#xotiralar

Kecha bolaligim birga o'tgan yaqinim bilan birga vaqt o'tkizdik.
"Takrorlanmas lahzalar takrorlanmas insonlar bilan bo'ladi" deydiyu..
Tashqari sovuq bo'lishiga qaramasdan, ko'chada aylanib suhbat qurib yurib ketishni ma'qul ko'rdik:
— Eslaysanmi, hamma ko'chalarni kezib chiqardik.
Men "tezkor" edim..
— Eslaysanmi, opalarimiz bizni ko'p aylantirishga olib chiqishardi.
Biz ularni gaplarini poylashni yaxshi ko'rardik. Qochishga urinishmasin, orqalaridan qolmasdik.
Qara, bizni katta qilib o'ynatganlar hozir bolalarini o'ynatib yurishibdi..
Eh.. Yoshligimiz shunchalik tez o'tib ketdimi?
— Eslaysanmi sizlarnikiga borsak.... Eslaysanmi?.. Eslaysanmi?..

Va gapning o'rtasida negadir uzr so'ragim keldi.
— Seni ko'p xafa qilgan bo'lsam kerak-a? Unda hali bola edimda..

Bir mahallar bo'yim undan uzunroq edi..
"Yoningizdagi qiz kim?" deb so'rashsa, "Jiyanim" der edim😁.
Hozir bo'yimiz ham tenglashibdi.
Yoshimiz teng, faqat oylikka mendan kichikroq edi, u hozir maktabda o'qiydi, men esa Univerda.
— Yoshlik boshqacha edi-a?
Haqiqiy hayot hali oldinda..

Oldin suhbatlarimiz aka, opalarimizning to'ylarini qanday o'tkizish bo'lardi, butun to'y ssenariysi bizni xayollarimizda aylanardi, xuddi hammasini biz qiladiganday.
Maktab paytiga yaqin "konstovar".
Maktab paytida maktabdagi voqealar suhbat mavzusi edi..
Ha..
Demak suhbat mavzulari o'zgarganga qaraganda, biz ham ancha ulg'ayibmiz..
Faqat bir narsani ayta olmadim, balki o'zi o'qir..
"Yillar, hayotning sinov deb atalgan narsasi seni o'zgartirib yubormasin.
Hamisha o'sha men senda ko'rgan beg'uborligingcha qol!"