Аёлларга Марузалар

📝Отажон, менга 10 доллар бериб туринг...

Бир киши ишдан ҳориб, жиғибийрони чиққан ҳолда ярим кечаси уйига келди. Эшик остонасида 5 яшарлик ўғли уни кутиб турарди.
— Ота, сиздан бир нарсани сўрасам майлими? — савол берди бола.
— Майли, нимани сўрамоқчисан?
— Отажон, бир соатда қанча пул топасиз?
— Бу сенинг ишинг эмас. Нимага буни сўраяпсан?
— Шунчаки билгим келяпти. Илтимос, айтақолинг! Бир соатда қанча пул топасиз?
— Шунчалик билгинг келаётган экан, майли, айтақолай. 20 доллар топаман.
— Эҳ, — деди бола бошини хам қилиб ва бир зум ўтмай яна сўрай бошлади:
— Отажон, менга 10 доллар қарз бериб тура оласизми?
Отанинг қоши уйилди.
— Мендан қанча пул топишимни сўрашдан мақсадинг бирор бир аҳмоқона ўйинчоқ ёки шунга ўхшаш бемаъни нарсаларни сотиб олиш бўлса, овора бўлма. Тур, хонангга бориб ухла! Мен кун бўйи узоқ ва қаттиқ меҳнат қиламан. Бунақа беҳуда майнавозчиликларга вақтим ҳам, тоқатим ҳам йўқ.
Болакай хонаси томон оҳиста қадам ташлади ва эшикни секингина ёпди.
Боласининг қилиғи отанинг энсасини қотира бошлади.
“Пул ундириш учун бундай саволлар беришга қандай ҳадди сиғди экан?” — ўйларди у. Бирор соатлардан сўнг ҳовуридан тушди.
“Ўз боламга бироз қаттиққўллик қилиб юбормадиммикан?” — дея ўйга тола бошлади. “Эҳтимол ўғлим ўша 10 долларга чинакамига муҳтож бўлиб қолгандир. Ахир бунчалик тез-тез пул сўраб турмасди-ку!”
Ота ўғлининг хонаси тарафга юрди ва эшикни очиб паст овозда сўради:
— Уйғоқмисан, ўғлим?
— Ҳа, уйғоқман — жавоб берди бола.
— Ўйлаб қарасам, боя сенга бироз ноҳақлик қилган эканман, — деди ота, — Кун бўйи тўплаб юрган аламимни сендан олибман. Мана сенга 10 доллар.
Боланинг чеҳраси ёришди ва отасининг қаршисига ўтириб хурсандлигидан қичқирди: "Вой, отажон, раҳмат сизга!"
Бола ёстиғининг тагига қўлини тиқиб озроқ майда пулларни чиқариб олди. Ўғлида пул борлигини кўриб, отанинг янада жаҳли чиқа бошлади. Бола пулларни жамлаб санади-да, отасига назар солди.
— Шунча пулинг бор экан, нега яна мендан сўрайсан? — овозини кўтарди ота.
— Чунки ўзимдаги етарли эмас эди. Ҳозир эса тўппа-тўғри бўлди, — жавоб берди бола, — Ота, мана менда 20 доллар пул бор. Бир соатингизни сотиб ола қолай. Бу вақтни мен билан ўтказинг!

Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!

📝 ОПА СИНГИЛЛАРИМИЗ УЧУН..
(ибрат учун ёзилди)

Бисмиллахир Рохманир Рохийм...
Ассалому алейкум азизларим...
Сог саломатмисизлар...
Мен бу ривоятни бир пайтлар бобом рахматлидан эшитгандим.
Бу вокеа опа сингилларга, аёлларга дарс берадиган мадрасада булиб утган. Кунлардан бир куни устоз укувчи аёлларга:
— Эй кизларим, бугун мен сизлар билан савол жавоб тарикасида бир аклни синовчи уйин уйнамокчиман. Агар орангизда ким биринчи булиб бунда катнашмокчи булса илтимос доскага чиксин!- дея уларни билимини синамокчи булди.
Бир пайт укувчи аёллардан бири уз хохиши билан доскага чикади. Шунда устоз доскага чиккан укувчи аёлга :
— Сенга якин булган йигирмата инсонларни доскага ёз!- дейди.
Шунда уша аёл бирма бир узига якин инсонларни доскага ёза бошлайди.
— Отам, Онам, турмуш уртогим, болаларим, ака укаларим, опа сингилларим, тогам, аммам, холам, куни кушнилар....- хуллас йигирмата инсонларни мисол килиб ёзади.
— Энди бу йигирматасини ичидан икки кишини учиргин!- дейди устоз.
Шунда уша аёл икки кишини бу руйхатдан учиради. Шунда устоз:
— Энди колганлар ичидан яна турт кишини учиргин!- дейди.
Шундай килиб бирма бир учиравериб доскада факат турт кишини исмини колдиради. Булар...
Ота, Она, турмуш урток ва фарзандлар....
Шунда бутун синф жим жит бу хеч кандай уйин эмаслигини англаганча уйланиб колишади. Шунда устоз:
— Яна икки кишини шу руйхатингдан учир!- дея буйрук беради.
Шунда укувчи аёл доскага караса...Ота, Она, турмуш уртоги ва фарзандлари ёзилган турарди. Кайсисини учиришга иккиланиб турарди. Куз ёшлари билан Ота Онани бу руйхатдан учиради. Учирадию куз ёшларини тийиб туролмасдан уксиб йиглаб юборади. Буни кузатиб турган бошка аёллар хам хаёлида нималарнидир утказганча устозни кейинги саволини кутиб туришади. Доскада эса турмуш урток(эр)ва фарзанд ёзилган турарди холос. Шунда устоз:
— Кани яна бир кишини бу руйхатдан учиргин!- дея буйрук беради.
Шунда бу аёл янаям каттикрок йиглай бошлайди. Устоз эса бу холатга парво килмасдан:
— Мен сенга яна бир кишини бу руйхатдан учиргин дедим!- дея гапини такрорлайди.
Шунда аёл доскага якинлашиб минг бир уксик йиги билан уз фарзандларини бу руйхатдан учиради. Доскада эса ёлгиз турмуш уртоги(эр) исми колади. Кейин устоз унга :
— Кани менга айтчи, Ота Онанг сени дунёга келтирди, не не азоблар билан катта килди, лекин сен уларни исмларини учирдинг. Ва охирида сенга азиз булган фарзандингни исмини хам учирдинг. Охир окибат ёлгиз турмуш уртогингни(эрни) танладинг. Буни кандай изохлайсан? - дея ундан суради.
Аёл укувчи эса куз ёшларини румолига артиб, шундай жавоб берди.
— Ота Она бу Аллохнинг такдири, куни келиб улар вафот этадилар. Фарзанд эса катта булгач уйланишади. Ва оёкка турганиёк турли бахоналар билан мендан узоклашади. Мен билан бир умр бирга коладиган инсон бу мени турмуш уртогим(эрим) колади. - дея жавоб берди.
Унинг бундай жавобини хеч ким кутмаганди.
Уша муслима синглимизнинг жавоби барча аёлларимизга дарс булсин. Чунки хозирги кунда купчилик аёлларимиз оддий бир кийим кечак деб, тилла такинчок деб жанжал чикаришиб уз эридан воз кечишиб ажралиб кетишяпти. Бугун кизлари нимани хохласа олиб беришаётган Ота оналарни булажак куёвлари кизларини инжикликларини кутарадими? Оиласида уз оиласини килдирадиган киз узининг янги оиласида кийинчиликга учрамайдими?
Азиз опажонлар, сингилжонлар...эрингизни рози килинг. Уз эрини рози килмаган аёл жаннат юзини курмайди. Агар бу сузларим кунглингизга теккан булса мени кечиринг. Мен барча муслима опа ва сингилларимизни жаннатда булишларини хохлардим.... 

Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!

📝 Таъсирли хикоя

Тенгкурларнинг олди энди куда анда килишни бошлаган давр, огайнимиз Содикжон кутилмаганда бедаво дардга чалиниб колди. Шунда ошна-огайнилар келишиб, куриб колсин деб, Содикжонни тунгич углини уйлантиришга рози килдик. Туй куни базм авжида. Катта-кичик хизматда, ховли тула одам. Содикжонни кийинтириб, оромкурсисида пешайвонга утказиб куйдик. У бехолгина хаммани кузатиб утирар эди. Кечанинг охирида мен унга: Огайни, мана, келинлик хам булиб олдингиз, табриклайман, дедим. Биродар, сизга минг рахмат, чарчадингиз, энди дамингизни олинг. Эрталаб келсангиз, келин саломни биргаликда утказамиз, деди. Эрталаб келсам, Содикжон йук. Кечкурун биздан сунг касалхонагаолиб кетишибди. Дарров у ерга етиб бордим. Бир парча когозга "Номард мени уйга жунатиб, узинг нега кочиб колдинг?" деб ёзиб киритиб юбордим. У хатни олиб, шу огайним кирсин, деб илтимос килибди. Курсам холи танг, "Огайни, барибиркелиннинг саломини курмадим, кулидан чой ичмадим", деб уксинди. Томогимга нимадир тикилди. Урнимдан туриб кетдим. Бизнизимдан кузатиб турган хамширага якинлашиб: " Хозир бир кишиниолиб келсам, бу ерга киритишни иложи борми?" дедим. Майли, амаллаймиз, деди. Туйхонага кирибкелганимда, келин салом тугашарафасида экан. Содикжоннинг хотинига: Битта пиёла билан бирчойнак чой беринг, дедим, сунгкелиннинг янгасига юзланиб: Хозиркелин боламни бир ёкка олиб борибкеламан, деб машинада биргаликдаоркага кайтдик. Машинадан тушишда: Болам ён-верингизгакарамай, менинг оркамдан юраверасиз, деб йул бошладим. Содикжон бизни куриб, узинибардам тутишга харакат килди. Келин менинг ишорамдан сунгкайнотасига салом килди. Кейин менпиёлага куйиб узатган чойниёпинчиги ичидан кул чикариб олди-да, тавозеъ билан кайнотасигаузатди. Содикжон кули титраганча пиёлани олиб огзига олиб борди. Биринчи култумни ютди, иккинчи култум лабининг четидан сизибчикди. Огайним бир култим чойни мамнун холда ичдию бу дунёдан куз юмди. Оллохим огайнимнинг жойи жаннатларда булсин. Инсон бу дунёда холис ният килса хаммасига еришар экан илохим хар биримиз угиларимизнинг кизларимизнинг туйини куришлик набира чевалар суйиш насибу рузи айласин хар биримиз Оллохимнинг бандасимиз...!!! 

Яхшилик учун яқинларингиз билан

БУГУННИНГ БУ КУНИ...

Замон ўзгармади, замондош ўзгарди...
Буюкда ҳиммат, насиҳатгўйда ҳикмат қолмади. Аҳдга вафо, сўзга садоқат йўқ. Аввалда савдогар "олдим, сотдим" сўзлари билан ишни битирар, муштарийсининг кейини билан иши бўлмасди. Бугун-чи!? Гап кўп, сўз кўп, ғийбат кўп. Шундан савдо сиёсатга, сиёсат савдога айланди. Пора ҳадяга, ҳадя пора ўрнига ўтди. Совғада эваз, сарпода мисл пайдо бўлгани кўринди. Илм аҳли тижоратда, раёсат кишиси зироатда топилди. Катталар кичикка, сағирлар кабирга алмашди. Сўзда ёлғон, ғийбат, шаҳодатда бўхтон урчиди. Савдогарда вафо, божгирда шафқат қолмади. Юрт тинч, юртдош нотинч. Ҳамён тўлса-да, кўз тўлмади. Зиёфат учун ҳовли кенг, ўнлаб хона мунтазир, жигар учун жой йўқ, меҳр йўқ, раҳм ҳам асло...
Ақрабодан улфат устун, қалбдан нафс, виждондан манфаъат. Бошлар оёққа, оёқлар бошга ўрин берди. Тарбия беришлик гўдаклар, иш бошқариш аёллар, оила раҳбарлиги хотинлар қўлига ўтди. Ҳийла ош, макр нон бўлди. Ҳийлагар феълини уддабуронлик, муттаҳам эса ҳақ талаб қилиш деб билди. Ҳақдор қарздорнинг қонини ичишга, қарздор ҳақдорнинг жонини олишга тайёр. Тижорат-ҳамкорини синдирувчи, кўмак бермоқ-миннат қилинувчи касб деб билинди. Мулк эгалари лафзидан кўра маблағини, савдо соҳиблари байъидан фойдани устун қўйди. Муомалада адолат эмас, ёлғон, ҳийла эп кўрилди. Қўл чўзганнинг қўлига, юзи сўлғиннинг юзига урилди. Ҳаромдан топилган даромадни норасида гўдакларга раво билиниб, садоқатли аёлга едирилди. Манбаъси қаерлигини билмаган ота-онага чиройли, ялтироқ қоғозлар остида нажосатдан фарқсиз даромадни "туҳфа" қилинди...
Натижада, фарзандлар фожирликка, аёллар осийликка юз тутиши ҳаёлларининг бир кўчасига келмади...
Покиза хонадонлар шубҳалар ва ҳаромлар гирдобида файзини йўқотди...

Роббим, Ўзинг ислоҳ қил...
Раҳминг келсин... Аллоҳим...

Салим АЙЮБИЙ.
•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•

КЎРИНМАС ОДАМЛАР.

Суқрот Афлотуннинг укаси Ғлукон(Глюкон) билан кетаётган эди. Ғлукон Суқротга Лидия мамлакатидаги бир чўпон ҳикоясини айтиб берди: Чўпон узук топиб олиб, бармоғига тақибди. Сўнг бу узукнинг сеҳрли узук эканини ва уни ким тақса кўзга кўринмас бўлиб қолишини билиб қолибди.
Суқрот билан Ғлукон бу ҳикоядаги ахлоқий томонлар ҳақида узоқ суҳбатлашишади. Аммо улар иккаласи ҳам Юнонистонда нега аёллар ва қуллар сеҳрли узук ишлатишмасада кўзга кўринмаслиги ҳақида бир-биридан сўрамайди.

Суқрот ҳам, Ғлукон ҳам вафот этиб кетишди. Тахминан 2500 йил ўтди. Илм ривожланди. Маърифат кенгайди. Афсоналар инкор қилинди. Сеҳрли узук йўқлиги барчага аён бўлди. Аммо бир нарса ўзгармасдан қолаверди. Ҳали ҳам шундай одамлар борки, уларни ҳеч ким кўрмайди...

Ушбу сўзларимиз ҳеч кимга кўринмайдиган кишилар ҳақида...

Меҳнат вазирлиги ишчилар рўйхатига киритмайдиган уйдаги тарбиячилар, ғойиб бўлишса биров суриштирмайдиган, бор бўлишса биров эътибор бермайдиган оддий ёлланма ишчилар, бандаргоҳларда ҳаммоллик қиладиган ёш болалар, кўчанинг бир четида ўтириб, тиланмаслик учун майда-чуйда нарсалар сотиб ўтирадиган қариялар, бир бурда нон ёки китоб сотиб олиш учун тошни иккига бўладиган оталар, ижара машина ҳайдайдиганлар... Ана шулар оламнинг таъми ва мазасидир!
Тўй харажатлари қиммат бўлгани ва иши йўқлиги учун уйлана олмай юрган, атрофида ҳар куни ярим яланғочлар чиқиб васваса қиладиган, ҳар-хил сериаллар ва фаҳш видеолар шаҳватларини жунбушга келтирадиган, аммо ўзлари ҳали ҳануз Аллоҳнинг йўлидан оғмаган, масжидлар томон бораётган, қалби тубида минглаб урушлар бўлаётган, дунёнинг ортидан кетиш осон бўлсада Аллоҳни муроқаба қилиб турган йигитлар... Аслида ана шулар шарафла баробар зотлардир!
Уларнинг аҳволи яхши эмас... Кимдир бу оламда ишлаётган бўлса шулар ишлаяпти. Кимдир муқаддас вазифа учун жон бераётган бўлса, шулар бераяпти...
Бу ерда барчаларини келтира олмадим. Чунки уларни мен ҳам кўра олмайман.
Умидсиз бўлманг! Сизни Аллоҳ кўриб тургани кифоядир!

Абдулқодир Полвонов.
•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•
Биз билан бирга бўлинг

📝ХОТИН МАКРИГА КУЛ БУЛГАН ОКПАДАР

Она… У муқаддас зот. Она… Уларнинг оёғи остида жаннат. Она… Дунё устуни, фарзанд суянчиғи. Ўзини унутиб фарзандим деб, оилам деб яшайди Волидаи муҳтарамалар! Сочларига оқ оралаб, кўзлари нурсиз, юзига ажин тушса-да, ўзликни унутади онаизорлар. Биз фарзандлар гоҳида билиб-билмай дилларини оғритсак-да, озор берсак-да, кечиради, суяди, жонидан ортиқ кўради. Кулсак юз чандон ортиқ куладиган, бетоб бўлсак минг бора куйинадиган ҳам она. Мушфиқ она, муштипар она…
«Дунё кенгга кенг, торга тор», деб бекорга айтилмас экан. Бу оиланинг фарзандларига бутун башарият яшаётган дунё ҳам торлик қилди. Бу хонадондагилар жуда бахтли эди, токи келин келмагунга қадар.
Раббим ака ва Одина опа ўғилларини уйлантириш ҳаракатига тушиб қолишди. Икки ўғилга икки келин топиш, икки томонга тўй бериш, сарпо-суруқ деганлари онсон бўлармиди?! Қийинчиликларга қарамай бахти бор оила экан, ака-укага опа-сингилни келин қилишди. Ҳамма нарса тахт ва тўй куни белгиланди. Тўй шунақа дабдаба билан ўтдики…
Жамол тўнғич фарзанд бўлгани учун оиланинг суянчиғи. Камол акасидан уч ёшга кичик. Феъл-атвори ҳам кенжалигига борибми, шунга яраша эди. Бироқ ҳар қанча инжиқ бўлмасин, ақл-фаросатли, етти ўлчаб бир кесадиганлар қаторига кирарди. Жамол укасига нисбатан оғир-босиқ эди-ю, лекин шунга қарамай кўп ўйлашни ёқтирмайдиган, бироз тундроқ кайфият одами эди. Ака-уканинг рафиқалари бўлмиш янги келинчаклар оёқ-қўли чаққон, чиройли эдилар-у, бироқ жуда ҳақини талаб қиладиган хилидан бўлиб чиқишди. Катта келин Ҳусния «ўхшатмаса учратмас» деганларидак худди эрига ўхшаган одамовироқ, устига-устак «тилли», асабийлашиб кетган кезлари жағи жағига тегмасди. Кичик келин Моҳира эса унинг тамоман акси. Қувноқ, ҳазилкаш, бир гапириб, ўн куладиган, лекин ўзи шаддод бўлгани билан чуқур мулоҳазали эди.
Аввалига келинли бўлганига, шундай бахтли кунларни кўраётганига Аллоҳга шукроналар келтирган Одина опа тўйдан етти ой ўтиб, ўтирса ҳам, турса ҳам катта келин Ҳусниядан шикоят қиладиган бўлди. Баъзи вақтлари ўз-ўзича пичирлаб, келинига Худодан инсоф сўрар, «Охири бахайр бўлсин!» деб қўярди. Сабаби, оғиркарвон бўлиб кўринган келин, аслида, тили жуда заҳар, гап билан кимнидир чақиб олмаса бўлмайдиганлар хилидан бўлиб, ҳеч кимни аяб ўтирмасди. Қайнонаси бирор юмуш буюрган кезлари «Мазам йўқ, ухламоқчиман. Ҳаммаларингиз ўтказиб қўйгандек иш буюраверасизлар, мен келинманми ё чўри?!» дея уйни бошига кўтарар, билганидан қолмасди. Эри ишдан келганида эса «Ойингизга ёқмаяпман, эрталабдан кечгача қулдек ишлатади», дея арз-дод қилар ва Жамолни ҳам жон-жаҳди билан йўлдан уришга уринарди. Охир-оқибат Ҳусниянинг макри иш бериб, ўтган етти ой ичида оиланинг таянчи Жамол ҳам аввалига аста-секин, сўнг бутунлай ўзгарди. Аслида, етти ой эмас, тўйдан бир ой ўтиб отасига ҳам, онасига ҳам бақирадиган, сингилларига қўл кўтарадиган, хотинининг «ҳақини» талаб қиладиган одат чиқарган эди. Бироқ бора-бора ота-она билан бўладиган бундай даҳанаки уришлар энди отага қўл кўтариш билан якун топа бошлади. Тўйдан кўп ўтмай кенжа ўғли Камолни ажратиб чиқариб юборган ота-она эндиликда пушаймон эди. Бу аянчли ҳолатдан мутлоқ бехабар Камол «ҳаммаси яхши», деган ўйда ота-онасини акасига ишонар, ўзи билан овора бўлиб, уларни кўргани ҳадеганда боролмасди. Жанжаллардан юраги безиб қолган ота ҳам, она ҳам ҳайрон, «Наҳот шу фарзанд бизнинг зурриёдимиз?» дея ўзларини еб-битиришарди. Юрагига зардоб тўлган муштипар она ҳар қандай кўнгилсизликларга кўз юмар, жанжал кўтарилмаслиги учун ота-боланинг ўртасида жони ҳалак бўларди. Отасига қўл кўтариш Жамол учун энди кунлик машғулотга айлангани сабабли у ўртага тушаверган онасини ҳам аяб ўтирмайдиган одат чиқарди. Ўғлининг калтакларига чидаган ота кўз олдида рафиқасининг ўз зурриёди томонидан хўрланишига ортиқ бардош қилолмай, Жамолни қарғади. Онаизор эса фақат болам дея нола чекар, урса умр, ичса иймон сўрарди Худодан. Жигаргўшасининг қилмишлари ҳақида кўчага ёя олмас, фақат у учун тавба қиларди, холос. Чол-кампир қайси гуноҳлари учун бундай жазо олаётганини

📝Vijdon azobi (hikoya)

Умуман ўзгармабди. Ўтган саккиз йил уни янада кўркамлаштириб, қарашларига- да аввалгидан теранроқ тус берибди». Ситора Анварни узоқдан бир кўрибоқ таниди. Танимаслиги мумкин ҳам эмасди: айни 9- синфни битирадиган йили унинг эс-ҳушини ўғирлаган, юрагига муҳаббат аталмиш аланганинг илк чўғларини ташлаган ёш ўқитувчи йигит бугун яна қаршисидан чиқиб турибди ахир... – Ассалому алайкум, Анвар ака. Яхшимисиз? – Ваалайкум ассалом. Узр, синглим, сизни танимадим... Агар ҳозир саккиз йил аввалги давр бўлганида, эҳтимол, кўз ёшларини яшириш учун лабларини қаттиқ тишлаб, зўрға ўзини қўлга олган бўлармиди... У пайтлар содда ва беғубор қизалоқ эди-да... Анвар ўқувчиларнинг беадоқ саволларига жавоб бераркан, кутилмаганда охирги партада бир ўзи ўтирган қизга кўзи тушиб, айтажак сўзларини йўқотиб қўйди, ўзига кишибилмас оро бериб келган қизалоқ хаёл суриш асносида устозига тикилиб қолганини идрок этолмас, хазондек тўзғиган ўйларини тартибга солишга ожиз эди. – Азимова, тўғри ўтириб ол! – Мен Ситораман, Анвар ака... Ситора унга кимлигини тушунтиришга уриниб кўрмоқчи бўлди, ўртада эслашга арзийдиган алланималар, Ситора учун қадрли ширин хотиралар бор эди, аммо... Бу ҳақда унга айтишдан маъни йўқ... – Ситоранинг феълида, ички дунёсида нималардир ўзгаряпти. У бошқа дарсларга қандай қатнашяпти – билмайман, аммо...
– Нима аммо? – синф раҳбари Ноила ЎктамоваАнварга ҳайрон боқди. – Авваллари доим дарсга тайёр бўлиб келарди. Энди эса... Унинг ўзини тутишига, руҳиятига жиддий эътибор беришингиз керак,менимча... Дарс пайти хаёли аллақаерларда... Ноила индамади. Жавоб бериш ўрнига шу ердаюрган ўқувчилардан бирига Ситорани чақирибкелишни буюрди.
– Мен... ҳалиги... Бир пайтлар мен ўқиган синфга тарих фанидан дарс бергандингиз... – Шунақами? Синф раҳбарингиз ким эди? – Ноила опа. Алгебрадан дарс берарди... – Тушунарли...Анвар синф хонасига келганида ўқувчилар ҳали синфга кирмаган эди. Столи устидаги гулдонда янгиланган гулларни кўриб, ҳайрон бўлди, бу ҳайронлик стол тортмасини очиб, дарслик китобини олмоқчи бўлганида яна икки марта ортди: у ерда бир нечта конверт бор эди. Улардан бирини очди: «Ассалому алайкум, Анвар ака! Мен бу мактубни ўқувчингиз сифатида ёзаётганим йўқ... Агар сўзларим бошидан малол кела бошласа, мактубларимни ўқимай қўя қолинг... Дарсларингизда паришон ўтиришимни аллақачон сезгандирсиз. Сизга бир ўқувчи эмас, қиз бола сифатида нигоҳ ташлаган илк кунимдан бошлаб...»
Анвар у ёғини ўқий олмади. Мактубларнинг бари салом билан бошланиб, Шайдоингиз дея тугалланган эди. Анвар ҳуснихатни бир қарашда таниди. Негадир кўнгли ўксиди. Кейин уни гўё биров бошқараётгандек тўғри ўқитувчилар хонасига йўл олди... Мажлислар, югур-югурлар бошланиб кетди, қиз бечорани ердан олиб, ерга уришди, у мактабда бош кўтариб юролмай қолди... Биргина айтган сўзи – «Бу мактубларни мен ёзмаганман...» деган ожиз баҳона эди, холос...
– Устоз, биринчи апрел ҳазили ҳақида ҳеч нима демадингиз... Синф раҳбаримиз бўлганингизга ҳаддимиз сиғиб... Кабинетингизда доскадан бир нимани кўчираётган 9-синф қиздан севги мактублари ёзиб беришни илтимос қилгандик... Вазадаги гулларни ҳам янгилаган эдик... Хатларни кўрмагансиз, десак, эртасига уларни тортмангиздан тополмадик... Балки, ўша қиз ўзидан қўрқиб, олиб қўйгандир... – Нима?! – Анварнинг кўзлари катта-катта очилиб кетди. Қўлидаги китобни столга қўя солиб, югурганча синфхонадан чиқиб кетди. – Нега «бу ўқувчиларингиз ҳазили эди», деб айтмадинг? – Чунки... Улар учун шунчаки ҳазил бўлиб туюлган бу мактублар мен учун айни ҳақиқат эди... Ситора шундай деб, индамай бурилиб кетди. Анвар эса асл ҳақиқатни бошқа ўқитувчиларгаайтишга журъат тополмади...– Қизимни мактабдан олгани келгандим. Бу йил биринчи синфга чиқди. Мана, қўнғироқ ҳам чалинди. Менимча, мени ҳалиям эслолмадингиз, шекилли... Соғ бўлинг... Ситора мактаб дарвозаси олдига келиб тўхтаган машинага ўтираркан, Анварга қараб жилмайди. Бу табассум саккиз йил давомида Анварни эзиб келаётган виждон азобидан халос этганди гўё...

Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!

#Хадис

ГАПНИ КЎПАЙТИРИШ - МАЗМУМ ВА ГАПНИ ҚИСҚАСИ - МАМДУҲ

Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Албатта, Аллоҳ одамлардан тилини сигирнинг тилига ўхшаб айлантирган балоғатлисини ёмон кўради», дедилар».
🪶 Абу Довуд ва Термизий ривоят қилишган.

Шарҳ:😍
Мол кавш қайтарганда тилини икки лунжида айлантирганга ўхшаб ҳуда-беҳудага балоғатга зеб бериб, ўзини кўрсатиш учун балоғатли сўзлашга ҳаракат қилган одамни Аллоҳ таоло хуш кўрмас экан.
Бу маънода эҳтиёт бўлмоқ зарур❗️

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким кишиларнинг ёки одамларнинг қалбини ром қилиш учун сўз ўйини қилишни таълим олган бўлса, у одамдан Аллоҳ қиёмат куни тавбани ҳам, фидяни ҳам қабул қилмас», дедилар».
🪶Абу Довуд ривоят қилган.

Шарҳ: 😍
Одамларни қойил қолдириш учун қилинган иш риёдан ўзга бўлиши мумкин эмас. Риё эса, доимо мазаммат қилинган нарсадир.

Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Машриқдан икки киши келди. Улар хутба қилдилар. Одамлар ажабландилар. Бас, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Албатта, баёндан сеҳрлиси ҳам бор, ёки албатта, баённинг баъзиси сеҳрдир», дедилар».
🪶 Абу Довуд ва Бухорий ривоят қилишган.

Шарҳ: 😍
Машриқдан келган икки киши — Зар-буқон ибн Бадр ва Амр ибн ал-Аҳтам эди. Албатта, чиройли гап кишини сеҳрлаб қўйиши бор.

📝ИЛОН ВА КАПАЛАК...
(ибратли ҳикоя.)

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм...
Ассалому алейкум дўстлар...
Соғ саломатмисизлар...
Кунлардан бир куни илон ҳеч кимга зиёни тегмайдиган капалакни изидан тушиб, кечаю кундуз тақиб қила бошлабди. Қўрқинч капалакга куч бериб, қанотчаларини қоқиб узоқ узоқ учибди. Илон эса унинг изидан тақиб қилишдан чарчамасдан судраларди. Шу аснода икки кун тақиб қилибди. Учинчи кунга келиб илонни тақибидан чарчаган капалак, гулзордаги бир гулга қўнибди. Бироз нафасини ростлаган капалак, изидан икки кундан бери тақиб қилаётган илондан сўрабди.
-- Ҳой илон...мени ўлдиришингдан олдин сенга учта савол берсам бўладими?- дебди.
-- Мен ўлжаларимга бундай имкон беришдан йироқман аслида, лекин майли ўлиминг олдидан сенга шундай имкон бераман...сўрайвер!- дебди илон.
-- Сен капалаклар билан озиқланасанми?-дебди капалак.
-- Йўқ...
-- Мен сенга бирор ёмонлик қилдимми?- дебди капалак.
-- Йўқ...
-- Нега унда сен мени ўлдирмоқчисан?-дебди.
-- Мен сени товланиб, ҳаётдан лаззатланиб , порлаб парвоз қилаётганингга ҳасад қилаяпман, сени кўролмай ёмон кўриб кетаяпман!- деб жавоб берибди илон.
Биласизми...биз ўз яқинларимиздан тез тез хафа бўламиз, бир биримизга ҳасад қилиб ютуқларини кўролмай ёмонлик қиламиз. Лекин аслида айб яхшилаб юракдан ўйлаб кўрсак ўзимиздадир балким. Қисқагина мана шу ҳикоячадаги илонни ҳасади каби кўнглимизда ўз яқинларимизга нисбатан ҳасад имизни жиловлаб, кечиримли бўлишимиз лозиммасмикин деб ўйлаб қоламан. Келинг бу беш кунлик дунёда бир биримизга меҳр оқибатли бўлайлик, бировга ҳасад қилмасдан яшайлик.
Барчамизни Аллох ўз паноҳида асрасин...ёзиш биздан ибрат олиш ҳар кимни ўзига ҳавола... деб ҳар доимгидек
КРИК ДУШИ/ ШУХРАТ

Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!