الصمت...)

Ey Robbim, ushbu duoimdan soʻng qalbim istaganini koʻzlarim bilan koʻrishga imkon ber.
Allohim, tilimga chiqarolmaganlarimning barchasiga javob ber..
Sening buyuk marhamating sogʻinchidaman.
Sen bandalarini rad etmaydigan oʻta Sahiy Zotsan.
Va Sen qalbimning eng tubidagilarni har kimdan yaxshiroq biluvchi Zotsan.
Sen barcha narsaga qodirsan.
Qalbimni suyuntir, farah qil.
Cheksiz xazinang orasida, mendek gʻarib quling uchun atagan fazl-u karamingni darigʻ tutma..

Aytilmay qolgan gaplarimizchi?
Ko’zlaring qa’ridan uqib olganim,
Jilmayib qarasam,sen esa birdan
Nozik nigohingni yerga olganing?

Yomg’ir guvoh edi biz-mag’rurlarga,
Qanday ijro etdik- sovuq pardani
Ruhlar edi birga, o’zimiz ayro
Og’ir keldi nahot g’urur gardani?

Birdan keldi bo’ron, yo’q qildi hisni
Nega qo’limni tut demading,axir
Dilni o’ydi alam,zohir sovuqqon
Fe’llar go’yo dushman,haqiqat-sarson

Bir so’z deya olmay, usha kechada
Indamay ketdim men,indamading sen.
Qani birimizda shasht bo’lsa edi,
Yurak olovida kul bo’lmasdim-men..


2024,kuz.

Men o’zgardim, tanimadim o’zimni,
Ovoz chiqardim xato dedilar so’zimni,
“Jim bo’l” deya asta yoshladim ko’zimni.

Men o’zgardim, tanimadim o’zimni,
So’ng, insonlar fikridan burdim yuzimni,
Bildim ehtiyoj yo’q isbotlamoqqa so’zimni.
Badriyya

Yoz tugadi.

Yangi do’stlar,yangi tanishuvlar,dengiz,orzuyimdagi shahar,30 tadan ortiq kino, 5 ta to’liq o’qilgan va bir qancha tugallanmagan kitoblar bilan.Muhimi: bo’shliqqa itarilib uni tushunish bilan.
Qulab,yana ko’tarilish bilan.

Eng asosiy anglagan narsam shu bo’ldi:
-inson hech qachon bekorchi qolishi kerak emas.Hech qachon!

Bu xususida avval hadislar o’qirdim, ko’p ibratli voqealar,vaqt nazorati haqida kitoblar ammo his qila olmasdim.Sababi hech ham bekorchi qolmasdim,qolmagandim.

Har bitta satr yodimga tushdi,har bitta ogohlantirishlar,har bitta kelishi mumkin bo’lgan- xulqdagi illatlar.
Buni ich-ichidan ko’rib, anglab, boshqa qaytarilmasligiga amin bo’ldim.Hayoting falajlanib,to’rt devor boshingga qulashni boshlaydi. Komfort yutib yuboradi,u harakatlaringni avvaliga o’g’irlashni boshlaydi, so’ng seni o’ziga moslashtiradi.Necha yillab qurgan intizom jadvalingni bir oyga qolmasdan buzib tashlaydigan darajada ta’siri baland bo’lishi mumkin.

Agar sen qo’shimchasiga, o’zingdan qoniqish hissi past va o’zingga tanqiding kuchli bo’lsa to fikrlaring,hayotingni tartibga solgunincha botiningni yeb bitiraverasan.

Hamma xudbincha qiliqlar,keraksiz o’y-fikrlar, ortiqcha energiya sarfi, zarracha ham foydasi tegmaydigan amallarga ko’milib yashaysan.
Material hayot menga emas ekan,u meni qoniqtira olmasligini, yeganing oldinda yemaganing ortingda deb uyga qamalib yashash meni yo’nalishim emas.Senga bu qadar oson yetishish mumkin bo’lgan hayotni nima keragi bor?
Senga bu qadar oson yashashni nima keragi bor?
Senga bu qadar tekkis yashashni nima keragi bor?
Inson yetishishi qiyin yo’l qurishi, unikal yo’li, o’z rejasi va shaxsiy qadamlari bo’lishi kerak ekan.

#darsdan

Biz nafas olayotgan havo ham, suv ham yer ham, biz bularsiz yashay olmaymiz. Inson bu dunyodagi hamma narsaga muhtojlik sezadi. Hammasi unga kerak. Lekin biz yo'q bo'lib, vafot qilib ketsak ham bular o'z o'rnida qolaveradi. Quyosh ham nurini sochadi, suvlar ham oqaveradi. Demak, bu ne'matlarni bizga ehtiyoji yo'q ekan. Aslida biz bu ne'matlar uchun emas, bu ne'matlar biz uchun yaratilgan ekan. Shunday ekan, nima uchun inson dunyoga hizmat qilishni istaydi.

Alloh taolo bizga "Mana bandam, shulardan ehtiyojing qadar foydalanib, menga ibodat qil" desa, biz esa umrimizni bularni ortidan yugurib o'tkazib yuborsak. Dunyo bizga emas, biz dunyoga hizmat qilayotgan bo'lamiz. Biz Alloh taologa ibodat qilishni o'rniga, dunyo to'playotgan bo'lamiz.