MoychechagiM_Sh

Hali tugatmadim. Mana shunday his bor-ku, bolalikda his qilganmiz: ariq ustiga shoxlab oʻsgan olma daraxti gʻarq pishgan payti, oʻrtogʻingiz uni yaxshilab silkitib turadi, son-sanoqsiz chiroyli olmalarning bari ariqqa toʻkilib shovullab oqib keta boshlaydi. Siz esa ikki oyogʻingizni ayri qilib ariq ustiga egilib suvdagi olmalarni turib olishga urinasiz, har birini... birortasi oʻtib ketmasin deysiz. Lekin birini tutsangiz boshqasi qoʻlingizdan sirgʻalib chiqib ketaveradi. Ha olma oqib oʻtganda shunday shirin neʼmatdan quruq qolgandek ichingiz qiriladi.

Bu kitobni oʻqib bir adabiyotchi sifatida shunday his tuyyapman oʻzimda. (Metaforik salohiyatim bir chekkada sigaret chekeeeeb, siqileeeeb meni soʻkib turgan boʻlsa kerak bu o'xshatishdan keyin)


Konspekt qilib, hijjalab, chizib, boʻyab markerlab oʻqimasam boʻlmaydi shekilli.

Tanqid, tahlil, talqinni sevuvchilar uchun juda kerakli kitob.

BOOK.UZ dan olgandim. Akademnashr dan chiqqan. Yaqinda nashriyotni oʻziga borganimda ham sotuvda koʻrdim. Ishqilib, topsa boʻladigan kitob hozircha.

Masalan, ixtiyoriy majburiy ravishda Natlib ( Oʻzbekiston milliy kutubxonasi)ga borib turaman tez-tez.

Nega ixtiyoriy – aksariyat ilmiy manbalar: gazeta, jurnal, dissertasiya, monografiyalarning birdan-bir manbasi shu yer.

Nega majburiy? Chunki uyga berishmaydi hech qaysi manbani, borib oʻqishga majbursiz, hodimlarda muomala yoʻq, eshikni tagida radar, tekshiruv, sumkani topshir, ichini och, oʻzingni biror qamoqxonaga kirayotgandek his qilasan kishi.

Eng oxirgisi esa oshib tushdi:
Badiiy kitob obkirishiz mumkin emas deydi bittasi qoʻlimdagi kitobni koʻrib.

– Bu yer kutubxona emasmi, nega kitob mumkinmas?
– Qoida shunaqa, tepada badiiy kitoblar bor, oʻshalardan foydalansangiz boʻladi.
– Bu kitobni bu yerdan topolmaganim uchun ham oʻzim bilan olib keldim.
– Baribir qoʻyolmaymiz ichkariga
– Ahir sabab?
– Qoida shunaqa.
– 🤯

Kutubxonaga oʻzi bilan kitob obkirish mumkinmasligi, bu qaysi mantiqiy qoidaga tushadi?

Xullas, shunaqa kutubxonalarni koʻraverib, bugun bolalar kutubxonasidagi erkinlikni koʻrib mening qafasdagi mental fikrlashim pitirchilab qoldi.

Na kirishda birortasi tekshirdi, na chiqishda sumkangga kitob sovolmadingmi ichida nimasi bor deb qaradi.

Faqat tavsiya berishdi: bemalol aylanish uchun, garderobga sumkani qoʻyib qoʻyishiz mumkin deb.

Boʻlarkankuuuu zamonaviy ziyoli shaxslardek kutubxonaga tashrif buyursa )))

Respublika bolalar kutubxonasi, vanihoyat dinozavrlar davridan beri oboraman oboraman deb yurgan joyimga yetkazdi qadamlarimizni, keyin afsuslandim: nimaga shu paytgacha olib kelmaganman deb.

Busy, sound booklardan ortib, oʻzbekcha she'r, ertak oʻqishga ham ulgurdik, kichkintoy qizim zerikdi, unga bu yerdagi yogʻoch qattiq kitoblar yoqmadi, sababi na yeb-g'ajib boʻladi, na yirtib, shuyam kitobni deb otib-otib tashladi har tarafga. Mazzani mazzasi opasiga boʻldi. Ketmaylik shu yerda yotib qolaylik deb turib oldi.

Kattalar uchun kitoblar boʻlimi ham borligi menga yangilik boʻldi, shunchaki, hech qanday tekshiruvsiz, radar, oxranniklarsiz bemalol kirib yoshlar darsini qilib oʻtiribdi, xohlasa yerda, xohlasa deraza tokchasida. Kompyuterlardan erkin foydalanish mumkin, istagancha, istagan pozada oʻqish mumkin, biz videoda koʻrganingizdek yotib ham oʻqidik ))) . Birov mushugizni pisht demaydi, hodimlarda muomala madaniyati yuqori.

Aksariyat tashrif buyuruvchilar yo rus yo rusiyzabon, negadir...

Jimittek bolachalar oʻzi kelib oʻqib boʻlgan kitobini elektron qurilmaga topshirib, yangisini olib ketyapti.

Xullas, rivojlanish uchun, kelajak uchun umid uygʻondi, kitob va zamonaviylik tushunchalarini hech Oʻzbekistonda bir-biriga yelimlab ham yopishtirib boʻlmaydi deb oʻylardim. Fikrim oʻzgardi.

@MoychechagiM_Sh

Shu videoni qirq ming besh yuzi ellik bir marta qayta-qayta ovozini eng balandga qoʻyib eshitdimoov, oxiri ta'sir qildi:

– Onajonisi, bemaʼni idealogiyalar bilan tuppa-tuzuk aqlingni chalgʻitma! Baribir foydasi yoʻq, hech qaysi gapi qulogʻimga kirmayapti, faqat ovqat yeyyapman,- degan ovoz keldi yonginamdan.

"Otdan tushsa ham, egarda qoladi deb" shuni aytgan boʻlishsa kerak.

Baribir "Men qizlarimni aylantirib kelaman, ungacha uborkangni qivol",-deb mendek bir qora xalq vakiliga goʻyoki lutf qilishda davom etishadi, chamamda 😂

@MoychechagiM_Sh

Kechir qizim...

Seni shunday jirkanch zamonda dunyoga keltirganim uchun, seni zaifa qilib, qiz bola qilib dunyoga keltirganim uchun, seni shunday jamiyatda dunyoga keltirganim uchun kechir!

Seni bir daqiqa ham yolgʻiz qoldirib boʻlmaydigan zamonda katta qilayotganim uchun, qoʻlingga istagan paytingda telefon tutqazib qoʻymayotganim, soʻraganingda istaganincha televizor koʻra olmayotganing, begona odamlar bilan gaplashishni ta'qiqlaganim, hamma narsangni nazorat qilishga intilishim uchun kechir.

Bilaman, oldinda bizni koʻp konfliktlar kutyapti – hali senga dugona tanlashingda ham nazoratim yoqmasligi

Koʻngling tusagan joyga istagan vaqtingda borishingga qoʻymasligim;

Atrofingdagilarga oʻta shubha bilan qarashim, sarlashim;

Boshqa onalarga oʻxshab xilma-xil kiyimlar emas, nuqul qoʻlingga kitoblar tutqazishim;

Iloji boricha boʻsh vaqtingni qoldirmaslik uchun seni koʻplab mashgʻulotlarga koʻmib tashlashim...

Qoʻlingga soʻnggi rusumdagi planshet/telefon tutqazmasligim;

Va yana koʻplab "yomon ona" sifatida koʻrinadigan ishlar qilishim mumkin va nima deb oʻzimni oqlasam ham, sen baribir ona boʻlmaguncha meni tushunmaysan, bilaman.

Shunchaki bu dunyoda endi biz bolalikda istagancha changitib oʻrtoqlar bilan oʻynaydigan koʻchalar qolmadi, u koʻchalar qashqirlar bilan toʻla...

Endi ilgarigidek kunda bir "Izzattalab alvasti" ga oʻxshash multiklar qoʻyiladigan televizorlar emas uyimizdagi ingichka toʻrtburchak quti...

Bolalarni ishonib topshirib ketadigan odamlar doirasi borgan sari torayib bormoqda...

Koʻchada bir soniya sendan yuz burishga ham qoʻrqadigan paytlardamiz.

Dunyo ilgarigidek ishonchli emas...


Soʻnggi voqealar taʼsirida yozildi

© @MoychechagiM_Sh

Introvert va tortinchoq odamlarga qiyin, na mansab, na karyera tomonlama yuksalishda qiynalishadi.

Ilmiy rahbarim taniqli bir ijodkor va tarjimonning kontaktini berganiga bir hafta boʻldi: Zudlik bilan bogʻlaning, dissertatsiyangiz boʻyicha tavsiya va maslahatlar oling deb. Men hali erta, hali indin qilib surib yuribman. Telefon soʻzlashmalari, (ayniqsa, notanish odam bilan birinchi marta boʻlsa) qon bosimimga taʼsir qiladi. Hatto yaqinlarim bilan ham telefonda gaplashishdan koʻra yozishmani afzal koʻraman, koʻchada ilk koʻrgan odamim bilan shunchaki gaplashib tanishib keta olmayman, eshik qoʻngʻirogʻi jiringlasa umuman ochmayman, yon qoʻshnilarim bilan deyarli aloqa qilmayman, 2-3 ta dugonam bor xolos. Ashnaqa oʻzini devorini ichiga bir necha kishini qamab olgan "bo'mag'ur" bir qizman-da (Oʻzimga-oʻzim yetib ortaman, oʻzim bilan baxtliman dermidi)))

Xullas, u odamgayam telefon qilolmasligim aniq edi. Oxiri emailiga yozaymikin, rasmiy uslubdagi xat bilan, har holda chet elda yashaydigan odam elektron pochta ishlatar dedim. Keyin u qachoooon pochtasini ochib qachoooon qaraydi, ungacha meni umrim bitadi dedim va soʻnggida oʻzimizni jaydarichasiga telegram profiliga yozib qoʻya qoldim oʻsha rasmiy uslubdagi xatni 🥲

Endi istimam chiqib oʻtiribman qanaqa javob yozarkin deb.

Oʻzi yangi ijtimoiy aloqalarda juda zoʻrlanadigan odam boʻlish bir azob, bilasizlarmi? Ayniqsa bizni qulluq-qulluq, opaxon-akaxon qilmasang ishing bitmaydigan jamiyatda.

@MoychechagiM_Sh