ARIS
DISTOPIYA

G’aflat bosdi bizni – qaysi vaqt?
Nedan ahvolimiz bunchalar xarob?
Ko’zlar kechirmadi yorug’ olamni,
Umr o’tib ketdi, go’yoki sarob…

Bari borliklarni ko’mdik chuqurga,
Ustidan gul ekdik – birov bilmadi.
Och qolgan ruxiyat yedi zulmatni,
Nafsku to’ydi, lekin chuqur to’lmadi.

Tushdamiz – biz uchun endi tong otmas,
Endi jonsiz tildan kimga ne foyda?
Millat deb so’yilgan ajdodlar unut…
Qonlari to’kilib, qotidi loyda.

Endi keraksizdek ta’kidlamoq ham,
G’urur – yozgi yomg’ir, vijdon uzlatda.
Uyquda bu ko’zlar yog’duni ko’rmas,
Uyg’oqlarning esa ko’zi zulmatda.

✍️ARIS