Men tentirab yuraverdim, yoshligimning barcha eshiklarini taqqilatib ko'rdim, o'sha yoqqa yana bosh suqib ko'rdim; yoshligim nega meni ichkari kiritmaydi, axir men hali yoshmanku, deb o'yladim, zulmat ichra o'tgan yillarni juda ham unutgim kelgandi. Lekin u - yoshligim menga chap berdi, sahrodagi sarob kabi tarqab ketdi, erib bitdi, qo'l tekkizganim zamon omonat imorat singari qulab tushdi; o'ylab o'yimga yetolmayman, hech qursa, shu yerda nedir qolgandir, qayta-qayta eshik qoqaman, biroq qo'limdan hech nima kelmaydi, kulgi bo'lganim, g'am-g'ussaga botganim qoladi xolos. Xotiralar o'lkasini tilsiz yov vayron qilganini va u yog'iga izlash behudaligini endi bilaman. Vaqt men va yoshligim o'rtasiga tubsiz jarlik bo'lib tushgan, men uchun ortga yo'l yo'q, faqat olg'a, qayoqqa bo'lsa ham olg'a, chunki hozircha menda maqsad yo'q.

Ortga yoʻl

@remarkdan_qaydlar