Sovuq kunlar. Kimgadir yoqadi. "Wooo qish keldiii, mazaa" deydi. Kimgadir esa yoqmaydi. Yoqtirishni xohlaydi lekin imkoni yetmaydi. Suv o'tadigan etik, yupqa, yarashmaydigan kurtka, o'ziga umuman yoqmaydigan shapkani kiyishga majbur u. Unga yoqmaydi.

Sovvvuq, qorli, yomg'irli havoda loy ko'chadan maktabga/universitetga borib kelishi kerak u. Shuning uchun balki "qishni sevaman" deya olmaydi.

Ota-onasi bilan birga uy isitish muammosi haqida o'ylashi kerak u. Isimasa ko'rpaga o'ranib dars qilishi kerak. Sovuqligi yetmagandek, svet o'chib qolishiga ham chidashi kerak. Balki shuning uchun u qishni yoqtirmas.

Sovvvvuq havoda, muzlagan qo'llari bilan noqulay Damasda yurishi kerak u. Balki shungadir qish kelsa xursand bo'la olmaydi

Mayli, u ham bir kuni "qish mazada, qishni sevaman, qooor😍" deb ayta oladigan bo'ladi. Aytishga qurbi yetadi. U paytda uni issiq uyi, suv o'tmaydigan etigi, yarashib turadigan shapkasi va bir yirtilib tikilmagan yangi kurtkasi bo'ladi. Eng asosiysi, u paytda damasda yurmaydi. Issiqqina mashinasidan qorni tomosha qilib, "qor mazada, sovuq mazada" deb shunchaki ayta oladi.

U kunlar yaqin. Kelyapti.

📍Pier 39, San-Francisco, CA