Sahifaa

Чарли Чаплин бир куни театрда томошабинларга латифа айтиб берди. Ҳамма бирваракайига кулиб юборди.
Сўнгра актёр худди шу латифани яна айтди. Бу гал томошабинлардан фақат бир нечтаси кулди. Латифа учинчи марта айтилганида деярли ҳеч ким кулмади.
Кейин Чарли Чаплин одамларга қарата қуйидаги сўзларни айтди.
"Бир латифага қайта-қайта кула олмас эканмиз, унда бир хил дард ва қайғу учун қайта ва қайта йиғлаб, азобланишдан не маъно?
Унутманг, дунёда ҳеч бир нарса мангу эмас, жумладан бизнинг ташвишларимиз ҳам. Шундай экан, ҳар бир лаҳзадан завқланинг. Сиз кулмаган кун - ҳаётингиздаги энг катта йўқотишдир."
* * *
Манба Биз ғалаба қозонамиз" китобидан

маълумот учун

❗️Сўнгги беш йил ичида энг кўп қурол экспорт қилган давлатларнинг улуши:

▪️ АҚШ: 41,7%
▪️ Франция: 10,9%
▪️ Россия: 10,5%
▪️ Хитой: 5,8%
▪️ Германия: 5,6%
▪️ Италия: 4,3%
▪️ Буюк Британия: 3,7%
▪️ Испания: 2,7%
▪️ Жанубий Корея: 2%
▪️ Исроил: 2%

Қарғишлар(хикоя).

Иппадромда бир мелиса бўлар эди. Оққўрғон туманининг "Солдатский" деган жойидан. Тўғрисини айтсам у вақтлар мелисалар хозирдақа эмас эди. Хозирда ИИВ ходимлари хушмуомала. "Солдатский" мелисани унвони сержант эди. "Солдатский" ни этник қозоқларидан. Ўзиям виждонини "ютиб" юборган миршаб эди. Қаерга қарамасин пул илинжида бўлар эди. Баьзи баьзида мен ишлаётган тамаддихонага хам ташриф буюрар. Иложи бўлса текинга овқатланиб олса.Бир куни шунақа овқатланишда савол бериб қолдим:

-Роса "тирикчилик" қиляпсиз. Хожатхонани унитази хам олтиндан бўлиб кетгандир "командир"?

-Санга хисобат беришим керакми ? Индамай чойингдан дамла? Хаддингни бил анжонлик.

-Қачондир Қозоғистонга кўчиб хам кетиш мақсадингиз бордир? Барибир тинч юра олмасангиз керак" Солдатский"да?

-Ишинг бўлмасин! Яна бир гапирсанг ўзингдан кўр.

Бошқа савол хам бермадим. Орадан йиллар ўтди. Россияга кетдик. 2014- йили бир юмуш билан Тошкентга борадиган бўлиб қолдим. Таксига ўтирдим. Йўловчилар қўшни қишлоқлик уста акалар. Йўлда ўзларига шерик кераклигини, том шувоқли иш борлигини, кейинчалик томни шифер билан ёпишликларини хам айтиб қолди. Менга маьқул тушди бу таклиф. Тўғри "Солдатский" га бордик. Белгиланган манзилга тушдик. Дарвозани тақиллатиб ичкарига кирдик. Ичкарида бизни уй эгаси қозоқ миллатига мансуб аёл ва балоғатга етган 2 қизи кутиб олди. Хуллас хоналарни бирига жойлашдик. Қурулиш ишларини бошлаб юбордик.

Кечга яқин уй эгаси бўлмиш эркак келди. Мундоқ қарасам таниш чеҳра. Қаердадир кўрганман. У хам менга қараб, қараб қўяди. Сизни қаердадир кўрганман десам балким деб қўя қолди. Кечга ётишга таёргарлик кўраётганимизда шерикларим уй эгасини Иппадром бозорида мелиса бўлиб ишлаганини ва хозирда нафақада эканлигини айтишди. Яқин орада бутунлай Қозоғистонга кўчиб кетишини, бу ерда барибир тинч юра олмаслигини хам. Нега тинч юра олмас экан ? Деб савол бердим. Бозорда ишлаганида кўплаб номақбул ишларга қўл урганини, виждони қийналаётганини сабабли деб жавоб беришди. Ха деб қўя қолдим. Танидим.

Уч кун ишладим. Шу уч кун давомида хонадонда эри хотин орасида, ота она ва қизлар ўртасида муносабат дуруст эмаслигига гувоҳ бўлдим. Оила маьнавий,аҳлоқий томондан "тамом" бўлган оила эди.

4- куни уй эгаси бир амаллаб мени ишдан хайдади. Бошқа чидай олмади. Иш хақимни берди. Сумкамни олиб дарвоза хатлаб чиқар эканман дедим:

-Бозорда қанчаю қанча одамларни қон қашқатган эдинг? Мана уларни ўша вақтдаги қарғишларини хосиласини кўриб турибман. Менимча мени яхшигина танидинг. Чидай олмаяпсан. Ўшанда тамаддихонадаги суҳбатларни бирида айтган эдим: Хозир ишингиз яхши, ёшсиз. Қачондир қарийсиз,аммо қарғишлар эса доимо сиз билан бирга юради.

-Йўқол! Даф бўл! Деб қичқириб қолди ортимдан.

Индамадимда пойтахт сари йўл олдим. Пойтахтда эса бунданда ташвишли воқеалар кутиб турар эди. Бу эса алоҳида бир хикоядир.

Фазлиддин Содиқов

Ўзбек боксига тамал тошини қўйган америкалик - СИДНЕЙ ЖЕКСОН

Ўзбекистонда америкаликлар келиб яшаганини камдан-кам ҳолларда кўриш мумкин.

Шундай инсонлардан бири бокс бўйича Америка чемпиони, 1916 йилда ўз хоҳишига кўра Туркистон генерал губернаторлигига келган Сидней Жексон бўлади.

Сидней 1886 йилда Нью-Йоркдаги камбағал оилалардан бирида туғилади. Унинг онаси эртаю-кеч тикув дастгоҳида ишлар эди, отаси эса кимё заводда оддий ишчи бўлиб ишлаган. Тез орада Жексоннинг ота-онаси қаттиқ касал бўлиб қолишади, уларда даволаниш учун пул йўқлиги сабабли Сиднейлар оиласи боқувчиларидан айрилишади. Шундан сўнг, бўлажак чемпион тикув цехига ишга киради. Жексон 12 ёшидан боксга боришни бошлайди. У вақтларда профессионал бокс энди ривожланиш босқичига кириб бормоқда эди. Шунда Жексон уларни камбағалликдан фақатгина бокс қутқариб қолишини англади.

Биринчи жаҳон урушига қадар Жексон енгил вазн тоифасида АҚШнинг энг зўрларидан бирига айланиб бўлганди. У АҚШ чемпионлигини қўлга киритади. Жексон Лондонга жамоаси билан иштирок этиш учун кетади ҳамда у ерда анчагина пулга эга бўлади.

Жексон Ўзбекистонда дастлабки бокс тўгарагини очган инсон ҳисобланади. Уни Тошкентга келиб қолиши ҳам қизиқ бўлган. Қаҳрамонимиз Лондон сафаридан сўнг Москвага учрашувга боради, лекин жаҳон уруши туфайли ғарбий йўналиш ёпилиб қолади. Бунинг натижасида Жексонда фақатгина биттагина йўл қолади - у ҳам бўлса Афғонистондан ўтиб бориш эди. Сидней ҳамда дўсти Френки Тошкентга чипта олишга қарор қилишади. Шу тариқа Сидней Львович Тошкентда қолиб кетади. У уйига кетишга ҳаракат қилади, лекин бунинг имкони бўлмаганидан сўнг, унга қандайдир иш топиб ишлашни маслаҳат беришади. Жексон тикув фабрикасига ишга киради, қунт билан рус тилини ўрганишни бошлайди, бундан ташқари кураш ҳамда бокс билан жиддий шуғулланишда давом этади.

Жексон 1919 йилнинг баҳорида Ғарбий фронтда жанг қилишга мажбур бўлади. Уруш якунига етганидан сўнг Сидней Жексон паспортини почтадан АҚШга юборади.

Буюк князь Романовга тегишли бўлган қаср тортиб олинганидан сўнг, у ерда бир нечта спорт турлари учун тўгараклар ташкил этилди. Бокс тўгарагини олиб бориш эса Жексонга юклатилди. Шу тариқа, Ўзбекистонда дастлабки бокс сабоқларини берувчи тўгарак пайдо бўла бошлади. Жексон жуда мукаммал ишлашга ҳаракат қилди, унинг спорт залида Москвада ҳам йўқ нарсалар пайдо бўлди. У бокс учун керакли анжомларни барчасини тайёрлашни уддалади. Унинг дастлабки шогирдларига тегишли барча маҳсулотлар қўлбола бўлган. Сидней тошкентлик болаларни сузишга ҳам ўргата бошлади. Сиднейнинг шогирдлари кейинчалик нафақат спорт оламида, балки бошқа соҳаларда етук инсон бўлиб етишади.

Унинг шогирдларидан 5 нафар доктор, 30 нафар фан номзодларини етишиб чиқди. Жексонинг ўзи эса «СССР қаҳрамони» ҳамда СССР тарихида биринчи бўлиб «СССРда хизмат кўрсатган спорт мураббийи» унвонига сазовор бўлган.

2002 йилда Сидней Жексон ҳақида ҳужжатли фильм олишади. Журналист А.Самар Жексонинг қизидан интервью олишга эришади. «Отам Тошкентда доим ҳам эркин юролмаган. Чунки у америкалик бўлгани сабабли ҳар дақиқада уни жосус деб қамоққа олиб кетишлари мумкин эди. Жаҳон уруши якунига етганидан сўнг кўплаб америкалик асирлар пахта теришга мажбур қилинади, лекин Жексоннинг омади юришиб, у бу ишни қилмаган»,-деб интервью берган Сиднейнинг қизи.

Узоқ йиллар давомида Жексон АҚШга бориб, яқинлари билан кўришишни орзу қилган. Лекин, бу орзусига фақатгина қариганда эришади. Ўшанда унинг синглиси БМТ саммити давомида СССРга келиб у билан кўришади.

Намангандаги дастлабки бокс тўгараги 50-йилларда очилган. У ерда болалар билан Ахмаджон Дадажонов, Николай Мирков и Тохир Ходжиев каби мураббийлар ишлашган. Бу инсонларнинг барчаси Сидней Жексонинг шогирдлари бўлган. Комолов айнан Жексон қўл остида жаҳонни забт этган.

Бугунги кунда ўзбек бокси жаҳонда энг кучлилар қаторига киришга энг катта сабабчи айнан Сидней Жексон ҳисобланади. Ўзбек бокс афсонаси ҳамда асосчиси Сидней Жексон 1968 йил 82 ёшида бу ёруғ оламни тарк этди.

Мавлон Шукурзода

Ниғмонхўжа Нозимов таржимаси

СССР даврида атеист комунистлар бирорта эркакни
ватанхоини деб, план учун қамаб юборса, уни хотинини хам қўшиб қамаб юборишган....

Қамалган бечоралар аёлларнинг сони 1953 йилда 7 ярим миллионта бўлган... Уларга ўзларини жисмоний қувватларидан икки баравар ортиқ оғир ишларга жалб қилишган... Касал бўлганларига қаралмагани туфайлик ўлиб кетишган... Қамоқхона қорувуллари аёлларни тартибсиз зўрлашган... Сифлис, тиф ва бошқа касаллар колонияларда кенг тарқалган.....

Омади келиб, шу қамоқга тушмай қолган ўрисқулларнинг болалари эса, хозирда 3 тийинга сироплик сув ичганмиз, мазза эди деб, ёшларни қулоғига тепиб юришибди...

***
Битта ўрисқули комунист манқуртга факт ташладим...
Унда атеист большевиклар Ўзбекистоннинг ўзида шундоқга 100 минг юртошларимизни қатоғон қилганини, улардан 13 мингтасини жойида отиб ташлаганини келтирилган....

Қолганлари Сибирда Уралда, Владивосток қамоқларида азобдан ўлиб кетгани исботланган..... Хали ўрисқули эса:
-- Ўлган бўлса нима бўлибди... Зато қолганлари
3 тийинга трамвайда, 4 тийинга тролебусда,
5 тийинга автобусда юрган... Гугурт бир тийин,
Сироплик сув 3 тийин бўлган, деб турибдида.....
Ўз халқини қирмаган, СССРда яшамаган юртларда одамлар Сироп сув ичишмаган, автобусларда юришмаган, гугурти бўлмаган деб ўйлашади бу ахмоқ СССРпарастлар.... Сироп сувни 3 тийинга ичиш учун,
100 мингта миллатдошларини қириб ташласа, арзир экан, бу дабба маймунларнинг гапи бўйича...

Носир Зокир саҳифасидан

Уч нарса сабрдандир:
1. Мусибатини бировга айтмаслик.
2. Оғринганини кўрсатмаслик.
3. Ўзини оқламаслик.

© Суфён Саврий раҳимаҳуллоҳ.

https://t.me/+TJOP6WXOmvUFCZxF

Тешик Халта

• Таҳорат қиласану, сувни исроф қиласан.
• Ҳижоб ўрайсану, атир сепиб оласан.
• Таҳажжуд намозига турасану, биродаринг билан аразлашасан.
• Рўза тутасану, ғийбат қиласан.
• Садақа берасану, миннат қиласан.

Кўзингни оч! Солиҳ амалларингни тешик халтага солма!

Шайх Муҳаммад Арифий

https://t.me/+TJOP6WXOmvUFCZxF

Рухсатингиз билан, шайхим, саволим бор эди.
- Беравер.
- Онам меникида оилам билан турадилар..
- Саволингни бер!
- Онам меникида оилам билан турадилар..
- Саволингни бер, дедим!
- Шайх, мен савол учун икки марта гап бошладим, сиз гапимни бўлиб яна савол сўраяпсиз?
- Сен оиланг билан онангнинг уйида турибсан! Онанг эмас!Энди саволингни бер!
- Бўлди, шайх, тушундим....

#ижтимий_тармоқлардан

https://t.me/+TJOP6WXOmvUFCZxF

Иброҳим ибн Адҳам раҳимаҳуллоҳ: “Кимки инсонларга моли, таоми ва шароби билан ёрдам беролмас экан, унда очиқ юзи ва ҳусни хулқи билан уларга ёрдам берсин”, деди.
“Ҳилятул авлиё” асаридан.

Бир ҳикоя бор.
Бир мамлакатда ҳеч тинчлик йўқ экан, халқ тез-тез подшосига қарши қўзғалиб, зовтасини бузиб тураркан. Қўшни мамлакатда, аксинча, нуқул тинчлик ҳукм сураркан.
Охири зовтасиз юртнинг подшоҳи ишонган бир вазирини қўшни мамлакат подшоҳига йўллаб, воқеанинг сабабини билиб кел, деб тайинлабди.
Тинч юртнинг подшоҳи тинчсиз юртнинг вазирини яхши кутиб олибди. Подшоси юборган хатни олиб ўқибди. Лекин жавоб қилмабди. Эртасига меҳмонни ёнига олиб, далага чиқибди. Ўша маҳалда буғдойлар ғарқ етилган палла экан. Пайкал оралаб юраркан, подшоҳ ора-орада бошқаларидан ўсиб кўзга ташланиб турган бошоқларни қайчилаб-қайчилаб кетаверибди.
Кечқурун зиёфатни катта қилиб, эрта билан вазирни ўз мамлакатига совға-саломлар билан кузатиб қўйибди.
Вазир ўз юртига қайтгач, подшоҳ ундан саволига қандай жавоб келтирганини сўрабди.
— Ҳеч қанақа жавоб қилмади, — дебди вазир.
Жавоб ўрнига уни подшоҳ буғдой пайкалига олиб борганини, у ерда кўрганларини айтиб берибди.
Шунда бу подшо сўровига нариги мамлакат подшоси жуда чиройли ишора билан жавобни берганини пайқабди. Ва...
...қиссадан ҳисса чиқариб, мамлакатида ким кўзга кўриниб қолса, ким бошқалардан сал ўсиб кетган бўлса, уларнинг бошини олаверибди. Бир йилда юртда "тинчлик" ўрнатилибди. Тинчлик, жимжитлик...

Биз мана шу ерда қоқиндик. Қиссадан янглиш ҳисса чиқардик. "Тинч" юрт подшоҳининг тажрибасини ҳақ деб билдик. Мамлакатда тинчликни сақлашнинг бирдан-бир тўғри йўли деб асрлар давомида шу усулни қўллаб келдик. Ўсиб кетган буғдой бошоқларини қайчилаб туриш ўрнига, бошқа калта буғдойлар бўйини ҳам шу ўсган буғдойлар каби ўстиришни, бунинг учун эса, парваришни кучайтириш лозимлигини ўйламадик.
Қон-қонимизга ўша шум тажриба сингиб кетганидан, ҳали ҳам буғдойи бир текис ўсадиган юртлардан орқада қолиб юрибмиз.

Нуруллоҳ Муҳаммад Рауфхон
2014.12.04.

Муҳаммад Тақий Усмоний ҳафизаҳуллоҳ ҳикоя қиладилар:
«Бир куни хонамда ўтирсам сочлари ва кийиниши буткул ғарбона бўлган бир йигит олдимга кирди. Унда иймоннинг милтираб турган чироғи ҳам кўринмасди. Йигит савол берди:
– Ҳазрат, менинг ишим катта банк соҳасида ҳисоб-китобдан иборат. Мен буни Англияда ўқиб ўрганганман. Шу ишнинг моҳиятини биласизми?
– Биламан, Ҳиндистонда мен билган учта шу соҳанинг забардасти бўлса, тўртинчиси сен экансан.
– Менинг даромадим шаҳар ҳокиминикидан ҳам кўплигини биласизми?
– Биламан.
– Шу ишимда хотиржам ишлаб юргандим. Бир одам менга бу ишдан келадиган даромад ҳаром, деди. Шунга аввал сиздан аниғини сўраб билиб олайин, деб келдим. Бу ишим ҳақида нима дейсиз?
– Сенинг ишингда иккита ҳаром амал бор: қимор ва судхўрлик. Лекин, бир одам ҳаромдан пул топяпти. Билган ҳунари шу. Вақтики, бу ишнинг ҳаромлигини билгач, унга бошқа иш топиш фарз бўлади. Бошқа ҳалол ишни эса худди очдан ўлаётган киши егулик излагандек излайди. Лекин ўша ишни топилгунча ҳаром ишини ташламай туради. Токи шайтон сенга ҳалол ишни қидириб оч қолдинг, деган васвасани солмасин. Бу улуғларнинг гапидир.
– Ҳазрат, мен сиздан қандай иш топиш кераклигини сўрамадим. Бу ишим ҳалолми ё ҳаромми? Биргина сўзни сўрадим.
– Ишинг ҳаромдир.
– Буни ким ҳаром қилган? Сизми ё худоми?
– Аллоҳ ҳаром қилган.
– Аллоҳ ҳаром қилган бўлса, аввал ҳалолнинг эшигини очиб, сўнг ҳаром қилади. Ваъда бераманки, ўлгунимга қадар эски ишимга қайтмайман.
Ушбу воқеа менинг кўзимни очган эди. Бир одам «Ла илаҳа иллаллоҳ, Муҳаммадур Росулуллоҳ» дедими, сурати қандайлигидан қатъи назар бизнинг эҳтиромимизга лойиқ экан. Менинг дастлабки гумоним қандай эдию, унинг анча-мунча олимга хос бўлмаган таваккули қандай эди! Шу йигит ҳозир Американинг энг бой мусулмонларидан...»

#ижтимий_тармоқлардан

Қалбингга тўлмоғин истасанг зиё
Ибрат учун боқ тариҳи анбиё
Қурғоқчилик келганди ҳуллас калом,
Қавмигаки Мусо алаҳсиссалом.
Кунлар хафталарга, хафталар ойга,
Сув излаб, одамлар зор бўлди лойга.
Кунлар кун эмасди тунлар тунмасди,
Қақраган бу ердан экин унмасди.
Одамлар гўёки яқиндай гўрга,
Мадорсиз қадамин ташларди зўрға.
Холойиқ бу холдан бўлишиб безор,
Мусони чақириб қақшадилар зор.
- Холимиз харобдир эй Набийуллоҳ,
Бизга нажот беринг эй Калимуллоҳ.
Экин унмаябди, қирилмоқда мол,
Силламиз қуриган, қоматимиз дол.
Сиздан ўтинчимиз, шудир муддао,
Биз учун Аллоҳдан сўранг бир дуо.
Ёғсин ёмғирлари, келибон рахми,
Кетсин қийинчилик, кетсин эл вахми.
Мусо илтимосни қилди ижобат,
Сахрога чиқдилар қилиб ибодат.
Етмиш минг кишилар бўлди хамроҳи,
Нажот умидида етсин деб оҳи.
Бу етган балодан топишчун нажот,
Пайғамбари Мусо қилди муножот:
-Эй яратган эгам ёмғир юборгин,
Далани, чорвани, бизни суғоргин.
Сендан илтижомиз бизга бергин об,
Бўлмаса халқимнинг ахволи хароб.
Ҳамма умид билан осмонга боқди,
На булут кўринди, на ёмғир ёғди.
Аксинга кучайди нурлари қуёш,
Ҳамма мажнун каби тўкар эди ёш.
Ёшлару-катталар, соғлар-беморлар,
“Илоҳо, сув бергин” - дея такрорлар.
Жаброил келтирди - хабар илоҳий,
Мусога Аллоҳдан келганди ваҳий.
Дедики: - Қандайин ёмғирим берай,
Уларни қандайин сувла суғорай.
Холбуки сизларда шундай осий бор,
Қирқ йилдан берики бўлар исёнкор.
Сизларни ёмғирдан тўсмоқ сабаб шу,
Айтингки орадан чиқиб кетсин у.
Бу хабар Мусони солди ғазабга ,
Халойиқни йиғиб солди бир гапга:
-Қирқ йилки исёнкор битта мунофиқ,
Орамизда турар ўшал бетовфиқ.
Ўшал киши бизга бўлганчун улфат,
Бизларга етибди бундайин кулфат.
Токи ўшал киши бизни тарк этмас,
Ёмғирмас, томчиҳам бизларга етмас.
Халқ буни эшитиб қилди ғалаён,
- Қани у нобакор, қани у нодон!?
Тезда тарк этсин у бизнинг элатни,
Аллоҳ кетгазсинки биздан кулфатни.
Шунда қавмин ичра турган гуноҳкор,
Ўнгга, сўлга боқиб турарди ночор.
Билдики бу гуноҳ ўзин ишидир,
Кулфатнинг сабаби ўз қилмишидир.
Қавмига сув керак не қилмоқ даркор,
Тан олса то абад бўлар шармисор.
Қанча вақт ўтибди исёнкор бўлиб,
Қанча вақт юрибди гуноҳга тўлиб.
Шунча вақт ўтса ҳам етмай уқубат,
Тавба учун шунча берибди мухлат.
Надомат, афсуслар чиқар тилидан,
Айбдорлик хиссини туйди дилидан.
Бошини кийимин ичига солиб,
Пичирлай бошлади жуда қийналиб:
- Қирқ йил бўлибдики гуноҳкорман мен,
Қилмиш сўроғига гирифторман мен.
Шунча йил шармисор қилмай кутибсан,
Муҳлатла шунча йил рисқинг тутибсан.
Барча гуноҳларга бугун иқрорман,
Кечирмасанг эл ичра шармисорман.
Ўзимнинг айбимни жуда кеч билдим,
Афвингга умидла бош эгиб келдим.
Шул зайил товбасин айтар гуноҳкор,
Зўр ихлос, иймонла бўлиб хокисор.
Истиғфор онига қанча ўтмасдан,
Сўзларини айтибла тугатмасдан.
Осмонда кўринди гўё оппоқ сут,
Ҳар томондан босиб келарди булут.
Тинмасдан гумбурлар момақолдироқ,
Шамол эсиб ҳар ён чақарди чақмоқ.
Мисоли меш оғзи очилганнамо,
Ёмғирин тинмасдан тўкарди само.
Гуноҳкор чиқмаган эдику, ажиб,
Бу ҳолдан Мусо ҳам қиларди таъжуб.
Нелигин тушунмай бироз жим турди,
Аллоҳдан бунинг у сабабин сўрди:
Жаброил хабарни келтирди шу топ,
Ваҳийдан бўлдикки шундайин жавоб.
- Ким сабаб ёмғирсиз қолдирган бўлсам,
Сизларни суғордим ўшал сабабдан.
Англади ҳолатни Мусо шул фурсат,
Эй Аллоҳим, ўшал бандангни кўрсат.
Зум ўтмай Аллоҳдан келди бир нидо,
- Қани ўйлаб кўргин бандам, эй Мусо.
Шунча осиё бўлди, яширган бўлсам,
Нахот товбасида шармисор қилсам!

Раҳмонсан, Раҳимсан ўзинг ё Аллоҳ,
Гуноҳкор бандангга бергин сен паноҳ.
Осий бўлиб юрган гумрохларингмиз
Афу этгин бизнинг гуноҳларимиз.
Хидоятингда сен собит қадам қил,
Сен Ҳолиқ эгамсан, бизчи оддий қул.

2013 й

Ассалом алайкум, саҳифамизнинг азиз обуначилари!

Барчангизни бугунги улуғ айём, ийди Рамазон билан табриклаймиз.

Эзгу орзу ниятларингиз амалга ошиб, дуоларингиз ижобат бўлсин.

Янги рамазон ойларига, хайитларга оила аъзоларингиз билан сиҳат саломатликда етиш насиб қилсин, Хайит айёмингиз муборак бўлсин!

Чол эскириб, шалоғи чиқиб кетган валасипиди ўрнида янгисини кўриб шошиб қолди.
-Кимдир адашиб, маникини миниб кетибди-да, аттанг...
Масжидга ундан бошқа велосипедда келадиган йўқ эди. Атрофга аланглади. Ичкари, ташқарига кўз ташлади. Муюлишга ўтиб, нарига кўчага ҳам мўралади. Ўзиники йўқ эди.
Масжид деворига суяб кириб кетганди.
У бир пас довдираб турди Ўриндиги юмшоқ, амортизатори зўр янги велосипедга хавас қилиб у ёғ бу ёгини сийпалаб кўрдию, дархол қўлини тортди. Ахир бу бировники.
У яна ўз велосипедини топиш илинжида жавдиради. Ўглидан қолган уч етимни боқиб тургандия, афсус. Йигирма йиллик беминнат хизматчиси эди.
Кампири биров қишлоқдан олиб келиб ташлаб кетадиган сутдан қатиқ ивитади. Бир парча ерига кашнич, райҳон, жамбил сепиб ундиради. Чол эса кампир қўлига тутқазганларни велесипедни рулига илиб, шаҳарликларга сотиб келарди.
Рўзгор нима бўлади энди?
Биров масжидга янги велосипедда келгану, кейин адашиб уникини миниб кетган. Ярми синган ўриндиқ қаттиқ ботмадимикан? Ўтирса сезардику...
У яна янги велосипедга кўз ташлади. Чиройли экан. Теккис юрса керак.
Ие, дастасига бойланган сут-қатиқдан бўшаган банкали халта уники-ку! Номоздан аввал хар доимгидек "дом" оралаб сут, қатиқ, барра кўкат сотганди.
Кўзи банкалар орасига солинган хатжилдга тушиб шошиб очди. Ичида бир нечта доллар ва хат бор экан.
Чол хатни ўқий бошлади:
" Ассалому алайкум ота. Сизни анчадан бери кузатаман. Ҳар куни саҳарда эски, алмисоқдан қолган велосипедда сут, қатиқ олиб келиб сотасиз. Халол меҳнат қиласиз. Шу ёшда ҳам ғайратлисиз. Ҳаммага ўрнаксиз.
Сизни раҳматли отамга ўхшатдим. Уни ҳам эски велосипеди бўлиб, шаҳарнинг у бурчагидаги ишига автобусда эмас, ўзи ўрганиб қолган икки ғилдиракли уловида қатнарди. Афсус, унга ҳеч нарса совға қилолмадим. Чунки жуда эрта, болалигимдаеқ қазо қилганлар...
Қутлуғ ойда сизни озгина бўлсада хурсанд қилгим келди. Шу велосипедни мазза қилиб миниб, дунёдан ўтган отамнинг хаққига ҳам дуо қилиб қўйинг, ота!
Муаззам Иброҳимова

"Паст инсонларни мансабга қўйишдан сақланинг. Уларнинг қиладиган иши фақат буюкларни хорлаш бўлади. Битта паст ва разил инсоннинг мансабга кўтарилиши буюк ва шарафли инсонлардан мингтасининг қулашидан зарарлироқ!".
Амр ибн Ос розияллоҳу анҳу
Туртушийнинг "Сирожул мулук" китобидан.
1 жуз 115 бет.

Рамазоннинг ўзига хослиги бу ой Қуръон ойидир. Таровеҳларда қориларимизнинг қироатларига сомеъ бўлиш билан бир қаторда аксарият азизларимиз ҳам имкон қадар Аллоҳнинг Каломига ошнолик пайида бўлишади. Бу воқеани ғурбатда юрганимда Улуғбек деган бир қисматдош акамиз айтиб берган эдилар:
«90-йилларнинг боши эди. Бир куни иш билан Андижондан Тошкентга келишимга тўғри келиб қолди. У пайтда ҳозиргидек бир зумда етказиб қўядиган уловлар йўқ, асосан «Жигули»да қатнаймиз.
Хуллас, йўлга чиқдик. Шом вақти бўлиб қолди. Йўл узоқ бўлгани учун намоз қазо бўлиши аниқ эди. Шопирдан илтимос қилиб, машинани тўхтаттирдим ва бир чеккага ўтиб, намозимни адо эта бошладим. Шунда кастюм-шим ва бўйинбоғдаги пўрим кийинган, бизга ҳамроҳлик қилаётган киши қўлида сигаретини тутатиб, мени кузатиб турганини сезиб қолдим. Намозни тугатгач, яна йўлга тушдик. Шу пайтгача индамай келган ҳалиги киши менга юзланиб, бироз истеҳзо, бироз афсус-надомат оҳангида: «Намоз ўқидингизми?» деб сўради. Ҳа, деб тасдиқлаганимдан кейин ҳалиги кишининг юзи тундлашиб кетди. Бироз сукутдан кейин гап бошлади:
– Бир пайтлар, аниқроғи мактабда ўқиб юрганимда бир дўстим билан маҳалламиздаги Қуръонни тўлиқ ёд олган бир отахоннинг уйига бориб Қуръон ўқишни ўрганар эдик. Анчагинасини ёдлаб ҳам қўйган эдим. Лекин кимдир биз ҳақимизда мактаб маъмуриятига етказибди. Эртаси куни мактаб ҳовлисида катта йиғилиш бўлди. Ҳамма ўқувчилар йиғилган, ўртада эса биз – иккита «айбдор» турибмиз. Бир маҳал қарасам, бизга Қуръондан дарс берган отахонни ҳам чақиртиришибди. Мактаб директори бизнинг қилган ишимиз пионер деган номга доғ экани, энди айбимизни ювиш учун ана шу отахонга нафратимизни изҳор қилиб, юзига тупуришимиз кераклигини айтди. Дўстим иккимиз бу ишни қилолмаслигимизни билдирганимизда директор «Агар тупурмасаларинг, ота-онанг қамалади!» деб ўшқириб берди. Дўстим шунда ҳам қайсарлик билан барибир тупурмайман, деб туриб олди. Бола эканмиз-да, мен қўрқоқлик қилдим. Ота-онамнинг қамаб қўйишларидан қўрқиб, устозимнинг юзига тупурдим. У киши ҳеч нарса демадилар. Шунчаки кўзимлармиз бир он тўқнашди холос. Ишонсангиз, шунда ёдлаган ҳамма нарсам кўтарилди. Қани энди Қуръондан бирор сўзни эслолсам. Шу кунгача ҳеч бўлмаса битта сура ёдлай дейман, лекин хотирамда сақлай олмайман. Сизнинг намоз ўқиётганингизни кўриб, яна ярам янгиланди...
Тўғриси, бу кишига нима деб тасалли беришга ҳам хайрон эдим. Халқимиз орасида Худонинг Ўзи уриб қўйган дегани шу бўлса керак деб хаёл қилганча йўлбўйи индамай кетдим».
P.S. Юқоридаги воқеани бежиз эсламадим. Аллоҳнинг каломи билан ўйнашиб, охири расво бўлганлар ҳақида кўп эшитганмиз. Ҳатто ўзим ҳам бундай воқеаларга гувоҳ бўлганман. Биттаси Қуръонни улоқтиргани учун боласининг бурнидан қон кетавериб, анча сарсон бўлган эди. Аллоҳ оқибатмизни хайрли қилсин!

Mahmud Mahkam sahifasidan

Амал тегмаганлар ичидан бўзлаб,
Мартаба завқини тотсам, дер экан.
Амалга минганлар юксакни кўзлаб,
Қадамни каттароқ отсам, дер экан.
Сардор вазирликни ҳар кун туш кўриб,
Вазир илож топса шоҳни ўлдириб,
Ярим кун бўлса ҳам тахтга ўлтириб
Шон-шавкат ганжига ботсам, дер экан.
Шоҳ нима истайди, унга нима кам?
Улус ғавғосидан боши тўла ғам,
Тинч кулба бўлсаю ёвғон ичсам ҳам
Бирор дам хотиржам ётсам, дер экан.
1990
Эркин Воҳидов

ℹ️Муҳим эслатма!

Қадр кечалари хали тугамади, дуо қабул бўладиган соатлар давом этмоқда.
Ривоятга кўра қадр кечасини охирги ўн кунликдан изланглар дейилган бўлса яна бир ўринда охирги ҳафтадан изланглар дейилган.

Ундан ташқари рамазон ойининг охирги соатлари ҳам дуо ижобат бўладиган соатлардир.
Шундай экан нималарни сўрай олмаган бўлсак яна бир бор хотирлаб, сўраб оладиган нарсаларимизни рўйхатини тузиб чиқайлик. Ва у рўйхатнинг аввалида ота-онамиз хаққига дуо қилиш ўрин олсин.

Ким бу улуғ дуо ижобат бўладиган кунларда ота-онасини хаққига кўп-кўп дуо қилмаса, аввалам бор Аллоҳнинг буйруғига ва ундан сўнг фарзандлик табиатига зид иш қилибди.

Аллоҳ Таоло буйруғи қуйидагича:

Улар учун меҳрибонлик ила хокисорлик қанотингни паст тутгинки ва айтгин: “Эй, Роббим! Мени улар кичиклигимда тарбия қилиб улғайтирганидек Сен ҳам уларга раҳм қилгин”.

Улар хоҳ хаёт бўлишсин хоҳ хаётдан кўз юмган бўлишсин дуода ота-онасини эсламаган одам энг хасис ва нобакор фарзанд бўлиб қолаверади. Ота-онани яхшилигини билмаган бошқаларни яхшилигини ҳеч қачон билмайди.

Инсон дуо қилар экан дунё ва охиратдаги барча яхшиликларга эришай деб дуо қилади.
Агар дуосида ота-онасини унутса у дуо қилишни хали ҳам билмас экан. Ахир инсонга ҳамма яхшилик ота-онаси орқали келади-ку, шундай экан бу нарсаларни ечиб олган инсон шу кеча ва ҳамма вақт қўлини дуога очганда оат-онаси кўз олдидан гавдаланаверади.

Келинг, бу кеча қадр кечаси бўлиб қолишини умид қолган ҳолда уларни хаққига бўл-бўл дуолар қилайлик. Агар улар хаёт бўлишса Аллоҳ гуноҳларини афв этиб, узоқ ва баракотли умр билан сийласин, вафот этган бўлишса Аллоҳ уларга Ўзи чиройлик муомала айлаб, қабрларини ҳузур ва нурга тўлдирсин, амийн.

Фазлиддин Парпиев