Har narsada, har sohada Navoiyni naʼmuna qilsak boʻladi.
Ishq mavzusida Majnunga havas qilarmiz, Farhodimizni kutarmiz lekin ushbu qahramonlarni bizga yanada yaxshiroq tanita olgan inson, Navoiyning muhabbati haqida hozir yozmoqchiman.
Bilamiz-ki Navoiyning deyarli hamma gʻazallari faqat bir Zotga, Allohga bagʻishlanadi, U taʼriflanadi Unga ishora qilinadi. Boshqa hech qaysi inson qaytara olmaydigan darajada buyuk ish qilgan, judayam ulkan asarlar yaratgan Navoiyning Allohga muhabbatini shulardan koʻrib bilib olsak boʻladi. Va yana Allohning bandasiga boʻlgan sevgisichi?
Navoiy umrining oxiriga qadar toq oʻtgan degan gaplar bor. Bunga sabab esa oʻsha banda, Guli edi. Menga bir narsa qiziq. Shunday ulkan salohiyat, farosat, ilm va iymonga ega insonni bu qizga shunchalar oshiq boʻlib qolishiga sabab nima ekan? Bundan kelib chiqadiki Guli ham oddiy qizlardan boʻlmagan. Uning qalbi goʻzal boʻlgan. Navoiyga yarasha farosat, salohiyat bobida ham boshqalardan ajralib turgan. Husniga kelsak aniq bilmayman. Hunuk boʻlmagan, chunki hunuk ayolning oʻzi yoʻq. Lekin Navoiyni tabiatini hisobga olsak faqatgina chiroyga oshiq boʻladigan inson emasligi aniq. Agar chiroyi uchun sevganda edi, Guliga erisha olmaganda ham keyinchalik undan goʻzalroq ayolni uchratganida, biz uni toq oʻtgan deb eslamagan boʻlar edik.
Alloh qalbiga shunchalar kuchli ishq joylab qoʻyibdi-ki, umrining oxiriga qadar Gulidan boshqasini oʻylamabdi.
Ha, bu Navoiyning sevgisi, oʻzi va yozgan asarlari kabi, sevgisi ham goʻzal edi.
U Allohni sevdi, va U uchun Uning bandasini sevdi...