Juda skromniy (oddiy, faqirona) kiyinish ham yaramas ekan, odamlar dinga amal qilsa, shunaqa oddiy kiyinish kerak ekanda deb o'ylab qolib, dindan qaysidir ma'noda qochar ekan.

Skromniy kiyinyapman, kiyim muhim emas deb o'ylab yurgan paytimda tushgan rasmlarimga e'tibor bersam, yarashmagan do'ppi, juda arzon, sifatsiz kiyimlar kiygan ekanman. Dinda tug'yonga ketish shu bo'lsa kerak.

Dinga chuqur kirish noto'g'ri deb hisoblamayman, faqat to'g'ri yo'ldan kirish kerak.

Faqat kiyinish emas, hamma narsada ham mushtimizdek keladigan bir parcha go'sht (qalb) dagi fikr, niyat muhim. Eng zo'r mashina, eng zo'r uy, eng zo'r kiyim bo'lsin, mayli. Maqtanishni niyat qilmasak, kibrga berilmasak bo'ldi.
Lekin men buni 100% eplayapman deyolmayman hozircha...

O'sha paytda, ya'ni dinga amal qilishni boshladim deb o'ylab yurgan paytlarimda bir kulgili fikrda edim: dunyo ishi bilan shug'ullanmaslik kerak, hamma masjidga qatnashi (yo'q, to'g'rirog'i doimo masjidda bo'lishi) kerak deb o'ylardim. Albatta, bu dinni tushunmaganligimdan.

Aslidachi? Aslida, din - bu hayot. Halol rizq topib, uni ahliga yedirish, ichirish, kiydirish ham ibodat.

Bilgan (bilaman deb o'ylagan) narsasi to'g'riyu, qolganlarniki noto'g'ri deb hisoblagan odam qattiq adashadi.

(c)