Kenja farzand bo'lish qiyin. Akang, opachang uyda emas, dadang va ayang bilan 3kishi bo'lib yangi yilni nishonlaysan, o'tirasan zerikib. Uni nishonlash zavqi ham oldingidek emas. Oldingidek urushib talashib, uvada paxtalardan soqol qilib akangni qorbobo bo'lib kelgani, fata ko'ylaklar kiyib o'zicha she'rlar o'qib tadbir uyishtiradigan kichik qiz endi undaymas. Hamma ulg'aygan.
Ota-onangga qaraydigan, ularga uyda qayg'urish mas'uliyati faqat seni bo'yningda. Bu qanday katta mas'uliyat. Hech ularni sog'inmayman deb o'ylagandim, baribir butun bir oila bo'lib o'tirib qolsak shunaqangi katta baxtni his qilaman. Aka-uka, opa-singillaringiz bilan yangi yilni kutib olgan bo'lsangiz hali siz baxtlisiz)

Ps/ Akam harbiy, shunga Toshkentda yashaydi, kelinayamlar ham Toshkentda.