Bir kuni bir yahudiy ikkinchisidan,nega amalga minmasdan, boylikka ega bo'lmasdan avval odamlar xalqning hayotida xabardor bo'lishadi-yu, keyin amalga minib, boylikka ega chiqishgach, o'zlari bilan o'zlari bo'lib qolishadi, deb so'radi. Shunda ikkinchi birinchini deraza oldiga olib borib, nimani nimani ko'ryapsan, deb so'radi. Ko'chani, odamlarni, hu-uv chetda o'tirgan tilanchini, uning yonidan bepisand o'tib ketayotgan oliftani, debdi birinchi. Shunda ikkinchi uni ko'zgu qarshisiga yetaklab borib, endi-chi, debdi. O'zimni ko'ryapman, debdi birinchi. Ko'rdingmi, ikkalasiyam shisha, biri orqali qaraganimda hayot manzaralarini ko'rding, chunki unga hech narsa aralashmagan sof holda edi, ikkinchisiga kumush aralashgani sababli faqat o'zingni ko'ryapsan. Amal va boylik ham ana shu kumush aralashgan ko'zgu kabi odamni cheklab qo'yadi.