Tasavvurda gap katta
Biri yoshligida (televizorda kino ko'rib qolib) katta inson bo'laman deb orzu qildi. Buni ota-onasiga aytganida, tasavvur qilib kulishdi va tasdiqlashdi: "albatta, katta inson bo'lasan" deb unga shunday muomila qilishni boshlashdi.
Boshqa biri ham televizorda seriallar ko'rib orzu qildi, orzusi katta inson bo'lish edi (xuddi ekran ortida ko'rgan aktyorlar kabi). Yaqinlariga aytganida esa: "Tuzukroq orzu qilsang bo'lmaydimi? Hom-hayollarga berilib nima qilasan" degan javob oldi.
Ulg'aygani sari ko'plab insonlarni ko'rdi, ko'plab tanishlar orttirdi, natijada orzu-maqsadlari yo'lida yangi bilimlar o'rgandi. Orzusidagi insonlar go'yoki yon atrofida edi.
Yashashda davom etarkan, orzu qilishdan to'xtamadi. Orzu qilaverdi , lekin orzularida marhumlik bor edi. Shunchaki orzu qilardi, tasavvur qila olmasdi.
Orzu qilarkan, har uxlaganida orzulari bilan uxlab orzulari bilan uyg'ondi. O'zini xuddi hohlaganidek ko'rib, tasavvur qilardi. Yoshi o'sgani sari orzulari ham o'sib, o'zgarib boraverdi.
Orzular o'zgardi. Yillar o'tdi. Yosh ulg'aydi. Lekin orzu qilishda tasavvur yetmasdi. O'zini o'sha sur'atda ko'ra olmasdi.
Natijalar ko'rinishni boshladi. Orzu qilgan hamma narsasi ko'z oldida ro'yobga chiqa boshladi. Farzandlariga ham katta orzular qilishni o'rgatdi. Muhimi tasavvur qila olishni o'rgatdi.
Yoshi bir joyga borib qolgan bo'lsa ham qilgan ishlari ko'zga ko'rinmasdi. Farzandlari orzu qilganida, yoshligida unga aytilgan gapni takrorladi: "Tuzukroq orzu qilsang bo'lmaydimi? Hom-hayollarga berilib nima qilasan".
Inson biror narsani hohlarkan, erishishdan oldin xatto orzu ham qilib ko'rmagan bo'lsa, o'zini o'sha qaysidir darajada tasavvur qila olmasa, u narsa unga begonadir.
Shunday ekan tasavvurda gap katta akalar, tasavvurni kengaytirish kerak!
@asrorbeksadullayev_blog
Biri yoshligida (televizorda kino ko'rib qolib) katta inson bo'laman deb orzu qildi. Buni ota-onasiga aytganida, tasavvur qilib kulishdi va tasdiqlashdi: "albatta, katta inson bo'lasan" deb unga shunday muomila qilishni boshlashdi.
Boshqa biri ham televizorda seriallar ko'rib orzu qildi, orzusi katta inson bo'lish edi (xuddi ekran ortida ko'rgan aktyorlar kabi). Yaqinlariga aytganida esa: "Tuzukroq orzu qilsang bo'lmaydimi? Hom-hayollarga berilib nima qilasan" degan javob oldi.
Ulg'aygani sari ko'plab insonlarni ko'rdi, ko'plab tanishlar orttirdi, natijada orzu-maqsadlari yo'lida yangi bilimlar o'rgandi. Orzusidagi insonlar go'yoki yon atrofida edi.
Yashashda davom etarkan, orzu qilishdan to'xtamadi. Orzu qilaverdi , lekin orzularida marhumlik bor edi. Shunchaki orzu qilardi, tasavvur qila olmasdi.
Orzu qilarkan, har uxlaganida orzulari bilan uxlab orzulari bilan uyg'ondi. O'zini xuddi hohlaganidek ko'rib, tasavvur qilardi. Yoshi o'sgani sari orzulari ham o'sib, o'zgarib boraverdi.
Orzular o'zgardi. Yillar o'tdi. Yosh ulg'aydi. Lekin orzu qilishda tasavvur yetmasdi. O'zini o'sha sur'atda ko'ra olmasdi.
Natijalar ko'rinishni boshladi. Orzu qilgan hamma narsasi ko'z oldida ro'yobga chiqa boshladi. Farzandlariga ham katta orzular qilishni o'rgatdi. Muhimi tasavvur qila olishni o'rgatdi.
Yoshi bir joyga borib qolgan bo'lsa ham qilgan ishlari ko'zga ko'rinmasdi. Farzandlari orzu qilganida, yoshligida unga aytilgan gapni takrorladi: "Tuzukroq orzu qilsang bo'lmaydimi? Hom-hayollarga berilib nima qilasan".
Inson biror narsani hohlarkan, erishishdan oldin xatto orzu ham qilib ko'rmagan bo'lsa, o'zini o'sha qaysidir darajada tasavvur qila olmasa, u narsa unga begonadir.
Shunday ekan tasavvurda gap katta akalar, tasavvurni kengaytirish kerak!
@asrorbeksadullayev_blog