Abdulla Qodiriy iste’dodi – noyob. U jiddiy realistik tasvirdan sururli dialoglarga, jiddiy suhbatlardan yumoristik ko‘rinishlarga bemalol o‘ta oladi. Bu tovlanishlar ulkan iste’dodning kamyob fazilatlaridandir.
Yozuvchining so‘z ishlatish va obrazlar yaratish san’ati, ijodiy prinsipi, xalqi va iste’dodi oldidagi mas’uliyati, yozmoqchi bo‘lgan mavzuni o‘rganishdagi qat’iyligi har bir qalamkash uchun dasturilamal bo‘lmog‘i lozim. Abdullar Qodiriy butun ijodi bilan bizga Adabiyot ishi ermak yoxud nom chiqarish uchun bir vosita emas, balki Vatan taqdirini o‘zining taqdiri deb biladiganlarning fidokorligi ekanligini vasiyat qilgan.
Samarqand darvoza tomonga yo‘lim tushsa, ko‘cha boshidan Abdulla Qodiriy, o‘g‘illari Habibulla aka yozganlariday, «qo‘llarini orqadan yenglari ichiga tiqib olib, to‘n uchlarini shalviratgancha, boshlarini ham tutib... o‘ylanib» qarshimdan yurib kelayotganday tuyuladi...
Abdulla Qodiriy hech qachon o‘lmaydi.
U O‘zbekka hamisha zamondoshdir.