Yolg'onni juda yomon ko'raman. Kimnidir yolg'on gapirayotganini yoki rost bo'lmagan ma'lumotni manipulatsiya qilib rost sifatida o'tkazishga urinayotganini ko'rsam haligacha jim tura olmaydigan odatim bor. Bir dona kichik yolg'on bo'lsa ham, qanday joyda bo'lishimdan qattiy nazar bu yolg'onga qarshi chiqaman. Afsuslanarli joyi shundaki bu odatim sababli juda ko'p joylarda "lose" pozitsiyasida qolib ketaman. Agar yolg'onni tan oldira olsam: ichki egoim uchun "win" pozitsiyasida bo'laman, lekin atrofdagilar yoki o'sha muhit uchun "lose" pozitsiyadida ko'rinaman. Ya'ni "Nima qilasan buncha talashib kichik yolg'on hech narsa qilmaydiku" yoki "Shu bilan teng kelib nima qilasan, yolg'on gapirsa ham hop deb qo'yaver. Hech kimga zarar yetkazgani yo'q-ku" kabi tanbehlarni juda ko'p eshitaman. Ichki egoim esa yolg'onga indamay qarab turishimga umuman qo'yib bermaydi.

Lekin borgan sari odamlarga yolg'on ko'proq yoqishini tushunib borayabman (bu haqida keyinroq batafsil aytib beraman). Shu sababli 5-6 oydan beri o'zimda "detachment" tamoyilini "Stoitsizm" va "Buddizm" asoslaridan insprition olgan holda shakllantirishga harakat qilayabman. Natijalar kutganimdan ancha yaxshiroq bo'layabdi. Rejamga ko'ra ushbu tamoyilni to'liq shakllantirib olishim uchun 6-12 oy vaqt kerak bo'lar edi. Yaqinda 6 oy bo'ladi, bu vaqtda birinchi pointda topganlarim va yo'qotganlarimni sarhisob qilaman. So'ng birgalikda bu narsa nima ekanligi va bu narsa insonga qanday tasir qilishini ko'rib chiqamiz.

⚡️⚡️⚡️⚡️ 🏆 - Blog