©Aʼzamjon Abdugʻaniyev
""Eslash va afsuslanish""

Umrim oʻtmoqdadir beʼmano goʻyo
20 yil vaqtimni ayladim zoya
Naxot baxt deganlari emasdir roʻyo
Gunohlarimni kechir boʻlar kifoya.

Shuncha yil ne qildim Oʻzim hayronman
Sarhisob qilaman oʻylayman gohi
Baʼzan oʻylaymanki balki hayvonman
Ahir chin odamdan qolmaydi dogʻi

Balki men gunohkor ayladim riyo
Baʼzan yaratganga qilmadim tazim
Avaylab asrayin ota-onamni
Ahir bu Robbim buyurgan qarzim

Baʼzida yigʻlatdim birov qizlarin
Men uchun toʻkishdi tomchi tomchi yosh
Oʻshanda men ahmoq parvo qilmadim
Ularga achindi hatto jonsiz tosh

Odamlar aytadi Dunyo oʻtkinchi
Yoshlikda aytardim katta boʻlsam tez
Men goʻdak ahir qaydan bilardim
Kattalar sezarkan oʻlimni har kez

Shukurki yonimda doʻstlarim bisyor
Bilanmas yoʻqligi aka-ukamni
Doʻstlarim ichida topilmas ayyor
Bir birimizga aytamiz ezuvchi gʻamni

Obroʻ, mansab, chiroy barin oʻtkinchi
Bugun menda bolsa ertaga senda
Lekin unutmagin Alloh bilguvchi
Jazo aylashi mumkin hatto bir zumda.

Baʼzida oʻylayman tushunarsiz holat
Kibrga berilib parvoz aylayman
Alamlisi bundan boʻlmay hijolat
Hammaga bepisand nazar tashlayman.

Yaratgan egam kechir Fosiqni
Oʻzgaga oʻrgatdim, amal qilmadim
Koʻrsatdim togʻri yoʻlni bandalaringga
Achinarlisi u yoʻldan oʻzim yurmadim.

Qaniydi shamol boʻlib ucha olsaydim
Makkani ziyorat qilib qaytardim
Buyursang boraman Falastinga
Oʻq tegsa roziman shahid ketardim