Ушбу боисдан маконим файзлик,
Қил амал сенда агар бўлса билик”.
Бу рамузни най тили бирла деди,
Индамаслар олами хомуш эди.
Ногаҳон келди бир овози ҳазин:
“Бир нафас туткил қулоқ, мен ҳам дейин,
бор эди севган қатор фарзандларим,
кўзларимнинг нурию дилбандларим.
Эркалатдим, меҳрибонлик айладим,
Сизладим, ширинзабонлик айладим.
Бир совуқ шаббода ҳам кўрмай раво,
Хасталанса, тинмай истардим даво.
Ўстирардим минг машаққатлар билан,
Қўлларим бошида шафқатлар билан.
Гоҳи озғин, гоҳи тўзғин мен ўзим,
Янги кийсин деб, жигарбандим, қўзим.
Гоҳи пулдор, гоҳи бўлдим қарздор,
Юз берарди турли ташвишлар қатор.
Вояга етгунча ул кўзи қоралар,
Қоматим хам бўлди, бағрим поралар.
Қолдирарман деб уларга боғу роғ,
Мен олиб келдим дилимда қанча доғ.
Қолди унда зарнигор кошона ҳам,
Қолди ёру ошно, бегона ҳам.
Ризқ учун ёлғон-яшиқ сўз ишлатиб,
Баъзида бир пул учун бошим қотиб,
Дўппайиб турган шу тупроқ пастида,
Мен ётибдурман оёқлар остида.
Келмади йиллар кўзимнинг равшани,
Яъни, ул фарзанди дилбандлар қани?
Бу маконим устига бир йўл қара,
Борми, айт, ҳатто ёғочдан панжара?” –
Деб, мени ҳайрону лол айлар эди,
Бу тасаввур поймол айлар эди.
Ўзга ёндан келди шул дам бир нидо,
Айди менга: “Тут қулоғинг мутлақо!
Бу садо жондан келур, инсон эшит!
Э тирик юрган, тирик қадрига ет!
Эсласин руҳимни авлодим десанг,
Ўтган аждодингни сен ҳам ҳурмат эт!”
Мен бу маънони эшитдим жон билан,
Ҳам қабул этдим уни виждон билан!
Элга ҳам бу сўзни изҳор айладим,
Бир эмас, такрор-такрор айладим.
Индамаслар оламига сол назар,
Сен ўзингдан қил уларни баҳравар.
Ота-она руҳин эсла, шод қил,
Яъни, ётган масканин обод қил.
Кўз очиб бу ўй, бу фикрат билан,
Ташқари қўйдим қадам ҳайрат билан.
Мен дедим кел, Чустиё, ҳушёр бўл,
Яхши ният бирла беозор бўл,
Тўғри бўл, қилғил ёмонликдан ҳазар,
Эл мазоринг лавҳига раҳмат ёзар.
Чустий.
https://t.me/Sabotul_ojizinn
Қил амал сенда агар бўлса билик”.
Бу рамузни най тили бирла деди,
Индамаслар олами хомуш эди.
Ногаҳон келди бир овози ҳазин:
“Бир нафас туткил қулоқ, мен ҳам дейин,
бор эди севган қатор фарзандларим,
кўзларимнинг нурию дилбандларим.
Эркалатдим, меҳрибонлик айладим,
Сизладим, ширинзабонлик айладим.
Бир совуқ шаббода ҳам кўрмай раво,
Хасталанса, тинмай истардим даво.
Ўстирардим минг машаққатлар билан,
Қўлларим бошида шафқатлар билан.
Гоҳи озғин, гоҳи тўзғин мен ўзим,
Янги кийсин деб, жигарбандим, қўзим.
Гоҳи пулдор, гоҳи бўлдим қарздор,
Юз берарди турли ташвишлар қатор.
Вояга етгунча ул кўзи қоралар,
Қоматим хам бўлди, бағрим поралар.
Қолдирарман деб уларга боғу роғ,
Мен олиб келдим дилимда қанча доғ.
Қолди унда зарнигор кошона ҳам,
Қолди ёру ошно, бегона ҳам.
Ризқ учун ёлғон-яшиқ сўз ишлатиб,
Баъзида бир пул учун бошим қотиб,
Дўппайиб турган шу тупроқ пастида,
Мен ётибдурман оёқлар остида.
Келмади йиллар кўзимнинг равшани,
Яъни, ул фарзанди дилбандлар қани?
Бу маконим устига бир йўл қара,
Борми, айт, ҳатто ёғочдан панжара?” –
Деб, мени ҳайрону лол айлар эди,
Бу тасаввур поймол айлар эди.
Ўзга ёндан келди шул дам бир нидо,
Айди менга: “Тут қулоғинг мутлақо!
Бу садо жондан келур, инсон эшит!
Э тирик юрган, тирик қадрига ет!
Эсласин руҳимни авлодим десанг,
Ўтган аждодингни сен ҳам ҳурмат эт!”
Мен бу маънони эшитдим жон билан,
Ҳам қабул этдим уни виждон билан!
Элга ҳам бу сўзни изҳор айладим,
Бир эмас, такрор-такрор айладим.
Индамаслар оламига сол назар,
Сен ўзингдан қил уларни баҳравар.
Ота-она руҳин эсла, шод қил,
Яъни, ётган масканин обод қил.
Кўз очиб бу ўй, бу фикрат билан,
Ташқари қўйдим қадам ҳайрат билан.
Мен дедим кел, Чустиё, ҳушёр бўл,
Яхши ният бирла беозор бўл,
Тўғри бўл, қилғил ёмонликдан ҳазар,
Эл мазоринг лавҳига раҳмат ёзар.
Чустий.
https://t.me/Sabotul_ojizinn