Inson hech qachon o'z xohishi bilan bir ishni qilmaydi, bir kasbni o'rganmaydi, bir ilmni olmaydi . Inson doim majburlikdan o'rganadi. Bu albatta to'g'ri chunki xohish turli narsalarga qarab o'zgaradi , havo sovuq bolsa yoki issiq bolsa , yomg'ir yoki qor yog'sa va shu kabi sabablar bilan sizning istaklaringiz boshqa narsalarga o'zgarib ketadi. Lekin extiyoj ya'ni majburlikdan o'rganilayotgan soha yoki qilinayotgan ishlarni shunchaki to'xtatib qo'yilmaydi , chunki bilasizki shu ishni qilmasangiz ertaga siz uchun yomon bolishi aniq va siz majburlikdan shuni bajarasiz. Insonni doim qo'rquv harakatlanishga majbur qiladi . Eng katta qo'rquvlar kelajak bilan bog'liq. Hozir ilm olmasak , yaxshi ish topmasak ,yaxshi daromad topmasak ota-onamizning orzularini qanday amalga oshiramiz? Do'stim, ota-onamizni yoshi o'tib bormoqda, sen hozirdan harakatga kirishmasang kech qolishing mumkin . Kuniga hech bolmasa 1 yangi bilim o'rgan , kelajagingga foydasi tegadigan bir kasbdan dars ko'r , yangi bir tanish orttir . Ijtimoiy tarmoqlar sendan oldin ham bor edi sendan keyin ham bo'ladi , uning senga hech qanday foydasi yo'q umringni zoye qilma . Ertaga yoshing o'tganda muvaffaqiyatga erishgan do'stlaringa tabrik bildirishdan boshqasiga yaramay qolishingdan uyalmaysanmi? Ota onangni sendan umidlari katta!