Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
Ichimdagi so‘zlar birin-ketin tugab bo‘lgandek. Ilgarilari aytishga shoshilgan gaplarim endi ma’nosiz ko‘rinadi, ularning har biri so‘nib borayotgan olov singari ichimda sokin yo‘qolmoqda. Qachonlardir ichimga sig‘may to‘kilib chiqishni istagan so‘zlar endi o‘zimga ham ortiqcha tuyulmoqda. Go‘yo yuragim ham, aqlim ham charchagan, fikrlarim esa uzoq-uzoqlarga sochilib ketgandek.
Gapirish — o‘z his-tuyg‘ularingni dunyoga ayon qilish demak. Lekin hozir so‘zlar yetishmayapti, yo‘q, balki men ularni aytishni istamayapman. Ichimdan kelayotgan har bir gap yo‘lini topmay, jimlik ichida erib borayotgandek. Ehtimol, bu charchoqdir. Balki, oddiygina istamaslik. Balki, yurakdagi gaplar shunchaki eshitilishini emas, his etilishini istayotgandir.
Shu sabab, so‘zsiz qolishni tanlayman. Chunki ba’zan jimlik har qanday so‘zdan balandroq jaranglaydi.
Gapirish — o‘z his-tuyg‘ularingni dunyoga ayon qilish demak. Lekin hozir so‘zlar yetishmayapti, yo‘q, balki men ularni aytishni istamayapman. Ichimdan kelayotgan har bir gap yo‘lini topmay, jimlik ichida erib borayotgandek. Ehtimol, bu charchoqdir. Balki, oddiygina istamaslik. Balki, yurakdagi gaplar shunchaki eshitilishini emas, his etilishini istayotgandir.
Shu sabab, so‘zsiz qolishni tanlayman. Chunki ba’zan jimlik har qanday so‘zdan balandroq jaranglaydi.