Tabiatdan virtual dunyoga: Bolaligimiz va hozirgi yoshlar o‘rtasidagi farq
Yoshligimiz — Qizil bayroq, chillak, Oq terakmi-Ko‘k terak, Laylak keldi kabi qiziqarli o‘yinlar bilan o‘tgan. Bu o‘yinlar bizni jismonan chiniqtiribgina qolmay, jamoaviy bo‘lishga, tez fikrlashga, do‘stlikni mustahkamlashga o‘rgatardi. Kechasi ham hatto oy yorug'ida yig‘ilib, har kim o‘z jamoasi g‘alabasi uchun jon kuydirar, tabiat bilan hamnafas bo'lardik.
Hozir esa ko‘cha huvillagan, bolalar ochiq havoda emas, balki ekran oldida. Telefon, kompyuter, PlayStation, Pubge, onlayn o‘yinlar… Haqiqat shuki, virtual dunyo yoshlarning real hayotini egallab bormoqda. Bu esa ularning jismoniy faolligini kamaytirib, ruhiy holatiga ham ta’sir qilmoqda. (Ters, qaysar, jahldor, kitob, dars desa ensasi qotadigan bo'lib ketmoqda)
Gadjetlardan butkul voz kechish mumkin emas, albatta. Lekin biz ularni me’yor bilan ishlatish, tabiat qo‘ynida o‘yin o‘ynash, jismoniy harakat qilish va real hayotda muloqot qilishni unutmaslikni targ‘ib qilishimiz kerak. Yodingizda bo‘lsa, bolalikning haqiqiy zavqi tabiat bilan edi.
Muloqot yetishmovchiligi, qiziqishlarning kamayishi, stress va yolg‘izlik hissi - bularning barchasi ortiqcha gadjetlarga bog‘liqlik natijasi deb bilaman.
Kimda ayb? Ota-ona, jamiyat yoki hech kim?
Yoshligimiz — Qizil bayroq, chillak, Oq terakmi-Ko‘k terak, Laylak keldi kabi qiziqarli o‘yinlar bilan o‘tgan. Bu o‘yinlar bizni jismonan chiniqtiribgina qolmay, jamoaviy bo‘lishga, tez fikrlashga, do‘stlikni mustahkamlashga o‘rgatardi. Kechasi ham hatto oy yorug'ida yig‘ilib, har kim o‘z jamoasi g‘alabasi uchun jon kuydirar, tabiat bilan hamnafas bo'lardik.
Hozir esa ko‘cha huvillagan, bolalar ochiq havoda emas, balki ekran oldida. Telefon, kompyuter, PlayStation, Pubge, onlayn o‘yinlar… Haqiqat shuki, virtual dunyo yoshlarning real hayotini egallab bormoqda. Bu esa ularning jismoniy faolligini kamaytirib, ruhiy holatiga ham ta’sir qilmoqda. (Ters, qaysar, jahldor, kitob, dars desa ensasi qotadigan bo'lib ketmoqda)
Gadjetlardan butkul voz kechish mumkin emas, albatta. Lekin biz ularni me’yor bilan ishlatish, tabiat qo‘ynida o‘yin o‘ynash, jismoniy harakat qilish va real hayotda muloqot qilishni unutmaslikni targ‘ib qilishimiz kerak. Yodingizda bo‘lsa, bolalikning haqiqiy zavqi tabiat bilan edi.
Muloqot yetishmovchiligi, qiziqishlarning kamayishi, stress va yolg‘izlik hissi - bularning barchasi ortiqcha gadjetlarga bog‘liqlik natijasi deb bilaman.
Kimda ayb? Ota-ona, jamiyat yoki hech kim?