“Ufq” trilogiyasini Said Ahmadning haqiqiy shoh asari deb bemalol aytish mumkin. Bu buyuk asarni uchinchi marta o‘qib tugatyapman, lekin har safar unda yangi ma’no, chuqur xulosalar topaman. Har gal o‘quvchi nafaqat kitobni o‘qiydi, balki o‘zini shu asar ichida, qahramonlar orasida yashayotgandek his qiladi.

Ushbu trilogiyaning uch qismi uch davrni qamrab oladi: urushdan oldingi tinch hayot, urush davrining mashaqqatlari va urushdan keyingi yangilanish davri. Har bir davr o‘ziga xos voqelik, ruhiy kechinmalar va qiyinchiliklar bilan o‘quvchini o‘ziga rom etadi.

Asarda Ikromjon, Jannat xola, Nizomjon, Zebixon, Tursunboy, Azizxon, Rayimberdi tog‘a va Lutfinisa kabi obrazlar qalbga yaqin va jonli tasvirlangan. Ularning har biri orqali hayotning achchiq haqiqatlari, insoniy fazilatlar va o‘zgarishlar ko‘zgudek namoyon bo‘ladi. Bu trilogiya – hayotning o‘zi, undagi kurash va umidning bitmas-tuganmas manbai.