Ibrohimjon's blog

Kuning yaxshi yoki yomon o'tganligini "damn" so'zini necha marta ishlatganingdan bilsa bo'ladi)

An inadequate writer, an average struggled CS student, an inconsistent runner, a lazy mentor, a passive reader, the exact opposite of a family person who doesn't know what he is gonna do with the rest of his life.

I frequently get freaked out when I think of how time is passing so fast now. Being so egocentric, I only imagine of myself aging progressively.

It just occurred to me today that my parents' age has already lasted over 5 decades; 2030 is closer than the year of my sister's wedding and my nephew who was born during pandemic is about to attend school; my brother only being one year and half older than me will soon graduate university.

Growing up and all this adulthood mean taking care of those people. Not only by means of kindness and respect, but also actually working hard to make their lives better. Everything you possibly can for the people who made sacrifices and gave you more even though they took less.

Looking back, I realized my family wasn't like so-called inspiration to urge me to do better things. But, they were real hero characters behind the scenes who put all the effort to make me dream, think, study, and see the world, eventually building who I am right now.

Grateful forever.

#mustread

Yugurgani chiqmayotganingga havoning sovuqligini bahona qilib o'zingdan aybdorlik hissini olib tashlagan vaqtda oldingdan 60 yoshli ayol maxsus sport kiyimida yugurib o'tib ketadi)

Hayot ham juda o'rnida shapaloq qo'yadi).

Night walk and self-talk

Soat 12 lardan o'tganda shart ko'chaga chiqdimda, yurishni boshladim. Hech narsa rejalashtirilmagan, boradigan manzil ham yo'q. Shunchaki, random yura boshladim. O'ngdan chapga, tor ko'chadan to'g'riga, katta binolar orasidan kichik tog'lar va bog'lar atrofigacha.

Tungi sayr juda o'zgacha hissiyotlar beradi. "Inception" kinosida bosh qahramon rafiqasi bilan tushida butunlay yangi dunyo yaratadi. Faqatgina ikkalalari yashashi uchun butun boshli shahar, katta binolar, restorantlar, sevimli ko'priklar qurishadi. Ulardan boshqa hech kim o'sha katta olamda yashamaydi.

Qachonki tunda piyoda yurganimda, o'zimni xuddi shunaqa his qilaman. Birorta tirik jonni tashqarida ko'rmayman. Uzun uzun yo'llarda bir o'zim aylanaman. Katta katta binolar ichidan hech kim chiqmaydi. Mashinalar esa xuddi o'zini o'zi boshqarib, ichida haydovchisi yo'qdek tuyiladi. Men esa hayolimda yangi arxitekturalar chizaman-u, ular yo'limda tezda paydo bo'lib menga yangi yo'nalishlar ochishadi. Shunchaki, ajoyib. Tasavvur kuchi ajoyib.

Sovuq ham ma'lum vaqtdan keyin ta'sir qilmay qo'yadi. Tog'ning ustiga qurilgan mamlakat yo'llari tekis emas. Xuddiki, tepaliklarga chiqib tushib yurgandek bo'ladi odam. Qor yog'gani uchun o'sha yo'llar sirpanchiq ham bo'lib yotadi. Lekin, yurayotgan odamga bularni qizig'i bo'lmaydi. Yuryaptimi, demak nimagadir umid hali bor.

Xullas, shunaqa gaplar).

Faxr

Marhabo (Uktamova deb taniysizlar) Fransiya tomonlarga ketyapti, vizasi chiqqandi kecha. Abrorni esa yo'llari Germaniyaga ochilib ketdi, zo'r bo'ldi. Komila ham shu Yevropaga taraflarga ketsa kerak, grant yutgandi.

Sen Yer sharini bu tarafida bo'lsang-u, ko'pgina do'stlaring sharning boshqa tarafiga ketsayam biroz alam qilarkan. Reunion qilaman desa minglab kilometrlarni bosib o'tish kerak. Mayli lekin, biror kun diydor ham nasib qilishiga ishonaman. Hozir bo'lsa hammamizni omadimizni bersin. You guys are rock! Juda xursand bo'ldim.

Xuddi shu holat bugun yana takrorlandi, bir yil oldin qanday his qilgan bo'lsam hozir xuddi o'shanday his qildim. Qor, "Ko'rgim kelar" musiqasi, piyodalar yo'lagi, avtobus-u mashinalar, toza havo, yolg'izlik, tarqoq o'ylar, faqat Toshkent emas xolos. Ha do'stlar, "surish" hech narsani o'zgartirmaydi. Hal qila olmaydi.

Meni bir narsa anchadan beri o'ylantirib keladida. Ba'zi tanishlarimni va insonlarni ijtimoiy tarmoqlarda dunyoning turli nuqtalarida bo'layotgan urushlar va siyosiy holatlarga faol tarzda munosabat bildirishini ko'raman. Ular o'zlarining pozitsiyasini bildirishadi, kuchli emotsional simpatiyasini ko'rsatishadi. Adolat qaror topishini xohlashadi.

Men buni yomon holat demayman. Insoniylik tomondan va o'z etiqodi va prinsiplariga ko'ra xohlagancha yo'l tutishi mumkin. Lekin, nimaga aynan o'zimizning atrofimizda bo'layotgan hodisalar haqida jon kuydirib qayg'urmaymiz? O'zbekistondagi avtohalokatlarda halok bo'lganlarning katta qismi yosh bolalar. O'sha halok bo'lgan yosh bolalarning umumiy soni Ukraina-Rossiya urushida halok bo'lgan bolalar sonidan ko'p.

Nega Falastindagi urushda qiynalayotgan arab bolalariga ko'rsatilgan achinish tuyg'usini o'zimizning doridan zaharlanib halok bo'lgan go'daklarga bermaymiz? Men millatchilik qilmayapman. Men ham o'sha arab bolalari haqida o'ylayman, qayg'uraman. Lekin, avvalo o'zimizdagi muammolarni bartaraf etish maqsadga muvofiq bo'lardida. Chunki, hech bo'lmaganda o'zimizda shu narsani o'zgartirishga harakat qilsak, natijasi ko'rinishi ehtimoli yuqori-ku. Uzoqdagi siyosiy jarayonlarni o'zgartirish bizni qo'limizda emas.

2023-yil mart oyida Otabek Mahkamov bilan uchrashuvga borgandim. Kitobining taqdimoti bo'lgan. Saraton tufayli vafot etgan onasiga atab yozgan o'sha kitobidan tushgan daromadni shu dard bilan kurashadigan bolalar kasalxonasiga o'tkazgan ekan. Otabek aka aytgandi o'shanda, "Mendan so'rashadi nega bu pullarni Turkiyada zilziladan aziyat chekkanlarga jo'natmadingiz deb. Men avvalo o'zimni uyim, undagi insonlar haqida o'ylashim, muammolarini hal qilishim kerak. Birinchi o'rinda o'z uyingizni yaxshilab, keyin kattaroq ishlarni qilgan maqul".

O'shanda xulosaga kelgandim: birinchi o'rinda uyni obod qilib, uning muammolari bilan kurashish kerakligini.

@bornleader_community

My aunt asked me why I didn't read the messages in the relatives group chat for months.
I didn't even know that such a relatives TG chat exists)

#humour

Intizor qalb

Avtobus eshiklari ochilar har vaqt,
Bekatdan bekatga yetib borganda.
Diydoringga bor hali ko'pgina fursat,
Lek jonim chiqishga ulgirib qolganda.

Qalbim xursandlikdan yorishib ketar,
O'ylasam visoling ko'rishni bugun.
Xatto soniyalar-u, bir lahza yetar,
Sensiz o'tgan qorong'u hayotim uchun.

Qo'limdagi gullar ham senga talpindi,
Xohlashgandi uzilmay boqiy qolishni.
Sening noming bir bora eslatdim bo'ldi,
Gullar ham o'sha on ko'nishdi, qo'ydi.

Avtobus oynalari zangori ekran,
Ko'rsatadi shaharning chiroy-u ko'rki,
Lek hayollarim faqat sendadir teran,
Botayotgan quyosh ham bo'lolmas turtki.

Mana, bittagina bekat qoldi, oh,
Ko'zim doim sergakdir, doimo ogoh.
Yodimdadir, sen yonida turgan ko'cha chirog'i,
Xuddiki bir farishtaning bo'lib o'chog'i.

Asta turdim o'rnimdan,
Taraddud ko'rmoqlik sabab,
Sen tufayli hayotim bugun
Aniq o'zgarar abad.

#poetry
#avtorskiy
@bornleader_community

O’zi bilasizlarmi, kelajak har doim qanaqadir porloq-a? Hozirgi turgan joyimizdan oldinga qarasak, ichimizdagi hissiyotlar ertaga yoki keyingi yil yaxshiroq bo’lishiga ishonadi. Hamma umidimizni kelajakka tikamiz, o’sha noma’lum, hali yetib bormagan manzilda baxtli bo’lishga ishonamiz.

Men 2015-yillari 20 yoshga kirsam, katta bo’lsam hammasi zo’r bo’b ketishiga ishonardim. Qanaqadir o’sha bolaning qalbida olis kelajakda uni katta marralar kutib turardi. Mana o’sha kutilgan onlar yetib keldi. Necha bahorlar-u qishlar o’tdi. Ammo haliyam o’zim bir xilman. Eng g’alatisi esa, men yaxshi bo’lishiga umid qilgan dunyo ham o’zgarmadi.

Yo men yaxshi kelajakka erishish uchun yetarlicha harakat qilmadim, yo men qancha urinib tirishmay kelajak hech qachon men tasavvur qilgandek nuqsonsiz bo’la olmaydi. Agar materialistik yoki hayotdagi moddiy va manaviy yutuqlarni marra deb hisoblasak, rostdan ham sababi birinchisi - yetarlicha o’zimni oldinga surmaganim bo’ladi. Lekin, har doim ichimda ham qanaqadir bo’shliq qolib ketgandek bo’ladida, hatto o’zim xohlagan narsaga ancha kutish va mashaqqatlardan so’ng erishgan bo’lsamda.

Bu menga ba’zida hozir bilan yashashim kerakligini uqtiradi. Nega erta uchun plan? Nega keyingi yil uchun plan? Nega olis kelajakdagi sayohatlar uchun plan? Nega bugun emas? Nega hozir emas? O’sha qizga ichingdagini bugun ayting nima, tug’ilgan kunini kutding nima?

Kelajakda doimo baxtliman, shodman. Baxtli yakun men uchundek, xuddi ertaklardagidek. Ammo, qancha yillar va oylar o’tsada, kutgan kelajak hech kelmaydigandek. Bilmasam.

#chaostic_thoughts