QOMUSIM – NOMUSIM!
Dunyo keng olamning adog‘i yo‘qdek,
Daryo eng toshganda cho‘kar sohillar.
Alanga Quyosh ham botadi cho‘g‘dek,
Zamon o‘zgarganda to‘lar botillar.
Qachon xalq bo‘ladi bir to‘p olomon?
Qachon haq so‘z deydi gung chiqqan zabon?
Xalqning irodasi aks etmasa gar,
Qonun qonimizda oqmas hech qachon!
So‘zlayman faxr-la, ona tilimda,
Chunki huquq bergan o‘z qomusim bor.
O‘zbegim ramzisan – so‘zi dilimda,
Ajdodlar madhisan, muhri, tug‘i yor.
Har bayting farovon hayot ko‘zgusi,
Har qayding ming yillik xalqing orzusi.
Turfa millatlarga baxt va’da qilgan,
Azaliy saodat – Vatan tuyg‘usi.
Inson tabiati xatolarga boy,
Adashib to‘g‘ri yo‘l topganlar ham bor.
Jaholatga botib chaplamaylik loy,
O‘lim yo‘q – jon olmas bizda hech bir dor.
Inson sha’ni ulug‘, toptalmas qadri,
Allohning omonat bandasi ozod.
Hayoti dahlsiz, sinalmas sabri,
Ta’qib qilinmaydi iymon-e’tiqod.
Mulki bor xotirjam bo‘lsin umrbod,
Unga tahdid bo‘lmas, qonun – kafolat.
Gar ilm sohibi, yo qilsa ijod,
O‘z ishida olur kengroq vakolat.
Har bir o‘g‘il qizga ilm olish farz,
Hukm bor ilohiy qiyomat qadar.
Unutma ustozning oldidagi qarz,
Navoiy nazdida, ulug‘ naqadar!
Demishlar, ilmdan yo‘q o‘zga najot,
Oldimda hamisha hayot va mamot!
Hatto qonunlarda bo‘ldi mustahkam,
Yashasin har bandi endi barhayot.
Jaholat qilichi sindi batamom,
Zalolat eshigi yopildi butkul.
Islomni, insonni qilib ehtirom,
Bu yurt Ka’basiga aylandi ko‘ngil.
Tahqirlar bo‘lmasin endi ayollar,
Yaralgandan boshlab huquqlari teng.
Ojiz deb, xo‘rlashni qilmang xayollar,
Dunyoga tor emas, nazar soling keng.
Aslida siz bo‘ling unga avliyo,
Jannat izlamasin ko‘chadan aslo.
Boqmasin sira ham o‘zgaga qiyo,
Doim tabassumda bo‘ling xush, a’lo.
Qarang, tabiat ham mehrga muhtoj,
Har bir shaxs g‘amxo‘rlik qilishi kerak.
Har giyoh yashnasa, topsa gar rivoj,
Sog‘lom muhit uzra unar kelajak.
Yosh avlod – oila, Vatan ravnaqi,
Unutma ajdodlar qoni oqishin.
Hidoyatni topmoq – o‘rganmoq haqi,
Allohga bu amal bilgin yoqishin.
Go‘zal ism qo‘yib haqqin ado et,
Halol luqma berib, asra vijdonni.
Berilgan in’omning qadriga sen yet,
O‘zingdan qoldirgin komil insonni.
Quyoshdan issiqroq, tog‘lardek qoim,
Axborot makoni bugun bu zamin.
Ey mening soddadil, jurnalist singlim,
Yolg‘on-bo‘xtonlarda bo‘lmagin zomin.
Sen hur fikrlaysan, haqni so‘zlaysan,
Bilgin so‘z gohida tig‘danda o‘tkir.
Balki, uzoqroqni mudom ko‘zlaysan,
Sen yaxshisi fisqu fasodni o‘ldir.
Yordam ber Senator, deputat og‘am,
Nohaqlik qoshida qilmagin sukut.
Fuqaro dardiga bo‘lgin chin malham,
Oliy sud – adolat tarozin teng tut.
Yurtboshim boshlagan ezgu islohot,
Ertami yo indin berar mevasin.
Bilimli yoshlardan bo‘lgan inshoot,
Aslo yo‘qotmagay asl jilvasin.
Yozilgan har so‘zi hayotga doxil,
Bu mening va sening or-nomusimiz!
Yuzdan ortiq millat gar bo‘lsak ahil,
Boshlar saodatga shu qomusimiz.
Hamid IKROM
Pozilov Hamidjon Ikromjon o‘g‘li
University of business and science magistri
Dunyo keng olamning adog‘i yo‘qdek,
Daryo eng toshganda cho‘kar sohillar.
Alanga Quyosh ham botadi cho‘g‘dek,
Zamon o‘zgarganda to‘lar botillar.
Qachon xalq bo‘ladi bir to‘p olomon?
Qachon haq so‘z deydi gung chiqqan zabon?
Xalqning irodasi aks etmasa gar,
Qonun qonimizda oqmas hech qachon!
So‘zlayman faxr-la, ona tilimda,
Chunki huquq bergan o‘z qomusim bor.
O‘zbegim ramzisan – so‘zi dilimda,
Ajdodlar madhisan, muhri, tug‘i yor.
Har bayting farovon hayot ko‘zgusi,
Har qayding ming yillik xalqing orzusi.
Turfa millatlarga baxt va’da qilgan,
Azaliy saodat – Vatan tuyg‘usi.
Inson tabiati xatolarga boy,
Adashib to‘g‘ri yo‘l topganlar ham bor.
Jaholatga botib chaplamaylik loy,
O‘lim yo‘q – jon olmas bizda hech bir dor.
Inson sha’ni ulug‘, toptalmas qadri,
Allohning omonat bandasi ozod.
Hayoti dahlsiz, sinalmas sabri,
Ta’qib qilinmaydi iymon-e’tiqod.
Mulki bor xotirjam bo‘lsin umrbod,
Unga tahdid bo‘lmas, qonun – kafolat.
Gar ilm sohibi, yo qilsa ijod,
O‘z ishida olur kengroq vakolat.
Har bir o‘g‘il qizga ilm olish farz,
Hukm bor ilohiy qiyomat qadar.
Unutma ustozning oldidagi qarz,
Navoiy nazdida, ulug‘ naqadar!
Demishlar, ilmdan yo‘q o‘zga najot,
Oldimda hamisha hayot va mamot!
Hatto qonunlarda bo‘ldi mustahkam,
Yashasin har bandi endi barhayot.
Jaholat qilichi sindi batamom,
Zalolat eshigi yopildi butkul.
Islomni, insonni qilib ehtirom,
Bu yurt Ka’basiga aylandi ko‘ngil.
Tahqirlar bo‘lmasin endi ayollar,
Yaralgandan boshlab huquqlari teng.
Ojiz deb, xo‘rlashni qilmang xayollar,
Dunyoga tor emas, nazar soling keng.
Aslida siz bo‘ling unga avliyo,
Jannat izlamasin ko‘chadan aslo.
Boqmasin sira ham o‘zgaga qiyo,
Doim tabassumda bo‘ling xush, a’lo.
Qarang, tabiat ham mehrga muhtoj,
Har bir shaxs g‘amxo‘rlik qilishi kerak.
Har giyoh yashnasa, topsa gar rivoj,
Sog‘lom muhit uzra unar kelajak.
Yosh avlod – oila, Vatan ravnaqi,
Unutma ajdodlar qoni oqishin.
Hidoyatni topmoq – o‘rganmoq haqi,
Allohga bu amal bilgin yoqishin.
Go‘zal ism qo‘yib haqqin ado et,
Halol luqma berib, asra vijdonni.
Berilgan in’omning qadriga sen yet,
O‘zingdan qoldirgin komil insonni.
Quyoshdan issiqroq, tog‘lardek qoim,
Axborot makoni bugun bu zamin.
Ey mening soddadil, jurnalist singlim,
Yolg‘on-bo‘xtonlarda bo‘lmagin zomin.
Sen hur fikrlaysan, haqni so‘zlaysan,
Bilgin so‘z gohida tig‘danda o‘tkir.
Balki, uzoqroqni mudom ko‘zlaysan,
Sen yaxshisi fisqu fasodni o‘ldir.
Yordam ber Senator, deputat og‘am,
Nohaqlik qoshida qilmagin sukut.
Fuqaro dardiga bo‘lgin chin malham,
Oliy sud – adolat tarozin teng tut.
Yurtboshim boshlagan ezgu islohot,
Ertami yo indin berar mevasin.
Bilimli yoshlardan bo‘lgan inshoot,
Aslo yo‘qotmagay asl jilvasin.
Yozilgan har so‘zi hayotga doxil,
Bu mening va sening or-nomusimiz!
Yuzdan ortiq millat gar bo‘lsak ahil,
Boshlar saodatga shu qomusimiz.
Hamid IKROM
Pozilov Hamidjon Ikromjon o‘g‘li
University of business and science magistri