Мансурни соғинди одам.
Худди узоқроқ сафарда юрган ё каттароқ бирор нима ёзиш учун кўринмай кетганга ўхшайди. Эрта-индин қайтиб келадигандай...
Баъзан ким биландир ҳамма нарса ҳақида гаплашгинг келади. Мансур шундай йигит эди. Оғир, сокин, мулоҳазали, илмли...

МАНЗИЛ

Мансур Жумаевга

Йўқ, бу – дунё эмас, бу асли рўё,
Заррача дардингдан қилмайди халос.
Карвонлар адашган, йўллар зим-зиё
Кўнгилда ўлимтик илинж бор, холос.

Йўқ, бу – қуёш эмас, бу ўтли кўзёш,
Бир томчи нур тилаб энтикади жон.
Адолат сўрайсан – эримайди тош,
Томирингда қайнаб қотиб қолган қон.

Йўқ, бу – ёмғир эмас, бу аччиқ тақдир,
Бир ожиз кўнгилни ўртаган алам.
Очилмоқдан қўрқиб ўлаётган сир,
Бир томчи кўз ёшга кўмилган олам.

Йўқ, бу – севги эмас, шунчаки сезги,
Мудом тортаверар бир ёввойи ҳирс.
Юрагингда бўшлиқ, юзингда кулги,
Руҳсиз вужудингни тарк этар бир ҳис.

Йўқ, бу – ўлим эмас, бу менинг йўлим,
Сочиб юборилган минг битта имкон.
Биргина манзилга етмаган умрим,
Томоғимда титраб сўнаётган жон...

©️Дадахон

@dadaxonmuhammadiy