Ba'zan charchayman. Ijtimoiy tarmoqlardan, yangiliklardan, soniyasiga rivojlanayotgan bu dunyodan charchayman… Yangiliklardan bezib ketganim qadar dunyo va yurtimiz yangiliklari beriladigan kanallarni hatto qidiruvga ham bermayman. Dunyoda nima gapligi muhim bo'lmay qolgan. Shunchaki, yashamoqni xohlab qolaman. Shunchaki….

Odamlardan yiroqda, faqat tanlanganlarim bilan, o'zim xohlagan hayot va sharoitda... Aslida nafsim ham juda bir shoxonalik, mo'l-ko'llikni xohlamaydi. Shunchaki, sakinat olishimga yordam beradigan yaqinlarimni borligi kifoya qiladi. Dunyo shu qadar shiddatliki, kiprik qoqsang ortda qoladigandeksan. Nimadan ortda qolasan, qayerda qolasan, qolganlar qayerga ketadi bu ahamiyatsiz. Ahamiyatlisi sen ortda qolasan, tamom…

Vaqtdan, puldan, ibodatdan baraka o'chgandek. Yuraging siqilishini sababini bilasan, ammo davosiga kelganda bir tahoratga erinadigan darajada ekaningni tan olasan.
Ketishni xohlaysan,  ammo qayerga? O'zingdan qochib qayerga ham borasan? Iymoning qadar qochasan..!