Текин Симорага қўл учида ёрдам бергандек бўлди. Иккаласи урушиб тортишиб ошхонани тозалаб олишди.
Бир пайт Текин Симорани кўтариб олди.
— Бугун мендан қочиб қутулолмайсан. Эри ётоққа чорлаганда бош тортиш ҳам ёмон қуёнчам.
Текин Симорани хонаси томон зиналардан кўтариб олиб чиқа бошлади.
— Мен тайёр...
— Тайёрсан!
Симорани гапини бўлди Текин.
— Лекин...
— Лекин-пекини йўқ!
— Мен ҳали ёш...
— Нормадасан!
— Уяла...
— Уялмайсан!
— Эшити...
— Эшитмайман!
— Ахир...
— Ўчир!
Текин Симорани кўтариб хонасига олиб кирди ва киравотга отиб юборди.
Ўзи эса яқинлашиб кела бошлади.
— Менга ўзинга ўхшаган фарзандлар туғиб беришинг керак. Фарзандни эса лайлак ташлаб кетмайди. Мендан ва сендан ҳаракат керак қуёнчам...


Ширин Фазлиддинова