Чикор кунам ба ғайр аз Аллоҳ ба ҳеҷ касе вобаста набошам, не дунё на аҳли дунё??
Нафсатро мутеъи худ бисоз...
То туро дунболи хоҳишоти худ накашонад дунё ва аҳли дунё абади нест ва нахоҳад буд, ҳарчи қадар ба дунё ва аҳлаш вобаста боши охараш марг аст ва замоне ба Холиқат наздик мешави ки ҳуби дунё ва аҳлашро аз қалбат берун куни. Ба ин таваҷҷуҳ дошта бош ки вобастагӣ ба дунё ва аҳли дунё ранҷ дорад, хатар дорад вақте муҳаббати Аллоҳ дар қалбат камранг шавад ва ҳуби дунё ва аҳлаш бештар шавад, инсон аз ҳар чизе метарсад амнияту оромиш надорад ҳамеша ташвиш ва ноором мебошад дилбастагӣ ба дунё ва аҳлаш чунин аст бояд фарқ байни Холиқу махлуқ бошад дар қалбамон. Ҳазрати Иброҳим алайҳиссалом дуо кард ва аз Аллоҳи мутаъол фарзанде хост Аллоҳ Исмоилро ба вай дод вале кам кам муҳаббати фарзанд дар қалбаш бештар шуд то ҷое ки Аллоҳ барояш дастур дод то забҳ кунад фарзандашро ҳадаф инҷо забҳ набуд бояд дар даруни худ ӯро забҳ мекард вале Аллоҳи мутаъол то ҷое ӯро таълим дод, дар тарс қарор дод ки кордро дар гулӯи фарзандаш қарор диҳад дар он ҳаде ки муҳаббати Аллоҳ бартар аз муҳаббати писараш қарор гирифт сипас ӯро раҳо кард ва гӯсфанде фиристод то ӯро қурбони кунад пас ҳар кадоме аз мо Исмоиле дорем, ки бояд ӯро қурбони кунем даруни қалбамон ва ба хотири Аллоҳи мутаъол аз ӯ бигзарем. Ва танҳо Исмоил вуҷуди касе ё шахсе дар зиндагӣ нест вақти ту метавонад Исмоил бошад ҷойгоҳ ва сарватат метавонад Исмоил бошад ки бояд ӯро қурбони куни аз ҳамаи мо фарқ дорад.
Нафсатро мутеъи худ бисоз...
То туро дунболи хоҳишоти худ накашонад дунё ва аҳли дунё абади нест ва нахоҳад буд, ҳарчи қадар ба дунё ва аҳлаш вобаста боши охараш марг аст ва замоне ба Холиқат наздик мешави ки ҳуби дунё ва аҳлашро аз қалбат берун куни. Ба ин таваҷҷуҳ дошта бош ки вобастагӣ ба дунё ва аҳли дунё ранҷ дорад, хатар дорад вақте муҳаббати Аллоҳ дар қалбат камранг шавад ва ҳуби дунё ва аҳлаш бештар шавад, инсон аз ҳар чизе метарсад амнияту оромиш надорад ҳамеша ташвиш ва ноором мебошад дилбастагӣ ба дунё ва аҳлаш чунин аст бояд фарқ байни Холиқу махлуқ бошад дар қалбамон. Ҳазрати Иброҳим алайҳиссалом дуо кард ва аз Аллоҳи мутаъол фарзанде хост Аллоҳ Исмоилро ба вай дод вале кам кам муҳаббати фарзанд дар қалбаш бештар шуд то ҷое ки Аллоҳ барояш дастур дод то забҳ кунад фарзандашро ҳадаф инҷо забҳ набуд бояд дар даруни худ ӯро забҳ мекард вале Аллоҳи мутаъол то ҷое ӯро таълим дод, дар тарс қарор дод ки кордро дар гулӯи фарзандаш қарор диҳад дар он ҳаде ки муҳаббати Аллоҳ бартар аз муҳаббати писараш қарор гирифт сипас ӯро раҳо кард ва гӯсфанде фиристод то ӯро қурбони кунад пас ҳар кадоме аз мо Исмоиле дорем, ки бояд ӯро қурбони кунем даруни қалбамон ва ба хотири Аллоҳи мутаъол аз ӯ бигзарем. Ва танҳо Исмоил вуҷуди касе ё шахсе дар зиндагӣ нест вақти ту метавонад Исмоил бошад ҷойгоҳ ва сарватат метавонад Исмоил бошад ки бояд ӯро қурбони куни аз ҳамаи мо фарқ дорад.