ziga tavakkal qildim, O’zi farzandlarimni rizqini yetkazadi” dedi.
Ko’p gaplar bo’ldi, lekin shu gaplarni o’zi xulosa qilishimizga yetarli:
Ertaga nima bo’lishini bilmaslik uyoqda tursin, tasavvur ham qilolmaymiz. Shunday ekan, har bir lahzadan zavqlaning, ne’matlarga shukur qiling, yaqinlaringizni borida seving, ardoqlang.
O’zimda bor ne’matlarga qayta-qayta hamd aytishimga sababchi bo’ldilar.
Ularga O’zi yengillik bersin.
@anvarovsblog