Bokuga umrim davomida necha marta borgan bo’lsam, hali hech kim o’zbek demagan. Har doim ozar tilida muloqot qilishadi. “Tilingizni bilmayman”, desam hayron qolishadi. Sababi ular ozarbayjon, deb o’ylashadi.

Tak vot. 2023-yili edi, navbatdagi marta borib aylanib yurib, Bulvardagi o’rindiqda nevarasini o’ynatib o’tirgan onaxon bilan suhbatlashib qoldik.

– Sizda qaysidir millat bor-a qoningizda? Onaningiz ozar bo’lsa kerak? Dadangiz-chi?
– Dadam o’zbek, adashmasam tojik qoni ham bor.
– Onangizda fors qoni ham bor-a?
– Wow! Qayerdan bildingiz?
– Mutaxassisligim etnograf. Sizga qarab bilsa bo’ladi forslarga xos belgilarni. Bir savol beraman yana, maylimi?
– Ha, albatta
– O’zingiz, yuragingiz qayerga talpinadi? Qaysi qon ustun sizda?
– Hammasidan oz-oz bor. Har biriga talpinaman, birida uzoq qolsam, boshqasini sog’inaman. Millatlar do’stligi!
– Yashang. Biri g’alayon qilsa, boshqasi bosib tursin. Biri aql, biri yurak bo’lsin, boshqasi mantiq, yana biri hissiyot. Har bir millatning o’ziga xos xarakteri bor. Ularni bir tanada tutib turish qiyin. Bokuga yana keling, ota yurtingiz qo’ysa, ona yurtingiz sizga doim xursand!

Yaxshi xayrlashdik. Onaxon nevarasini yetaklab Kaspiy tomon yurib ketar ekan, gaplari xayolimda aylanaverdi. Haligacha umrimdagi yaxshi suhbatlardan biri sifatida eslab yuraman.